Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej
54°15′N 19°29′E/54,250000 19,483333
| |
| park krajobrazowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
26 kwietnia 1985 |
| Akt prawny |
Uchwała Nr VI/51/85 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Elblągu |
| Powierzchnia |
137,32 km² |
| Powierzchnia otuliny |
229,48 km² |
| Obszary chronione | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 54°15′N 19°29′E/54,250000 19,483333
| |
| Strona internetowa | |
Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej – obszar chroniony obejmujący najciekawsze fragmenty Wysoczyzny Elbląskiej, porośnięty głównie lasami bukowymi. Park został utworzony 26 kwietnia 1985 r. uchwałą WRN w Elblągu (Uchwała Nr VI/51/85).
Powierzchnia Parku: 13 417,47 ha, powierzchnia otuliny: 7679,16 ha[1].
Mimo położenia na przeciwległym krańcu Polski ma cechy obszaru górskiego, o czym świadczy choćby roślinność – żebrowiec górski, pióropusznik strusi oraz lilia złotogłów. Faunę reprezentują jeleń, popielica, jenot, bielik, trzmielojad, żuraw, orlik krzykliwy i inne bardziej pospolite gatunki. Najwyższym punktem jest Góra Srebrna (198,5 m n.p.m.), występują liczne potoki. Odwiedzając park warto też wybrać się też do barokowego pałacu w Kadynach[2].
Rezerwaty przyrody
[edytuj | edytuj kod]- Kadyński Las
- Buki Wysoczyzny Elbląskiej
- Dolina Stradanki
- Nowinka
- Zatoka Elbląska – niewielkie jego fragmenty leżą w Parku i jego otulinie
Poprzednia, pierwotna nazwa to Park Krajobrazowy Wzniesienie Elbląskie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ UCHWAŁA NR XIII/231/19 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO z dnia 30 grudnia 2019 r. w sprawie Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2020-12-22].
- ↑ Parki narodowe i krajobrazowe w Polsce – Nawigator turystyczny, Carta Blanca, Grupa wydawnicza PWN, Warszawa 2009; ISBN 978-83-61444-47-3
