Przejdź do zawartości

Polskie Radio Baranowicze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polskie Radio Baranowicze
Ilustracja
Budynek radia w 2011 roku
Państwo

 Polska

Data założenia

1 lipca 1938

Data likwidacji

16 września 1939

Inne nazwy

• Rozgłośnia Baranowicka Polskiego Radia • Radio Baranowicze

Właściciel

Skarb Państwa

Prezes

Zbigniew Cis-Bankiewicz

Format stacji

radio informacyjno-muzyczne

Częstotliwości
w miastach

Baranowicze 520 kHz

Polskie Radio Baranowicze – regionalna rozgłośnia Polskiego Radia w Baranowiczach, działająca w latach 1938–1939.

Początkowo planowano, że radiostacja ma powstać w Wołkowysku, jednak ostatecznie zdecydowano o zlokalizowaniu jej w Baranowiczach. Siedziba rozgłośni znajdowała się na przedmieściach, przy ul. Gabriela Narutowicza 72. Budowę nadajnika i biura rozpoczęto w lipcu 1937 i ukończono na wiosnę 1939. Autorem projektu budynku był katowicki architekt Tadeusz Eugeniusz Łobos. Wzniesione zostały dwa maszty radiowe (jeden z nich jako maszt główny, drugi jako reflektor) o wysokości 141 i 145 metrów oraz dwa studia radiowe[1].

Radio zostało uruchomione 1 lipca 1938 i nadawało na częstotliwości 520 kHz[potrzebny przypis], a sygnał o mocy 50 kW[2] był dostępny w promieniu 120 km od nadajnika, co pozwalało na pokrycie większości województwa nowogródzkiego i północnej części poleskiego. Wraz z budową rozgłośni dokonano modernizacji miejscowej elektrowni, ponieważ stacja pobierała dwukrotnie więcej prądu niż dotychczas całe miasto. Rozgłośnia w Baranowiczach rozpoczęła stałą emisję programów 30 października 1938 na falach 577 m[1].

Jedynym dyrektorem w historii rozgłośni baranowickiej był Zbigniew Cis-Bankiewicz, pracujący także jako spiker. Spikerami stacji byli także Maryla Konzalówna i Stefan Sojecki, a technikami inż. Jerzy Foltański, inż. Roman Rogiński, inż. Borys Niewiadomski, inż. Teofil Terlecki i inż. Adam Twaróg.

W czasie kampanii wrześniowej rozgłośnia została zbombardowana przez Luftwaffe w dniach 14–16 września, 17 września do Baranowicz wkroczyła Armia Czerwona. Po wojnie, na wniosek polskich władz państwowych, nadajnik radiowy z Baranowicz został przekazany Polsce i przeniesiony do Radiostacji Centralnej w Raszynie[3]. Obecnie pomieszczenia biurowe są wykorzystywane przez telewizję białoruską.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dymitr Zagacki, Halo, halo, tu Baranowicze!, 2016-12-16.
  2. Tomasz Krzywicki: Szlakiem Adama Mickiewicza po Nowogródczyźnie, Wilnie i Kownie. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 1998, s. 147. ISBN 83-85557-48-2.
  3. Kalendarium historii Polskiego Radia

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy