Przejdź do zawartości

Rachel Maddow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rachel Maddow
Ilustracja
Rachel Maddow (2018)
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1973
Castro Valley w Kalifornii, USA

Zawód, zajęcie

dziennikarka radiowa i telewizyjna

Tytuł naukowy

doktor nauk politycznych

Partner

Susan Mikula

Strona internetowa

Rachel Anne Maddow (ur. 1 kwietnia 1973) – amerykańska dziennikarka radiowa i telewizyjna.

Prowadziła na antenie radia Air America The Rachel Maddow Show. Obecnie tworzy wieczorny program telewizyjny pod tym samym tytułem[1] w MSNBC. Maddow jest pierwszą otwarcie homoseksualną prezenterką prowadzącą program TV w primetimie[2].

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Rachel Maddow jest absolwentką szkoły średniej w Castro Valley (Kalifornia). Kontynuowała edukację na Uniwersytecie Stanforda, gdzie w 1994 uzyskała dyplom z zakresu polityki publicznej[3] W 1995 r. dostała stypendium Rhodesa, a następnie zdobyła tytuł doktora nauk politycznych w Lincoln College (część Oxford University). Jej praca doktorska nosi tytuł: „HIV/AIDS i reforma służby zdrowia w brytyjskich i amerykańskich więzieniach”. Maddow jest pierwszą nie mówiącą otwarcie o swojej orientacji seksualnej lesbijką, która uzyskała stypendium Rhodesa[4].

Kariera radiowa

[edytuj | edytuj kod]

Maddow dostała pierwszą pracę w radiu WRNX (100.9 FM, Holyoke, Massachusetts) – wygrywała konkurs ogłoszony przez tę stację[5]. Została zatrudniona do współprowadzenia porannego programu The Dave in the Morning Show. Później prowadziła przez dwa lata Big Breakfast w WRSI (Northampton, Massachusetts). W marcu 2004 przeniosła się do Air America[6]. Pracowała przy Unfiltered z Chuckiem D i Lizz Winstead do czasu jego zdjęcia 31 marca 2005[7]. Dwa tygodnie później (14 kwietnia) zaczęła prowadzić własny, dwugodzinny program The Rachel Maddow Show. 10 marca 2008 został on wydłużony do 3 godzin. Program był nadawany na żywo z Noego Jorku między godz. 18:00 a 21:00 ET – od poniedziałku do piątku. Trzecią godzinę (telefony słuchaczy), kiedy Maddow pojawiała się w telewizji, prowadził David Bender. 8 września 2008 TRMS wrócił do 2-godzinnego formatu – stało się to w czasie, gdy Rachel Maddow zaczęła prowadzić wieczorny program w MSNBC. 2 lutego 2009 audycja została skrócona do godziny i przeniesiona do porannego pasma[8].

Kariera telewizyjna

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2005 Maddow została stałą komentatorką w programie Tucker (MSNBC)[9]. W listopadzie 2006 (i później) była także częstym gościem Paula Zahn Now (CNN). W styczniu 2008 Maddow została politycznym analitykiem MSNBC i stałą komentatorką w programie MSNBC Race for the White House with David Gregory, a także Countdown Keitha Olbermanna[6].

4 kwietnia 2008 poprowadziła po raz pierwszy program w MSNBC, zastępując chwilowo Olbermanna. Sama Maddow określiła się na antenie jako „nerwową”, jednak Olbermann pochwalił jej występ. Poproszono ją o poprowadzenie kolejnego programu 16 maja. Tego dnia Countdown with Keith Olbermann miało największą oglądalność wśród programów informacyjnych w kluczowej grupie widzów (25-54 lat)[10]. Olbermann docenił jej sukces dając trzecią pozycję w swoim segmencie „World’s Best Persons”, określając jako „World’s Best Pinch-Hitter”. Maddow poprowadziła jeszcze kolejnych osiem i pół programów w czasie urlopu Olbermanna w lipcu 2008 (licząc połowę odcinka z 21 lipca)[11]. Maddow zastępowała także Davida Gregory’ego w Race for the White House[6].

19 sierpnia 2008 MSNBC ogłosiło, że Rachel Maddow będzie prowadziła własny program w czasie, który do tej pory zajmował Dan Abrams (21:00 ET), począwszy od 8 września 2008[12][13]

Od swojego debiutu program notował wysokie wyniki oglądalności, okazjonalnie wygrywając nawet z Countdown, jako program MSNBC o najwyższej oglądalności[14][15]. Po miesiącu podwoił poprzednie wyniki oglądalności MSNBC we wskazanym paśmie[16].

Poglądy polityczne

[edytuj | edytuj kod]

Artykuł w The Nation opisuje Maddow jako „liberała w kopalnym sensie tego słowa”[17]. David Bauder z Associated Press nazywa ją „polityczną bratnią duszą [Keitha] Olbermanna” i odnosi się do programów Olbermanna i Maddow jako „dwugodzinnego bloku liberalnego”[18].

Wyróżnienia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Rachel Maddow znalazła się w czołówce listy Out 100 magazynu Out jako jedna z homoseksualnych osobowości, które „poruszyły kulturę” w 2008 r.[19]

Uzyskała tytuł Lesbian/Bi Woman of the Year (American) w plebiscycie AfterEllen.com 2008 Visibility Awards[20].

W sierpniu 2010 Maddow otrzymała Walter Cronkite Faith & Freedom Award[21].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Maddow jest córką Boba Maddowa – adwokata, i Elaine Maddow – metodyk szkolnej. Ma brata Davida.

Dzieli czas między domem na wsi (Zachodnie Massachusetts), gdzie mieszka ze swoją partnerką, artystką Susan Mikulą, a Manhattanem[22][23]. Para poznała się w 1999, kiedy Mikula zatrudniła Maddow, która była wtedy w trakcie pisania pracy doktorskiej, do prac w ogrodzie[22].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rachel Maddow Show.
  2. Rachel Maddow Becomes First Out Lesbian to Host Prime-Time News Show | AfterEllen.com.
  3. STANFORD Magazine: May/June 2008 > Planet Cardinal > Broadcaster Rachel Maddow. stanfordalumni.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-10)]..
  4. James Pasley, The life of Rachel Maddow: How a Rhodes scholar and AIDS activist became America's most unlikely cable television host [online], Business Insider [dostęp 2020-09-08].
  5. Article: Left and centered: Air America radio’s Rachel Maddow is out, brilliant,... | AccessMyLibrary – Promoting library advocacy. accessmylibrary.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-23)]..
  6. a b c Aaron Barnhart, MSNBC’s Chuck Todd and Rachel Maddow are young, geeky and hot [online], KansasCity.com, 14 czerwca 2008 [zarchiwizowane z adresu 2009-04-18] (ang.).
  7. Dyana Bagby, Two „L-words” [online], SOVO, 28 stycznia 2005 [zarchiwizowane z adresu 2007-08-31] (ang.).
  8. Maddow rechannels energy at Air America.
  9. Larry Parnass, Maddow joins new program on MSNBC [online], Daily Hampshire Gazette, 15 czerwca 2005 [zarchiwizowane z adresu 2008-12-24] (ang.).
  10. The Scoreboard: Friday, May 16 [online], TVNewser, 19 maja 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-10-06] (ang.).
  11. MSNBC Has Its Eye on Rachel Maddow – NYTimes.com.
  12. Political commentator Maddow gets own show – Television- msnbc.com.
  13. Bill Carter, Rachel Maddow to Replace Dan Abrams on MSNBC [online], The New York Times, 19 sierpnia 2008 (ang.).
  14. Rachel Maddow Ratings: Beats Olbermann’s „Countdown” To Be MSNBC’s Top Show.
  15. The TV Watch – MSNBC’s Rachel Maddow, a Fresh Female Face Among Cable Schoolboys – NYTimes.com.
  16. A Fresh Face on Cable, Rachel Maddow Produces a Sharp Rise in MSNBC Ratings – NYTimes.com.
  17. Rachel Maddow’s Life and Career.
  18. David Bauder, O'Reilly, Olbermann: polar opposites of campaign [online], The Associated Press, 27 października 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-10-31] (ang.).
  19. Out Magazine | Out 100 2009.
  20. The AfterEllen.com 2008 Visibility Awards | AfterEllen.com.
  21. Rachel Maddow Wins Walter Cronkite Faith & Freedom Award. mediabistro.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-10)]..
  22. a b Rachel Maddow.
  23. Liz Wolgemuth, Rachel Maddow: MSNBC's Smart Hire [online], U.S. News, 24 września 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-09-25] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy