Przejdź do zawartości

Reprezentacja Nigerii w piłce nożnej mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nigeria
Ilustracja
Flaga Nigerii
Przydomek

Super Eagles (Superorły)

Związek

Nigeria Football Federation

Sponsor techniczny

Nike

Trener

wakat

Skrót FIFA

NGA

Ranking FIFA

28. (1522.26 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

55. (1619 pkt.)[a]

Zawodnicy
Kapitan

William Troost-Ekong (74)

Najwięcej występów

Vincent Enyeama (101)
Joseph Yobo (101)

Najwięcej bramek

Rashidi Yekini (37)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
Sierra Leone 1:0 Nigeria Protektorat Nigerii
(Freetown, Sierra Leone; 8 października 1949)
Najwyższe zwycięstwo
 Wyspy Świętego Tomasza i Książęca 0:10 Nigeria 
(Agadir, Maroko; 13 czerwca 2022)
Najwyższa porażka
 Złote Wybrzeże 7:0 Nigeria Protektorat Nigerii
(Akra, Złote Wybrzeże; 1 czerwca 1955)
Medale
Igrzyska olimpijskie
złoto 1996
srebro 2008
brąz 2016
Mistrzostwa Afryki
złoto 1980, 1994, 2013
srebro 1984, 1988, 1990, 2000
brąz 1976, 1978, 1992, 2002, 2004, 2006, 2010
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 15 lutego 2024.

Reprezentacja Nigerii w piłce nożnej mężczyzn – zespół biorący udział w imieniu Nigerii w zawodach piłkarskich. Jest jedną z najbardziej utytułowanych drużyn narodowych w Afryce. Sześciokrotnie startowała w mistrzostwach świata (1994, 1998, 2002, 2010, 2014, 2018), trzykrotnie osiągając drugą rundę, trzy razy triumfowała w rozgrywkach o Puchar Narodów Afryki, ma na swoim koncie liczne sukcesy w futbolu juniorskim i młodzieżowym, a w 1996 roku – jako pierwsza drużyna z Czarnego Kontynentu – zdobyła złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich. Obecnie selekcjonerem kadry Nigerii jest Jose Peseiro[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze w latach 80. futbol nigeryjski znajdował się w stanie postępującej degrengolady. Słabe wyniki reprezentacji w kwalifikacjach do kolejnych Mundiali były pochodną zawieszenia rozgrywek ligowych, które spowodowało masowy wyjazd piłkarzy za granicę, a także biedy i terroru politycznego panującego w kraju. Znacznie lepiej reprezentacja radziła sobie w rozgrywkach o PNA – w latach 1976–1978 reprezentacja dwa razy z rzędu zdobyła trzecie miejsce, w 1980 wywalczyła mistrzostwo a w 1984 i 1988 drugie miejsce. W 1989 roku misji zreformowania piłkarstwa w Nigerii podjął się Efiom Okon, nowy prezes związku. Przyciągnął on sponsorów, którzy zapewnili ciągłość finansowania klubów i federacji, oraz doprowadził do wskrzeszenia ligi. W latach 19881992 reprezentacja trzykrotnie stawała na podium w Pucharze Narodów Afryki (była dwa razy druga i raz trzecia), a w 1994 zdobyła mistrzostwo kontynentu.

Dwa lata później Nigeryjczycy prowadzeni przez Holendra Jo Bonfrère w Atlancie wywalczyli olimpijskie złoto. Już wkrótce wielu piłkarzy z tamtej drużyny – Uche Okechukwu, Emmanuel Amunike, Augustine Okocha, Victor Ikpeba, Daniel Amokachi, Sunday Oliseh, Nwankwo Kanu, Taribo West, Tijjani Babangida, czy Celestine Babayaro – trafiło do najlepszych drużyn europejskich.

Od 1994 roku Nigeria czterokrotnie brała udział w turnieju o mistrzostwo świata. Mimo iż w 1994 i 1998 roku zaliczani byli do faworytów imprezy, to zawsze odpadali w drugiej rundzie. W Stanach Zjednoczonych przegrali z Włochami, a we Francji wysoko ulegli Duńczykom.

Z kolei w 1995 roku ekipa nigeryjska wystąpiła w rozgrywkach o Puchar Króla Fahda. Zajęła w nich czwarte miejsce po porażce z Meksykiem po rzutach karnych 4:5 w meczu o trzecie miejsce. Kolejny raz (tym razem pod nazwą Puchar Konfederacji) Nigeria brała w nich udział w 2013 roku. Na turnieju rozgrywanym w Brazylii nie przebrnęła jednak przez fazę grupową.

Na początku XXI wieku Nigeryjczycy nadal utrzymują się w afrykańskiej czołówce. W ostatnich siedmiu zawodach o tytuł najlepszej drużyny Afryki swój udział kończyli zazwyczaj na drugim lub trzecim miejscu (z wyjątkiem lat 2008 – ćwierćfinał i 2013 kiedy to zdobyli mistrzostwo kontynentu). Znacznie słabiej zespół prezentuje się na światowym czempionacie. W 2002 roku Nigeria zajęła ostatnie miejsce w grupie, w cztery lata później w ogóle nie awansowała do mistrzostw świata, dając się niespodziewanie wyprzedzić Angoli. Mundial 2010 w RPA Nigeryjczycy również (tak jak osiem lat wcześniej) zakończyli na fazie grupowej. Cztery lata później w Brazylii wyszli z grupy i dotarli do 1/8 finału. W tej fazie jednak ulegli 0:2 Francji. Na mundialu 2018 w Rosji grali w grupie D razem z Argentyną, Chorwacją oraz Islandią. Po porażce 0:2 w meczu z Chorwatami przyszło zwycięstwo 2:0 z Islandią oraz porażka 1:2 z Argentyną, skutkująca ostatecznie odpadnięciem Nigeryjczyków z mistrzostw.

O sile obecnej drużyny decyduje już nowe pokolenie zawodników. W bramce godnym następcą Rufaia okazał się 24-letni Vincent Enyeama, w mistrzu Niemiec sezonu 2008/2009, VfL Wolfsburg występuje młody napastnik Obafemi Martins, a w Szachtarze Donieck Julius Aghahowa. Linią obrony dyrygują Joseph Yobo z Evertonu oraz 23-letni Chidi Odiah, w 2005 roku zdobywca Pucharu UEFA z CSKA Moskwa. Z generacji mistrzów olimpijskich pewne miejsce w drużynie mają tylko Kanu i Babayaro.

Obecnie drużyna Nigerii zajmuje według rankingu FIFA 39 miejsce, a na czarnym kontynencie i w federacji CAF 6 miejsce[2].

Nigeria od dawna uchodzi za jedną z najlepszych drużyn młodzieżowych w Afryce. W 1985 roku zespół juniorów zdobył mistrzostwo świata U-16, dwa lata później na tym samym turnieju przegrał w finale z ZSRR, a w 1993 triumfował w mistrzostwach świata U-17. Drużyna U-21 w 1989 i 2005 roku wywalczyła wicemistrzostwo świata. Ponadto czterokrotnie zdobywała tytuł najlepszej reprezentacji w swojej kategorii wiekowej w Afryce.

Udział w międzynarodowych turniejach

[edytuj | edytuj kod]
  • 19571959Nie brała udziału (była kolonią brytyjską)
  • 1962Wycofała się z eliminacji
  • 1963 – Faza grupowa
  • 1965Nie brała udziału
  • 1968Nie zakwalifikowała się
  • 1970Wycofała się z eliminacji
  • 19721974Nie zakwalifikowała się
  • 1976 – III miejsce
  • 1978 – III miejsce
  • 1980Mistrzostwo
  • 1982 – Faza grupowa
  • 1984 – II miejsce
  • 1986Nie zakwalifikowała się
  • 1988 – II miejsce
  • 1990 – II miejsce
  • 1992 – III miejsce
  • 1994Mistrzostwo
  • 1996Wycofała się z udziału z turnieju
  • 1998Dyskwalifikacja[3]
  • 2000 – II miejsce
  • 2002 – III miejsce
  • 2004 – III miejsce
  • 2006 – III miejsce
  • 2008 – Ćwierćfinał
  • 2010 – III miejsce
  • 2012Nie zakwalifikowała się
  • 2013Mistrzostwo
  • 20152017Nie zakwalifikowała się
  • 2019 – III miejsce
  • 2021 – 1/8 finału
  • 2023 – II miejsce

Selekcjonerzy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stan aktualny na 18 lipca 2023.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gernot Rohr officially signs new Super Eagles deal [online] [dostęp 2018-01-18].
  2. FIFA.com, The FIFA/Coca-Cola World Ranking – Ranking Table – African Zone – FIFA.com [online], FIFA.com [dostęp 2017-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-25] (ang.).
  3. Kara za odmowę udziału w turnieju w 1996.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy