Sektor publiczny

Sektor publiczny – ogół podmiotów gospodarki narodowej grupujących własność państwową (Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych), własność jednostek samorządu terytorialnego lub samorządowych osób prawnych oraz „własność mieszaną” z przewagą kapitału (mienia) podmiotów sektora publicznego.

W Polsce w myśl ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych do sektora finansów publicznych zalicza się^[1]:

organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały
jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki
jednostki budżetowe
samorządowe zakłady budżetowe
agencje wykonawcze
instytucje gospodarki budżetowej
państwowe fundusze celowe
Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
Narodowy Fundusz Zdrowia
samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej
uczelnie publiczne
Polską Akademię Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne
państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe
inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

Aktywność sektora publicznego opiera się przede wszystkim na zapewnieniu obywatelom pomocy społecznej, gwarantowaniu bezpieczeństwa narodowego i planowaniu zagospodarowania przestrzeni.

Do najważniejszych form organizacyjno-prawnych sektora publicznego należą:

Zobacz też

↑ Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1634).