Stefan (Procenko)
| Stepan Procenko | |
| Metropolita charkowski i bohoduchowski (na fot. drugi z lewej) | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 sierpnia 1889 |
| Data i miejsce śmierci |
6 października 1960 |
| Metropolita charkowski i bohoduchowski | |
| Okres sprawowania |
1959–1960 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1922 |
| Diakonat |
1922 |
| Prezbiterat |
5 marca 1922 |
| Chirotonia biskupia |
26 sierpnia 1926 |
| Data konsekracji |
26 sierpnia 1926 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| |||||||
| |||||||
Stefan, imię świeckie Stepan Maksimowicz Procenko (ur. 3 sierpnia?/15 sierpnia 1889 w Palejewce, zm. 6 października 1960 w Charkowie) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego pochodzenia ukraińskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia w instytucie agronomicznym i przez kilka lat był jego wykładowcą. Następnie podjął naukę w Kijowskiej Akademii Duchownej; do jej zamknięcia w 1918 ukończył trzy lata studiów teologicznych. W 1922 ukończył studia historyczne w instytucie historyczno-filologicznym w Nieżynie[1]. 5 marca tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie jako celibatariusz z rąk biskupa Pachomiusza (Kiedrowa)[1] i został proboszczem parafii Trójcy Świętej w Nosowce (obwód czernihowski). Jeszcze w tym samym roku złożył wieczyste śluby mnisze i został podniesiony do godności archimandryty.
26 sierpnia 1926 miała miejsce jego chirotonia biskupia, po której został wikariuszem eparchii czernihowskiej z tytułem biskupa konotopskiego. Jako główny konsekrator w chirotonii wziął udział metropolita niżnonowogrodzki i arzamaski, zastępca locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego Sergiusz[1]. W tym samym roku został administracyjnie zmuszony do zamieszkania w Charkowie i niewyjeżdżania z miasta. Najpóźniej w 1931 został uwięziony. Zwolniony w roku następnym, został ordynariuszem eparchii czernihowskiej z tytułem biskupa czernihowskiego i kozieleckiego. W 1936, po masowej likwidacji parafii prawosławnych w eparchii czernihowskiej, biskup Stefan został aresztowany i uwięziony w łagrze w Kraju Krasnojarskim, gdzie przebywał do 1942[1].
W 1942 został zwolniony z łagru i mianowany arcybiskupem ufijskim. Brał udział w Soborze Biskupów, który wybrał, po prawie dwudziestoletniej przerwie, nowego patriarchę moskiewskiego i całej Rusi – dotychczasowego locum tenens Patriarchatu metropolitę Sergiusza. W 1944 został przeniesiony na katedrę połtawską i krzemieńczucką, zaś po roku - na katedrę charkowską. W 1959 otrzymał godność metropolity. Zmarł w roku następnym.