Stefan Regmunt
 Stefan Regmunt (2012) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1951 | ||
| Biskup diecezjalny zielonogórsko-gorzowski | |||
| Okres sprawowania |
2008–2015 | ||
| Biskup pomocniczy legnicki | |||
| Okres sprawowania |
1995–2007 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
29 maja 1976 | ||
| Nominacja biskupia |
3 grudnia 1994 | ||
| Sakra biskupia |
6 stycznia 1995 | ||
| |||
| Data konsekracji |
6 stycznia 1995 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Watykan | ||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
Stefan Regmunt (ur. 20 czerwca 1951 w Krasnymstawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk humanistycznych w zakresie psychologii, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Legnickiej w latach 1993–1995, biskup pomocniczy legnicki w latach 1995–2007, biskup diecezjalny zielonogórsko-gorzowski w latach 2008–2015, od 2015 biskup senior diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 20 czerwca 1951 w Krasnymstawie. W 1963 wraz z rodzicami przeniósł się do Jedliny-Zdroju[1]. Kształcił się w II Liceum Ogólnokształcącym im. Hugona Kołłątaja w Wałbrzychu i tamtejszej Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia. W 1969 złożył egzamin dojrzałości[2]. W 1969 rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu[2][1], jednak w następnym roku był zmuszony je przerwać celem odbycia zasadniczej służby wojskowej w jednostce dla kleryków w Bartoszycach[2]. Od 1972 kontynuował naukę w seminarium, łącząc je ze studiami na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, gdzie w 1976 uzyskał magisterium z teologii w zakresie liturgiki. Święceń prezbiteratu udzielił mu 29 maja 1976 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu tamtejszy arcybiskup metropolita Henryk Gulbinowicz[1]. Inkardynowany został do archidiecezji wrocławskiej[3]. W latach 1981–1986 odbył studia psychologiczne na Wydziale Nauk Społecznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1]. Uzyskał tam magisterium, a w 1991 doktorat z nauk humanistycznych w zakresie psychologii na podstawie dysertacji Postawa religijna a psychospołeczne aspekty modelu kapłana. Badania empiryczne w populacji polskiej[1][4].
W latach 1976–1979 pracował jako wikariusz w parafii św. Jerzego w Dzierżoniowie. W latach 1977–1981 administrował tamtejszym kościołem Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła, początkowo w charakterze samodzielnego wikariusza, a od 1979 jako rektor[1]. Pełnił funkcję diecezjalnego dyrektora Papieskich Dzieł Misyjnych i delegata biskupa diecezjalnego ds. misji. Był również zastępcą ojca duchownego kapłanów archidiecezji wrocławskiej[2][5]. 30 kwietnia 1992 został inkardynowany do nowo utworzonej diecezji legnickiej. W latach 1992–1993 był proboszczem parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Legnicy[1]. W kurii diecezjalnej był dyrektorem Referatu Nauki Katolickiej przy Wydziale Duszpasterskim, należał do rady kapłańskiej i kolegium konsultorów[1]. W 1993 otrzymał godność honorowego kapelana Ojca Świętego[2]. Został też mianowany kanonikiem kapituły katedralnej w Legnicy[1].
W latach 1986–1988 był prefektem, a w latach 1988–1992 wicerektorem wrocławskiego seminarium duchownego. Na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, gdzie w 1986 został asystentem, a w 1991 uzyskał stanowisko adiunkta w Katedrze Psychologii i Pedagogiki, prowadził wykłady z medycyny pastoralnej i psychologii[1]. W latach 1993–1995 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Legnickiej[1]. W legnickim seminarium i w Diecezjalnym Kolegium Teologicznym w Legnicy był wykładowcą psychologii. Od 1992 do 1994 pełnił funkcję dyrektora Studium Katechetycznego w Legnicy[2]
3 grudnia 1994 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji legnickiej ze stolicą tytularną Castellum Medianum. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1995 w bazylice św. Piotra w Rzymie[1]. Głównym konsekratorem był Jan Paweł II, zaś współkonsekratorami arcybiskup Giovanni Battista Re, substytut ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu, i arcybiskup Jorge María Mejía, sekretarz Kongregacji ds. Biskupów[3]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa: „Servire in caritate” (Służyć w miłości)[2]. W 1995 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji[1]. Jako biskup pomocniczy zajmował się ewangelizacją, nauczaniem katolickim, tworzeniem diecezjalnych struktur Akcji Katolickiej, a także duszpasterstwem młodzieży, osób niepełnosprawnych oraz powołań[2].
29 grudnia 2007 papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej[6][7]. 19 stycznia 2008 odbył ingres do katedry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim[5], zaś 26 stycznia 2008 do konkatedry św. Jadwigi w Zielonej Górze[8]. W 2015 ze względu na stan zdrowia skierował do papieża Franciszka prośbę o przyjęcie rezygnacji ze sprawowanego urzędu[9], co nastąpiło 23 listopada 2015[10][11]. Do czasu objęcia urzędu przez jego następcę Tadeusza Lityńskiego zlecono mu pełnienie funkcji administratora apostolskiego diecezji[12].
W strukturach Konferencji Episkopatu Polski w latach 1996–2005 pełnił funkcję delegata ds. powołań[2]. W 1996, w ramach Komisji ds. Duszpasterstwa, został krajowym duszpasterzem dzieła powołań w Polsce. W 1997 wszedł w skład Komisji Charytatywnej[5]. W jej ramach był przewodniczącym Sekcji Osób Niepełnosprawnych. W 2002 wraz z Caritas Polska zorganizował Narodową Pielgrzymkę Osób Niepełnosprawnych do Lourdes. W 2007 został przewodniczącym Zespołu ds. Służby Zdrowia[2]. Ponadto wszedł w skład Komisji Rewizyjnej[13]. Został również członkiem Komisji Nadzorczej Caritas Polska[14]. 5 stycznia 2011 decyzją papieża Benedykta XVI został członkiem Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia[15][16].
Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego świdnickiego Adama Bałabucha (2008), biskupa pomocniczego legnickiego Marka Mendyka (2009) i biskupa pomocniczego zielonogórsko-gorzowskiego Tadeusza Lityńskiego (2012)[3].
W 1998 otrzymał stopień wojskowy kapitana rezerwy Wojska Polskiego[4].
W 2021 poinformowano, że Stolica Apostolska, po przeprowadzeniu postępowania w związku ze zgłoszeniami dotyczącymi zaniedbań hierarchy w sprawie wykorzystania seksualnego osób małoletnich przez dwóch kapłanów diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, zakazała mu uczestniczenia w jakichkolwiek celebracjach i spotkaniach publicznych na terenie diecezji oraz udziału w gremiach Konferencji Episkopatu Polski, a także nakazała finansowe partycypowanie w wydatkach diecezji zielonogórsko-gorzowskiej związanych z przeciwdziałaniem wykorzystaniu seksualnemu małoletnich[17].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]W 2020 otrzymał odznakę honorową „Za Zasługi dla ochrony zdrowia”[18].
Nadano mu honorowe obywatelstwo Jedliny-Zdroju (2004)[19] i Zielonej Góry (2016[20], zrezygnował z tytułu w 2021[21]). W 2012 otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Województwa Lubuskiego[22].
W 2023 został odznaczony medalem „Milito Pro Christo”[23].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 119–120. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c d e f g h i j Biskup Stefan Regmunt – nowy ordynariusz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. episkopat.pl (arch.), 2007-12-29. [dostęp 2013-08-09].
- ↑ a b c Stefan Regmunt. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).
- ↑ a b G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 305. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ a b c Gorzów Wlkp.: ingres bpa Stefana Regmunta. ekai.pl (arch.), 2008-01-19. [dostęp 2018-11-28].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Zielona Góra-Gorzów (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2007-12-29. [dostęp 2014-05-24]. (wł.).
- ↑ Rezygnacja bpa Adama Dyczkowkiego oraz nominacja bpa Stefana Regmunta. Komunikat Nuncjusza Apostolskiego [sic!]. episkopat.pl (arch.), 2007-12-29. [dostęp 2013-08-09].
- ↑ Zarys historii diecezji. kuria.zg.pl (arch.). [dostęp 2021-10-30].
- ↑ Komunikat Biskupa Zielonogórsko-Gorzowskiego Stefana Regmunta. kuria.zg.pl (arch.), 2015-05-13. [dostęp 2015-11-23].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Zielona Góra-Gorzów (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2015-11-23. [dostęp 2015-11-23]. (wł.).
- ↑ Zielona Góra: Rezygnacja bp. Stefana Regmunta. Bp Tadeusz Lityński – biskupem zielonogórsko-gorzowskim. episkopat.pl (arch.), 2015-11-23. [dostęp 2016-10-18].
- ↑ Bp Regmunt: będę użyteczny, na ile pozwoli kondycja zdrowotna. ekai.pl (arch.), 2015-11-23. [dostęp 2018-11-28].
- ↑ Komisja Rewizyjna Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2013-08-09].
- ↑ Stefan Regmunt na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-08].
- ↑ Nomina di Membri e di Consultori del Pontificio Consiglio per gli Operatori Sanitari. press.vatican.va, 2011-01-05. [dostęp 2013-10-25]. (wł.).
- ↑ Bp Regmunt włączy się w prace Papieskiej Rady ds. Służby Zdrowia. ekai.pl (arch.), 2011-01-07. [dostęp 2018-11-28].
- ↑ Komunikat Delegata KEP ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży dotyczący sygnalizowanych zaniedbań biskupa Stefana Regmunta. episkopat.pl, 2021-06-25. [dostęp 2021-06-25].
- ↑ K. Hypki: Bp Regmunt odznaczony „Za Zasługi dla Ochrony Zdrowia”. zachod.pl, 2020-03-03. [dostęp 2020-03-04].
- ↑ Uchwała Nr XXV/127/04 Rady Miasta Jedlina-Zdrój. jedlinazdroj.eu (arch.), 2004-12-03. [dostęp 2018-01-23].
- ↑ Uchwała nr XXXIV.392.2016 Rady Miasta Zielona Góra. bip.zielonagora.pl, 2016-06-28. [dostęp 2021-07-02].
- ↑ L. Kalinowski: Biskup Stefan Regmunt zrezygnował z tytułu honorowego obywatela Zielonej Góry. gazetalubuska.pl, 2021-06-29. [dostęp 2021-07-02].
- ↑ Uchwała Nr XXXIII/357/12 Sejmiku Województwa Lubuskiego. bip.lubuskie.pl, 2012-12-19. [dostęp 2017-01-10].
- ↑ Warszawa: drugi dzień spotkania alumnów-żołnierzy. ekai.pl, 2023-10-18. [dostęp 2023-10-19].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Stefana Regmunta na stronie diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. [dostęp 2018-11-28].
- Stefan Regmunt na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-08].
- Stefan Regmunt [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-09] (ang.).
- Stefan Regmunt, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-11-09].
- Biskupi legniccy
- Biskupi zielonogórsko-gorzowscy
- Polscy psycholodzy
- Rektorzy Wyższego Seminarium Duchownego w Legnicy
- Wykładowcy Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu
- Odznaczeni odznaką honorową „Za zasługi dla ochrony zdrowia”
- Honorowi obywatele Zielonej Góry
- Odznaczeni Medalem Milito Pro Christo
- Nadużycia seksualne w Kościele katolickim
- Absolwenci II Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja w Wałbrzychu
- Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
- Absolwenci Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu
- Absolwenci Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu
- Ludzie związani z Jedliną-Zdrojem
- Ludzie urodzeni w Krasnymstawie
- Urodzeni w 1951