Przejdź do zawartości

Su-12

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Su-12
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Suchoj

Typ

samolot rozpoznawczy / samolot wsparcia artyleryjskiego

Załoga

3-4 osoby

Historia
Data oblotu

26 sierpnia 1947

Dane techniczne
Napęd

2 × 14-cylindrowy silnik gwiazdowy ASz-82FN

Moc

1380 kW (1850 KM)

Wymiary
Rozpiętość

21,57 m

Długość

11,92 m

Wysokość

5,54 m

Powierzchnia nośna

52 m²

Masa
Własna

6970 kg

Osiągi
Prędkość maks.

530 km/h

Pułap

11000 m

Zasięg

1140 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 × 20 mm działka Berezin B-20
ładunek do 800 kg bomb
Użytkownicy
 ZSRR
Rzuty
Rzuty samolotu

Su-12 (ros.Су-12) – czteromiejscowy samolot rozpoznawczy produkcji ZSRR z okresu po II wojnie światowej. Samolot zbudowany w oparciu o niemiecki samolot rozpoznawczy Focke-Wulf Fw 189

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasie II wojny światowej ZSRR nie posiadał wyspecjalizowanego samolotu rozpoznawczego, a tym bardziej samolotu wsparcia artyleryjskiego, maszyny mogącej korygować ostrzał artyleryjski. Początkowo zadania te wykonywały samoloty Po-2, Su-2, a od 1943 roku samoloty Ił-2. W listopadzie 1943 roku biuro konstrukcyjne Suchoja opracowało samolot Su-12 (robocze oznaczenie RK). Projekt oparto na konstrukcji niemieckiego samolotu Fw-189. Od pierwowzoru różnił się zwiększonymi rozmiarami oraz zastosowaniem radzieckich, mocniejszych silników ASz-62. Niestety projekt samolotu został odrzucony. Dopiero interwencja marszałka artylerii Nikołaja Woronowa spowodowała, że prototyp został przywrócony do prób w locie. Zwiększono załogę do 4 osób oraz zmieniono silniki samolotu na ASz-82 FN. Prototyp został oblatany 26 sierpnia 1947 roku. Testy wykazały szereg niedomagań samolotu, które miały być usunięte w czasie produkcji seryjnej. Rozważano produkcję samolotu w czechosłowackich zakładach Aero, które miało doświadczenie w produkcji Fw 189. W wyniku braku zdolności produkcyjnych oraz preferowaniu samolotów odrzutowych, projekt samolotu został odrzucony.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Dwusilnikowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie dwubelkowym. Dwie belki kadłubowe, z gondolami silnikowymi w przedniej części i statecznikami pionowymi w ogonowej części, umieszczone pod skrzydłami. Statecznik poziomy w ogonie samolotu, łączący stateczniki pionowe. Podwozie samolotu klasyczne, wciągane do gondoli silnikowych. Śmigła czterołopatowe.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy