Swietłahorsk
Na mapach: 
52°38′N 29°44′E/52,633333 29,733333
52°38′N 29°44′E/52,633333 29,733333
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
25 km² | ||||
| Wysokość |
123 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+375 2342 | ||||
| Kod pocztowy |
247430 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
3 | ||||
Położenie na mapie obwodu homelskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
| 52°38′N 29°44′E/52,633333 29,733333
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Swietłahorsk (biał. Светлагорск; ros. Светлогорск, Swietłogorsk; do 1961 roku Szaciłki) – miasto na Białorusi, w obwodzie homelskim, nad Berezyną, siedziba administracyjna rejonu swietłahorskiego. 69,9 tys. mieszkańców (2010). Przemysł chemiczny (włókna sztuczne), materiałów budowlanych, celulozowo-papierniczy[2]. Stacja kolejowa na linii Żłobin – Kalinkowicze.
W końcu XVIII wieku był to zaścianek królewski w starostwie niegrodowym bobrujskim, w powiecie rzeczyckim, w województwie mińskim[3]. W 1650 roku istniał tu kościół katolicki[4].
Miasta partnerskie
[edytuj | edytuj kod]
Ludzie związani z Swietłahorskiem
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Swietłahorsk, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-08-21].
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 112.
- ↑ Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя.. T. 2. Mińsk: Белорусская энциклопедия имени Петруся Бровки, 2005, s. 754. ISBN 985-11-0378-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Рэгіянальны партал – Светлагорск
- Swietłahorsk na belarus.by
- Szaciłki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 755.
Kontrola autorytatywna (city of raion subordinance):