Przejdź do zawartości

Tarcza numerowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Telefon z tarczą numerową

Tarcza numerowa – część telefonu służąca do wybierania numeru telefonu rozmówcy w celu nawiązania połączenia telefonicznego, w latach dziewięćdziesiątych XX wieku sukcesywnie zastępowana klawiaturą numeryczną.

Zasada działania

[edytuj | edytuj kod]

W tarczy znajduje się 10 otworów, przez które widać cyfry od 1 do 9 i 0 umieszczone pod tarczą. Wskazując jedną z cyfr palcem obraca się nim tarczę zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara do oporu, kiedy palec natrafia na element ograniczający. Po zwolnieniu tarczy wraca ona do pierwotnego położenia, a przeskakująca zapadka zwiera linię telefoniczną przy przejściu każdego otworu nad punktem odniesienia. Liczba impulsów elektrycznych odpowiada wybranej cyfrze. Przykładowo: przy włożeniu palca w otwór z cyfrą 1 ruch w stronę ogranicznika jest najkrótszy, a po puszczeniu tarczy powracając do pozycji spoczynku generuje ona tylko jeden impuls. Przy wyborze zera generowanych jest 10 impulsów. Taki sposób wybierania numerów nazywany jest wybieraniem impulsowym.

Tarcza numerowa została wprowadzona w 1888 roku przez Almona Strowgera wraz z wybieraniem impulsowym w mechanicznych centralach telefonicznych.

Wraz z wprowadzeniem elektronicznych aparatów telefonicznych oraz central elektronicznych z wybieraniem tonowym tarcza numerowa zanikła.

pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy