Przejdź do zawartości

Tokubetsu Kōtō Keisatsu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tokubetsu Kōtō Keisatsu (jap. 特別高等警察; Specjalna Wyższa Policja), w skrócie Tokkō (jap. 特高)japońska tajna policja polityczna utworzona w 1911 roku. Znana była także pod nazwą shisō-keisatsu (pol. policja myśli) lub chian-keisatsu (pol. policja bezpieczeństwa publicznego).

Zadaniem Tokkō było śledzenie osób lub organizacji podejrzanych o „przestępstwo nieprawomyślności”, czyli wyznawanie odrębnych poglądów politycznych od tych, które reprezentował rząd lub innych grup mogących zagrozić porządkowi publicznemu. Z tego powodu Tokkō porównuje się niekiedy do innych policji politycznych tego okresu, takich jak Gestapo lub NKWD.

Struktura organizacji

[edytuj | edytuj kod]

Tokkō składała się z siedmiu wydziałów:

  • Wydział I ds. Zadań Specjalnych;
  • Wydział II ds. Zadań Specjalnych;
  • Wydział ds. Sfery Pracy;
  • Wydział Spraw Zagranicznych;
  • Wydział ds. Koreańczyków w Japonii;
  • Wydział ds. Cenzury;
  • Wydział ds. Arbitrażu.

Zadania Tokubetsu Kōtō Keisatsu

[edytuj | edytuj kod]

Tokubetsu Kōtō Keisatsu podlegała japońskiemu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych (jap. 内務省, Naimushō). Do zadań Tokkō należało zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego Japonii. Zwalczała organizacje wywrotowe, a w szczególność te, które odrzucały instytucję władzy cesarskiej lub były przeciwne polityce ekspansji. Zaliczano do nich: ruchy studenckie, pacyfistyczne, partie komunistyczne, socjalistyczne, anarchistyczne. Tokkō współpracowała z kempeitai (tajną żandarmerią wojskową). Nadzorowała poczynania obcokrajowców, zwalczała działalność obcych służb wywiadowczych na terenie państwa. Za granicą Tokkō miała swoje placówki w Szanghaju, Londynie i Berlinie.

Korzystała z tajnych informatorów działających w ramach tradycyjnych, zorganizowanych grup sąsiedzkich (tonari-gumi). Siatki podzielone były na sekcje według ulic, przecznic i budynków. Każda z sekcji posiadała własnego koordynatora, którego zadaniem było sporządzenie dla Tokkō raportu o życiu ulicy. Tokkō posiadała wszelkie uprawnienia do inwigilacji obywateli i ingerowania w ich życie prywatne. Oprócz kontroli obcokrajowców, prześladowała obywateli nakrytych na słuchaniu zagranicznej muzyki lub czytaniu zagranicznych książek.

Do 1936 r. Tokkō zatrzymała ponad 59 tys. osób, z czego 5 tys. postawiono przed sądem. Aresztowany był zmuszany siłą do pisania tzw. „życiorysu”, w którym musiał podać przyczyny swoich poglądów politycznych. Pod koniec wojny na Pacyfiku współpracowała z innymi służbami, w celu zapobieżenia ewentualnej alianckiej inwazji na Japonię.

Służba ta została rozwiązana przez amerykańskie władze okupacyjne w 1945 roku.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kempeitai – japońska tajna policja, Raymond Lamont-Brown

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy