Przejdź do zawartości

Van Morrison

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Van Morrison
Ilustracja
Van Morrison (2015)
Imię i nazwisko

George Ivan Morrison

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1945
Belfast

Instrumenty

saksofon, gitara, perkusja, ukulele, harmonijka ustna

Gatunki

rock, biały soul, R&B, folk, blues, country

Zawód

muzyk

Aktywność

od 1960

Powiązania

Them

Odznaczenia
Odznaka Rycerza Kawalera (Wielka Brytania) Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Sir Van Morrison, właśc. George Ivan Morrison (ur. 31 sierpnia 1945 w Belfaście)[1][2] − północnoirlandzki kompozytor, piosenkarz rockowy, multiinstrumentalista i poeta. Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).

Van Morrison jest przedstawicielem licznych gatunków i stylów muzyki rockowej, takich jak rhythm and blues, rock and roll, brytyjska inwazja, muzyka celtycka, psychodeliczny rock, chrześcijański rock, jazz-rock i jazz − większości jego piosenek najbliżej jednak do białego soulu i folku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą gitarę otrzymał od ojca w wieku 11 lat. Dwa lata później założył swój pierwszy zespół The Sputniks. Nieprzyjęty do innego zespołu z powodu braku zapotrzebowania na gitarzystę namówił ojca do kupna saksofonu. Kiedy nauczył się na nim grać, Morrison zaczął grać z różnymi lokalnymi zespołami, m.in. Deanie Sands and the Javelins, w którym grał na gitarze i śpiewał. Formację tworzyli: główny wokalista Deanie Sands, gitarzysta George Jones i perkusista-wokalista Roy Kane[3]. W późniejszym czasie zespół z czterema głównymi muzykami – plus pianista Wesley Black – stał się znany jako Monarchs[4]. Z tą ostatnią grupą Morrison – mając 17 lat – udał się w tournée po Europie. W latach 1964–1966 występował w popularnym zespole Them. Od tego momentu zaczęła się jego wielka kariera. W dzieciństwie uczęszczał ze swoją matką Violet na zebrania Świadków Jehowy do Sali Królestwa, dlatego też jeden z jego utworów z roku 1978 na płycie Wavelength nosi tytuł Kingdom Hall (tłum. Sala Królestwa)[5].

W początkach swej kariery czerpał inspiracje od takich artystów jak Bob Dylan i Ray Charles, lecz wkrótce wytworzył swój własny, niepowtarzalny styl. Jego twórczość przejawia podobieństwa do działalności współczesnych bardów, jak Bob Dylan czy Leonard Cohen. W swoim muzycznym repertuarze miał wiersze swojego autorstwa i poetyckie piosenki. Gra na gitarze akustycznej, instrumentach klawiszowych, saksofonie, harmonijce ustnej i perkusji.

Do największych przebojów Vana Morisona należą „Here Comes the Night”, „Gloria” (oba z grupą Them), „Moondance”, „Brown Eyed Girl”, „Domino”, „Wild Night”, „Wavelength”.

Powszechnie zaliczany obok Boba Dylana i Jima Morrisona do największych poetów rockowych. Wywarł wielki wpływ na całe pokolenia muzyków rockowych. Uznawany za jednego z najbardziej znaczących muzyków naszych czasów[6]. Wysoko notowany na listach największych twórców i wykonawców muzyki rockowej XX wieku.

W 1993 roku Van Morrison został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[7].

25 maja 2001 i 22 listopada 2005 odbyły się koncerty Morrisona w Sali Kongresowej w Warszawie[8].

W 2016 roku otrzymał tytuł szlachecki[9].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
Studyjne
Koncertowe
Kompilacje
  • 1973: T.B. Sheets
  • 1982: This is Where I Came In
  • 1990: The Best of Van Morrison
  • 1991: Bang Masters
  • 1993: The Best of Van Morrison Volume Two
  • 1998: The Philosopher’s Stone
  • 2007: Van Morrison at the Movies − Soundtrack Hits
  • 2007: The Best of Van Morrison Volume 3
  • 2007: Still on Top − The Greatest Hits

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ AllMusic – Van Morrison Biography (ang.)
  2. ↑ Van Morrison Biography. biography.com. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-07)]. (ang.).
  3. ↑ John Grissim Jr., Van Morrison: The Rolling Stone Interview, 22 czerwca 1972 [dostęp 2010-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-10] (ang.).
  4. ↑ Steve Turner: Van Morrison: Too Late to Stop Now. Viking Penguin, 1993, s. 28. ISBN 0-670-85147-7.
  5. ↑ Van Morrison (salon.com) (en)
  6. ↑ Biografia muzyka w „Rolling Stone”. rollingstone.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-03)]. (ang.)
  7. ↑ Van Morrison: inducted in 1993. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  8. ↑ Van Morrison zagra w Sali Kongresowej. muzyka.interia.pl, 2005-11-22. [dostęp 2011-04-14].
  9. ↑ That's Sir Van To You, If You Please. fyimusicnews.ca, 11 lutego 2016. [dostęp 2023-11-15]. (ang.).
  10. ↑ Latest Record Project, Vol. 1 - Van Morrison | Album | AllM [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
  11. ↑ What's It Gonna Take? - Van Morrison | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
  12. ↑ Moving On Skiffle - Van Morrison | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
  13. ↑ Accentuate the Positive - Van Morrison | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Van_Morrison&oldid=74689524”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy