Władimir Mołłow
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Minister edukacji | |
| Okres |
od 5 września 1910 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister kolei, poczt i telegrafów | |
| Okres |
od 21 czerwca 1918 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister finansów | |
| Okres |
od 4 stycznia 1926 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Władimir Dimitrow Mołłow (bułg. Владимир Димитров Моллов; ur. 16 lipca 1873 w Kijowie, zm. 29 kwietnia 1935 w Sofii[1]) – bułgarski polityk i prawnik, minister edukacji (1910-1911), minister finansów (1926-1931), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 14. (1908–1911), 16. (1913), 17. (1914–1919), 18. (1919–1920), 19. (1920–1923), 21. (1923–1927), 22. (1927–1931) i 23. (1931–1934) kadencji[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn lekarza i polityka Dimitara Mołłowa oraz Pelagii. Po ukończeniu gimnazjum w Sofii odbył studia prawnicze na Uniwersytecie Moskiewskim, które ukończył w roku 1894[2]. Studia kontynuował w latach 1896-1897 w Paryżu, a następnie w Lipsku, Wiedniu i w Turynie[1]. Po powrocie do kraju w 1900 rozpoczął wykłady z prawa karnego na Uniwersytecie Sofijskim. W latach 1905–1906 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa stołecznej uczelni[3]. Prowadził wykłady na Wolnym Uniwersytecie Nauk Politycznych i Ekonomicznych[1].
Działalność polityczna
[edytuj | edytuj kod]Od 1908 związany z Partią Demokratyczną, w tym samym roku po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do parlamentu[1]. We wrześniu 1910 stanął na czele resortu edukacji w gabinecie Aleksandra Malinowa. W 1918 kierował resortem kolei, poczt i telegrafów[1]. W latach 20. związany z Porozumieniem Demokratycznym. W 1926 objął kierownictwo resortu finansów gabinecie Andreja Lapczewa. 9 grudnia podpisał umowę z Grecją (znaną jako porozumienie Mołłow-Kafandaris), dotyczącą kwestii odszkodowań dla bułgarskich uchodźców z Grecji[4].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był żonaty (żona Weliczka), miał dwóch synów.
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]- 1898: Правна основа на углавната давност
- 1927: Българското наказателно съдопроизводство с решенията на В. К. Съд.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 300-301. ISBN 978-954-430-603-8.
- ↑ Владимир Моллов. minfin.bg. [dostęp 2021-03-19]. (bułg.).
- ↑ Списък на деканите на Юридическия факултет. law.uni-sofia.bg. [dostęp 2021-03-19]. (bułg.).
- ↑ 90 години от спогодбата Моллов-Кафандарис. sofiahistorymuseum.bg. [dostęp 2021-03-19]. (bułg.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 300-301. ISBN 978-954-430-603-8.