Wojciech Pilarski

Wojciech Pilarski (ur. 15 kwietnia 1921 w Łodzi, zm. 20 czerwca 1988 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, dyrektor teatru.

Życiorys

Był synem aktora Józefa Pilarskiego. Ukończył w 1949 Wydział Aktorski PWST w Warszawie (z siedzibą w Łodzi). W czasie studiów występował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. W 1949 był współzałożycielem Teatru Nowego w Łodzi, następnie aż do końca życia jego aktorem, a dwukrotnie także dyrektorem i kierownikiem artystycznym (1962–1964, 1980–1986). W latach 1950–1974 występował w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, w latach 1960–1987 grał w spektaklach Teatru Telewizji. W 1987 przeszedł na emeryturę, ale nadal występował.

Gromada, reż. J. Kawalerowicz - Mazur
Celuloza, reż. J. Kawalerowicz - Marusik, robotnik w „Celulozie”
Niedziela sprawiedliwości, reż. J. Passendorfer - Lebdowicz, dawny wspólnik Markowskiego
Kierunek Berlin, reż. J. Passendorfer - Szeregowy Wojciech Bagiński
Powrót doktora von Kniprode, reż. H. Drapella - Klausen, oficer amerykański (odc. 2)
Ostatnie dni, reż. J. Passendorfer - Szeregowy Wojciech Bagiński
Wezwanie, reż. W. Solarz - Julian, dawna miłość Jadwigi
Zwycięstwo, reż. J. Passendorfer - Szeregowy Wojciech Bagiński
Czerwone i białe, reż. P. Komorowski - Adwokat
Życie na gorąco odc. 7, reż. A. Konic - Fritz Bohne, współwłaściciel „Złotej Podkowy”, członek organizacji „W”
Znak orła, reż. B. Poręba - Krzyżak (odc. 5 i 6)
Do krwi ostatniej (serial), reż. J. Hoffman - generał Zygmunt Berling
Do krwi ostatniej..., reż. J. Hoffman - generał Zygmunt Berling
Krótki dzień pracy, reż. K. Kieślowski - Sędzia
Znachor, reż. J. Hoffman - Obrońca
Generał Berling, reż. R. Wionczek - generał Zygmunt Berling

↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.