Xi Jinping

Xi Jinping
习近平
	; Xi Jinping (2024)
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1953 ; Pekin
	Przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 14 marca 2013
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Poprzednik	Hu Jintao
	Sekretarz Generalny Komunistycznej Partii Chin
Okres	od 15 listopada 2012
Poprzednik	Hu Jintao
	Wiceprzewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 15 marca 2008; do 14 marca 2013
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Poprzednik	Zeng Qinghong
Następca	Li Yuanchao
	Przewodniczący Centralnej Komisji Wojskowej
Okres	od 15 listopada 2012
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Poprzednik	Hu Jintao
	Odznaczenia
	w 2023 Xi Jinping rozpoczął 3 kadencje
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Xi Jinping (wym. [ɕ ǐ t ɕ î n p ʰ ǐ ŋ]; chiń. upr. 习近平; chiń. trad. 習近平; pinyin Xí Jìnpíng; ur. 15 czerwca 1953 w Pekinie) – chiński polityk, sekretarz generalny Komunistycznej Partii Chin od 15 listopada 2012, przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej od 14 marca 2013. W 2018 roku magazyn „Forbes” umieścił go na pierwszym miejscu listy najbardziej wpływowych ludzi na świecie^[1].

Życiorys

Xi Jinping urodził się w 1953 w Pekinie jako syn Xi Zhongxuna. Po rozpoczęciu rewolucji kulturalnej jego ojciec popadł w niełaskę i młody Xi był represjonowany i aresztowany. Później trafił do państwowej farmy w rodzinnej prowincji ojca i po pewnym czasie awansował na sekretarza swojego kolektywu. W 1971 wstąpił do Ligi Młodzieży Komunistycznej, a w 1974 do Komunistycznej Partii Chin. Rok później wrócił do Pekinu^[2]. W czasie swojej działalności politycznej zajmował różne stanowiska w partii, w prowincjach Fujian, Hebei, Zhejiang i Shaanxi. W 1990 został dyrektorem szkoły partyjnej w Fuzhou.

W 1999 Xi został wicegubernatorem prowincji Fujian, a w 2000 gubernatorem tej prowincji. W 2002 objął funkcję sekretarza Komitetu KPCh w prowincji Zhejiang. Został również wówczas członkiem Komitetu Centralnego KPCh. W marcu 2007 objął stanowisko sekretarza Komitetu KPCh w Szanghaju.

Mianowanie Xi na stanowisko w Szanghaju, najbogatszej chińskiej prowincji, było znakiem wzmocnienia jego znaczenia i przyszłej roli w strukturach partii komunistycznej. Było to również wyrazem poparcia i zaufania ze strony przewodniczącego ChRL Hu Jintao.

22 października 2007 podczas 17. Kongresu KPCh, Xi został wybrany w skład 9-osobowego Stałego Komitetu Biura Politycznego KPCh, który to jest uważany za najważniejszy organ polityczny w kraju. Xi zajął w nim 5. pozycję w hierarchii. Reprezentował w nim 5. generację polityków. Razem z nim 6. pozycję w Stałym Komitecie Biura Politycznego zajął Li Keqiang. W marcu 2008 został wybrany przez Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych na stanowisko wiceprzewodniczącego państwa.

W listopadzie 2012 roku wybrany sekretarzem generalnym KPCh^[3]. 14 marca 2013 został oficjalnie zaprzysiężony na stanowisku przewodniczącego Chińskiej Republiki Ludowej^[4]. Od początku rządów umacniał się u władzy, obejmując kierownictwo w państwie, partii, armii i specjalnych komisjach ds. gospodarki, bezpieczeństwa i spraw zagranicznych, co stopniowo podważało zasadę kolektywnego przywództwa wprowadzoną przez Deng Xiaopinga.

W okresie pierwszych pięciu lat jego rządów w państwie zaczęły pojawiać się pierwsze symptomy kultu jednostki. Jego sztandarowym projektem była walka z korupcją w aparacie partyjnym i wielkim biznesie, co pozwoliło mu równocześnie wyeliminować wewnątrzpartyjną opozycję. Na początku 2018 roku doprowadził do przyjęcia przez KPCh postulatu zniesienia konstytucyjnego limitu liczby kadencji dla przewodniczącego partii i przewodniczącego ChRL^[5]. 17 marca 2018 został ponownie wybrany przez posłów OZPL na kolejną kadencję przewodniczącego ChRL^[6].

W tym samym roku zaczęła tworzyć się przeciw niemu wewnątrzpartyjna opozycja, zarzucająca mu, że poprzez nadmierną nadwyżkę w handlu z USA, nadmierne skupowanie obligacji amerykańskich, koncepcję Nowego Jedwabnego Szlaku, podkreślanie rosnącej pozycji Chin i spadek znaczenia USA oraz podsycanie nastrojów nacjonalistycznych wywołał wojnę handlową z USA. Dodatkowo zaczęto krytykować jego nadmierne umacnianie w systemie władzy ChRL, kult jednostki i powrót indoktrynacji. Wśród inicjatorów frakcji niechętnej Xi znaleźli się byli przywódcy Chin – Jiang Zemin i Hu Jintao, oraz były premier Zhu Rongji^[7].

Życie prywatne

Xi Jinping jest żonaty z Peng Liyuan, piosenkarką. Para ma jedno dziecko, córkę Xi Mingze^[8].

Przypisy

↑ The World’s Most Powerful People, „Forbes” [dostęp 2018-12-01] (ang.).
↑ Ojcowie i synowie [online], Onet.pl, 30 maja 2016 [dostęp 2016-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-31] (pol.).
↑ Xi Jinping elected general secretary of CPC Central Committee. english.cntv.cn, 2012-11-15. [dostęp 2012-11-15]. (ang.).
↑ Xi Jinping został prezydentem Chin [online], wp.pl, 15 listopada 2012 [dostęp 2013-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-01] (pol.).
↑ MariaM. Kruczkowska MariaM., Xi szykuje sobie rządy dożywotnie. Powrót kultu jednostki, koniec z kolektywnym kierownictwem?, „wyborcza.pl”, 28 lutego 2018 [dostęp 2018-02-28] (pol.).
↑ Xi Jinping ponownie prezydentem Chin. interia.pl. [dostęp 2018-03-17].
↑ MariaM. Kruczkowska MariaM., Czy wojna handlowa Chin i USA osłabi Xi Jinpinga?, „wyborcza.pl”, 13 sierpnia 2018 [dostęp 2018-10-04] (pol.).
↑ Matt Blake, Beth Stebner: Revealed: China’s new ‘first daughter’, 20, 'attends Harvard under a pseudonym and is protected by Chinese officials 24-7'. dailymail.co.uk, 2012-11-25. [dostęp 2015-06-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Profil Xi Jinpinga, www.chinavitae.com
China’s new faces set stage for 2012, BBC News, 22 października 2007.
Chinese party unveils new leaders, BBC News, 22 października 2007.

[1] The World’s Most Powerful People, „Forbes” [dostęp 2018-12-01] (ang.).

[2] Ojcowie i synowie [online], Onet.pl, 30 maja 2016 [dostęp 2016-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-31] (pol.).

[3] Xi Jinping elected general secretary of CPC Central Committee. english.cntv.cn, 2012-11-15. [dostęp 2012-11-15]. (ang.).

[4] Xi Jinping został prezydentem Chin [online], wp.pl, 15 listopada 2012 [dostęp 2013-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-01] (pol.).

[5] MariaM. Kruczkowska MariaM., Xi szykuje sobie rządy dożywotnie. Powrót kultu jednostki, koniec z kolektywnym kierownictwem?, „wyborcza.pl”, 28 lutego 2018 [dostęp 2018-02-28] (pol.).

[6] Xi Jinping ponownie prezydentem Chin. interia.pl. [dostęp 2018-03-17].

[7] MariaM. Kruczkowska MariaM., Czy wojna handlowa Chin i USA osłabi Xi Jinpinga?, „wyborcza.pl”, 13 sierpnia 2018 [dostęp 2018-10-04] (pol.).

[8] Matt Blake, Beth Stebner: Revealed: China’s new ‘first daughter’, 20, 'attends Harvard under a pseudonym and is protected by Chinese officials 24-7'. dailymail.co.uk, 2012-11-25. [dostęp 2015-06-09]. (ang.).

[b-9] Republika Chińska (Tajwan) jest uznawana przez 11 państw członkowskich ONZ oraz Stolicę Apostolską.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[A]

Przewodniczący Komitetu Centralnego	Chen Duxiu (1922-1925) Mao Zedong (1943-1976) Hua Guofeng (1976-1981) Hu Yaobang (1981-1982)
Sekretarze Generalni	Chen Duxiu (1921–1922; 1925–1927) Qu Qiubai (1927-1928) Xiang Zhongfa (1928-1929) Li Lisan (1929-1930) Wang Ming (1931) Bo Gu (1932-1935) Zhang Wentian (1935-1943) Deng Xiaoping (1956-1966) Hu Yaobang (1980-1987) Zhao Ziyang (1987-1989) Jiang Zemin (1989-2002) Hu Jintao (2002-2012) Xi Jinping (od 2012)

Życiorys

Życie prywatne

Przypisy

Linki zewnętrzne

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.