dymisja
dymisja (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zwolnienie kogoś ze stanowiska, złożenie z urzędu; rezygnacja (ustąpienie) z zajmowanego stanowiska
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dymisja dymisje dopełniacz dymisji dymisji / przest. dymisyj[1] celownik dymisji dymisjom biernik dymisję dymisje narzędnik dymisją dymisjami miejscownik dymisji dymisjach wołacz dymisjo dymisje
- przykłady:
- (1.1) Kto będzie nowym trenerem po dymisji obecnego?
- (1.1) Twoja dymisja ze stanowiska prezesa zarządu to już tylko kwestia czasu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dymisja ministra / rządu / zarządu • podać się do dymisji • złożyć dymisję • przyjąć / odrzucić dymisję
- synonimy:
- (1.1) odwołanie, zwolnienie; pot. odstawka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. dymisyjny
- czas. dymisjonować
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dismissal
- baskijski: (1.1) dimisio
- białoruski: (1.1) адстаўка ż
- duński: (1.1) demission w
- hiszpański: (1.1) dimisión ż, destitución ż
- niemiecki: (1.1) Rücktritt m
- nowogrecki: (1.1) παραίτηση n
- rosyjski: (1.1) отставка ż
- słowacki: (1.1) demisia
- szwedzki: (1.1) avsättning w
- ukraiński: (1.1) відставка ż
- źródła:
- ↑
Hasło „dymisja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.