kraina

kraina (język polski)

wymowa:

IPA: [kraˈ^jĩna], AS: [kra^i ̯ĩna], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geogr. obszar wydzielony ze względu na jakąś cechę, np. wspólną historię, cechy środowiska itp., rejon, region; zob. też kraina w Wikipedii

(1.2) książk. sfera doznań, uczuć, myśli

(1.3) przen. miejsce, często wymyślone, związane z jakimiś postaciami, wspomnieniami itp.

(1.4) książk. obszar państwa

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kraina	krainy
dopełniacz	krainy	krain
celownik	krainie	krainom
biernik	krainę	krainy
narzędnik	krainą	krainami
miejscownik	krainie	krainach
wołacz	kraino	krainy

przykłady:

(1.1) Teraz wjeżdżamy do kolejnej krainy historycznej – proszę zwrócić uwagę na charakterystyczny styl architektury ludowej.

składnia:

(1.4) kraina + D.

kolokacje:

(1.1) kraina geograficzna / historyczna / zoogeograficzna • mazurska / śląska kraina • kraina fiordów / gór / jezior / kopalń / lasów

(1.4) ojczysta / polska kraina • kraina Hunów

synonimy:

(1.1) region, obszar, ziemia

(1.3) świat

(1.4) kraj, państwo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ukrainizacja ż

związki frazeologiczne:

kraina cieni • kraina mlekiem i miodem płynąca • kraina wiecznej szczęśliwości • kraina wiecznych lodów • kraina wiecznych łowów

etymologia:

prasł. *krajina

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) land
• esperanto: (1.1) lando
• hawajski: (1.1) honua
• łaciński: (1.1) terra ż
• niemiecki: (1.1) Land n, Landschaft ż; (1.2) Land n, Reich n; (1.3) Land n, Reich n; (1.4) Land n
• nowogrecki: (1.1) χώρα ż
• rosyjski: (1.1) край m, страна́ ż; (1.2) мир m, страна́ ż; (1.3) край m; (1.4) край m
• włoski: (1.1) terra ż, regione ż

źródła: