zaimek

zaimek (język polski)

wymowa:

​, IPA: [zaˈ^jĩmɛk], AS: [za^i ̯ĩmek], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯ 

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. część mowy, która zastępuje rzeczownik, przymiotnik, liczebnik lub przysłówek i pełni ich funkcje w zdaniu; zob. też zaimek w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zaimek	zaimki
dopełniacz	zaimka	zaimków
celownik	zaimkowi	zaimkom
biernik	zaimek	zaimki
narzędnik	zaimkiem	zaimkami
miejscownik	zaimku	zaimkach
wołacz	zaimku	zaimki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) zaimek dzierżawczy • zaimek nieokreślony • zaimek określony • zaimek osobowy • zaimek względny • zaimek zwrotny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) część mowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. zaimkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

kalka z łac. pronomen < pro (za) + nomen (imię)

uwagi:

zobacz też: słowniki tematyczne dla słownictwa gramatycznego

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) voornaamwoord
• albański: (1.1) përemër m
• angielski: (1.1) pronoun
• arabski: (1.1) ضمير
• baskijski: (1.1) izenordain
• białoruski: (1.1) займеннік m
• bułgarski: (1.1) местоимение n
• chiński standardowy: (1.1) tradycyjny 代詞, uproszczony 代词, pinyin: dàicí
• chorwacki: (1.1) zamjenica ż
• czeski: (1.1) zájmeno n
• dolnołużycki: (1.1) pronomen m
• dolnosaksoński: (1.1) pronomen
• duński: (1.1) stedord n
• esperanto: (1.1) pronomo
• francuski: (1.1) pronom m
• górnołużycki: (1.1) pronomen m, naměstnik m
• hiszpański: (1.1) pronombre m
• indonezyjski: (1.1) pronomina
• islandzki: (1.1) fornafn n
• japoński: (1.1) 代名詞 (daimeishí)
• jidysz: (1.1) פּראָנאָם (pronom)
• kaszubski: (1.1) zamiono n
• litewski: (1.1) įvardis
• łaciński: (1.1) pronomen
• niderlandzki: (1.1) voornaamwoord n
• niemiecki: (1.1) Pronomen n
• norweski (bokmål): (1.1) pronomen n
• nowogrecki: (1.1) αντωνυμία ż
• ormiański: (1.1) դերանուն (deranun)
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) местоимение n (gdy zastępuje rzeczownik, przymiotnik lub liczebnik); местоименное наречие n (gdy zastępuje przysłówek)
• slovio: (1.1) zzamenslov (заменслов)
• słowacki: (1.1) zámeno
• szwedzki: (1.1) pronomen n
• ukraiński: (1.1) займенник m
• węgierski: (1.1) névmás
• włoski: (1.1) pronome m

źródła:

zaimek (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. zaimek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Słoweński - Słownictwo gramatyczne

źródła: