Pravoslavlje i homoseksualnost

Pravoslavna crkva smatra da je seksualnost kako je mi poznajemo, deo sveta nakon pada. U pravoslavnoj teologiji i monaštvo i brak su putevi spasenja. Celibat je idealni put, oličen u monaštvu, dok je brak blagoslovena zajednica prave ljubavi između muškarca i žene. Homoseksualnost se smatra grehom. Neki članovi pravoslavnih crkava su uzeli aktivnu ulogu u promovisanju negativnih stavova prema gejevim i lezbejkama, a nekoliko visokih crkvenih predstavnika su oštro osudili homoseksualnost. Bivši poglavar Grčke crkve, arhiepiskop Kristodulos Atinski je opisao homoseksualnost kao "hendikep".

Pravoslavne crkve prihvataju osobe sa "homoseksualnim osećanjima", ali ih podstiču na prevazilaženje ovih osećanja i odbijaju pričest osobama koje žele da opravdaju svoje homoseksualno ponašanje.

Za razliku od vernika ostalih hrišćanskih denominacija, aktivizam je manje prisutan u pravoslavnim grupama. Godine 1980. u Los Angelesu je osnovana grupa Axios, koja okuplja LGBT pravoslavne vernike i vernice u SAD.

Premda postoji nekoliko izolovanih slučajeva blagosiljanja istopolnih zajednica, nijedna pravoslavna crkva ne priznaje istopolne zajednice.