E drejta romake
E drejta romake është sistemi juridik i Romës së lashtë, duke përfshirë zhvillimet juridike që përfshijnë mbi një mijë vjet jurisprudencë, nga Dymbëdhjetë Tabelat (rreth 449 pes), deri te Corpus Juris Civilis (529 pas Krishtit) të urdhëruar nga perandori romak lindor Justinian I. E drejta romake formon kuadrin bazë për të drejtën civile, sistemin juridik më të përdorur sot, dhe termat ndonjëherë përdoren në mënyrë sinonime. Rëndësia historike e së drejtës romake pasqyrohet nga përdorimi i vazhdueshëm i terminologjisë juridike latine në shumë sisteme juridike të ndikuar nga ai, duke përfshirë edhe të drejtën e zakonshme.
Pas shpërbërjes së Perandorisë Romake Perëndimore, ligji romak mbeti në fuqi në Perandorinë Romake të Lindjes. Nga shekulli i VII-të, gjuha ligjore në Lindje ishte greqishtja.
E drejta romake gjithashtu tregonte sistemin juridik të aplikuar në pjesën më të madhe të Evropës Perëndimore deri në fund të shekullit të 18-të. Në Gjermani, praktika e së drejtës romake mbeti në fuqi më gjatë nën Perandorinë e Shenjtë Romake (963–1806). Kështu, e drejta romake shërbeu si bazë për praktikën juridike në të gjithë Evropën kontinentale perëndimore, si dhe në shumicën e ish-kolonive të këtyre kombeve evropiane, duke përfshirë Amerikën Latine, dhe gjithashtu në Etiopi. E drejta e zakonshme angleze dhe anglo-amerikane u ndikuan gjithashtu nga e drejta romake, veçanërisht në fjalorin e tyre ligjor latinisht (për shembull, stare decisis, culpa in contrahendo, pacta sunt servanda). Evropa Lindore u ndikua gjithashtu nga jurisprudenca e Corpus Juris Civilis, veçanërisht në vende të tilla si Rumania mesjetare (Valachia, Moldavia dhe disa provinca të tjera mesjetare/rajone historike) të cilat krijuan një sistem të ri, një përzierje të së drejtës romake dhe lokale. Gjithashtu, e drejta e Evropës Lindore u ndikua nga "Ligji i Fermerit" i sistemit juridik mesjetar bizantin.