Balada
Balada proizilazi iz oksitanskog jezika balar (latinski: ballare = „plesati”, starogrčki: ballein = „bacati, pokretati, kretati se”) izvorno označava južnofrancuske srednjovjekovne trubadurske plesne epske i lirske pjesme. Radnja se najčešće bavila o kršenju moralnih načela pokojima neizbježno slijedi kazna. Izvorne narodne balade su se radile o temama iz legendi, gdje su junaci s natprirodnim moćima, te na kraju junaci umiru ili imaju blizak susret sa smrću. Od kasnog 18. vijeka balade se bave socijalnim temama. Balada je obično duža usmena prelazna vrsta koju karakteriše istovremeno prisustvo epskih i lirskih elemenata, iskazanih često na dramatičan način. Za baladu su svojstveni i priča o nekoj ličnosti, dramatičan događaj, tragičan kraj i jako osjećanje koje izaziva kod slušaoca. Na kraju balade trebalo bi da se nalazi veoma značajna pouka. Naše narodne balade govore obično o tužnim događajima, često su i istorijski istinito potkovane, dok novokomponovane balade uglavnom govore o nesrećnoj ljubavi između čovjeka i žene.[1]
Balade u srpskoj narodnoj poeziji
[uredi | uredi izvor] | odeljak je nedovršen. |
- Ženidba Milića barjaktara
- Bolani Dojčin
- Predrag i Nenad
- Hasanaginica
- Omer i Merima
- Duma, duma Popović Stojana
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Enciklopedija Britanika, A-B. Beograd. Narodna knjiga. 2005. str. 103. ISBN 8633120755.
