ஹெராக்கிள்ஸ்

	Heracles பற்றிய நூலக ஆதாரங்கள்
	இணையதளப் புத்தகங்கள்; உங்கள் நூலகத்தில் உள்ள ஆதாரங்கள்; மற்ற நூலகங்களில் உள்ள ஆதாரங்கள்;

ஹெராக்கிலியஸ்
	ஹெர்குலிஸ் உடல் தோற்றத்துடன் கூடியவாறு நிறுவப்பட்ட ஹெராக்கிலியசின் சிற்பம், கிபி 216, நேப்பிள்ஸ், இத்தாலி
இடம்	ஒலிம்பசு மலை
துணை	மெகரா, ஒம்பாலே, தெயனிரா, ஹெபெ
பெற்றோர்கள்	சியுசு மற்றும் அல்சிமெனி
சகோதரன்/சகோதரி	அப்பல்லோ, ஆர்ட்டெமிசு, ஏஞ்சலியோஸ், ஆரிஸ் மற்றும் பலர்

ஹெராக்கிள்ஸ் (Heracles) (/ˈhɛrəkliːz/ HERR-ə-kleez; கிரேக்கம்: Ἡρακλῆς, Hēraklês, Glory/Pride of Hēra,^[1] (Ἀλκαῖος, Alkaios) (/ælˈsiːəs/) or Alcides^[2] (Ἀλκείδης, Alkeidēs) (/ælˈsaɪdiːz/) கிரேக்கத் தொன்மவியலில் கூறப்படும் உடல் திறன் மிக்க வீரன் ஆவார். உரோம மற்றும் நவீன மேற்கு நாடுகளில், இவர் ஹெர்குலிசு என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

கிரேக்கக் கடவுள் சியுசு - அல்சிமெனி தம்பதியர்களுக்கு பிறந்தவர் உடல் வளுமிக்க ஹெராக்கிலியஸ் ஆவார். இவர் மனிதகுலத்தின் தெய்வீக பாதுகாவலர் மற்றும் உடற்பயிற்சிக் கூடத்தின் புரவலர் என கிரேக்கத் தொன்மவியலில் கூறப்படுகிறது. இவரின் உடன்பிறந்தவர்களில் முக்கியமானவர்கள் அப்பல்லோ மற்றும் ஆர்ட்டெமிசு கடவுள்கள் ஆவார்.^[3]

குழந்தை ஹெராக்கிள்ஸ் பாம்பை கையால் கொல்லும் காட்சி, கிபி 2-ஆம் நூற்றாண்டு சிற்பம்

ஜீயஸின் பொறாமை கொண்ட மற்றொரு மனைவியான ஹேரா செய்த தந்திரத்தால் தன் மகன் யூரிஸ்டீயஸ் அரசன் ஆனான். ஹெராக்கிள்ஸ் குழந்தையாக தொட்டிலில் கிடந்த போது, ஹேரா இரண்டு பாம்புகளை ஏவி கொல்ல முயன்றாள். ஆனால் அப்பாம்புகளை இயற்கையிலேயே பலம் மிக்க குழந்தையான ஹெராக்கிள்ஸ் தனது கையால் நசுக்கிக் கொன்றான்.

ஹெராக்கிள்சின் 11 அடி உயர தங்க முலாம் பூசப்பட்ட வெண்கலச் சிற்பம், கிபி இரண்டாம் நூற்றாண்டு

இதனையும் காண்க

ஹெர்குலிஸ்

அடிக்குறிப்புகள்

↑ Schmitz, Leonhard (1867). "Alceides". Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology 1. Ed. William Smith. Boston: Little, Brown and Company. 98. பரணிடப்பட்டது 2008-05-27 at the வந்தவழி இயந்திரம்
↑ Bibliotheca ii. 4. § 12
↑ By his adoptive descent through Amphitryon, Heracles receives the epithet Alcides, as "of the line of Alcaeus", father of Amphitryon. Amphitryon's own, mortal son was Iphicles.

மேற்கோள்கள்

Heracles at Theoi.com Classical literature and art
Timeless Myths – Heracles The life and adventure of Heracles, including his twelve labours.
Heracles, Greek Mythology Link
Heracles (in French)
Vollmer: Herkules (1836, in German)
Burkert, Walter, (1977) 1985. Greek Religion (Harvard University Press).
Kerenyi, Karl (1959). The Heroes of the Greeks. New York/London: Thames and Hudson.

மேலும் படிக்க

Brockliss, William. 2017. "The Hesiodic Shield of Heracles: The Text as Nightmarish Vision." Illinois Classical Studies 42.1: 1–19. எஆசு:10.5406/illiclasstud.42.1.0001. வார்ப்புரு:JSTOR.
Burkert, Walter. 1982. "Heracles and the Master of Animals." In Structure and History in Greek Mythology and Ritual, 78–98. Sather Classical Lectures 47. Berkeley: Univ. of California Press.
Haubold, Johannes. 2005. "Heracles in the Hesiodic Catalogue of Women." In The Hesiodic Catalogue of Women: Constructions and Reconstructions. Edited by Richard Hunter, 85–98. Cambridge, UK: Cambridge Univ. Press.
Karanika, Andromache. 2011. "The End of the Nekyia: Odysseus, Heracles, and the Gorgon in the Underworld." Arethusa 44.1: 1–27.
Padilla, Mark W. 1998. "Herakles and Animals in the Origins of Comedy and Satyr Drama". In Le Bestiaire d'Héraclès: IIIe Rencontre héracléenne, edited by Corinne Bonnet, Colette Jourdain-Annequin, and Vinciane Pirenne-Delforge, 217–30. Kernos Suppl. 7. Liège: Centre International d'Etude de la Religion Grecque Antique.
Padilla, Mark W. 1998. "The Myths of Herakles in Ancient Greece: Survey and Profile". Lanham, Maryland: University Press of America.
Papadimitropoulos, Loukas. 2008. "Heracles as Tragic Hero." Classical World 101.2: 131–38. எஆசு:10.1353/clw.2008.0015
Papadopoulou, Thalia. 2005. Heracles and Euripidean Tragedy. Cambridge Classical Studies. New York: Cambridge Univ. Press.
Segal, Charles Paul. 1961. "The Character and Cults of Dionysus and the Unity of the Frogs." Harvard Studies in Classical Philology 65:207–42. எஆசு:10.2307/310837. வார்ப்புரு:JSTOR.
Stafford, Emma. 2012. Herakles. Gods and Heroes of the Ancient World. New York: Routledge.
Strid, Ove. 2013. "The Homeric Prefiguration of Sophocles' Heracles." Hermes 141.4: 381–400. வார்ப்புரு:JSTOR.
Woodford, Susan. 1971. "Cults of Herakles in Attica." In Studies Presented to George M. A. Hanfmann. Edited by David Gordon Mitten, John Griffiths Pedley, and Jane Ayer Scott, 211–25. Monographs in Art and Archaeology 2. Mainz, Germany: Verlag Philipp von Zabern.
Euripides. The Children of Herakles. New York: Oxford University Press, 1981.
Euripides. Heracles. England: Shirley A. Barlow, 1996. Greek Version: Oxford University Press, 1981.

முதனிலை ஆதாரங்கள்

Homer, Odyssey, 12.072 (7th century BCE)
Sophocles, Women of Trachis (c. 450 BCE)
Euripides, Herakles (416 BCE)
Theocritus, Idylls, 13 (350–310 BCE)
Callimachus, Aetia (Causes), 24. Thiodamas the Dryopian, Fragments, 160. Hymn to Artemis (310–250? BCE)
Apollonios Rhodios, Argonautika, I. 1175–1280 (c. 250 BCE)
Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 1.9.19, 2.7.7 (140 BCE)
Sextus Propertius, Elegies, i.20.17ff (50–15 BCE)
Ovid, Metamorphoses (8 CE)
Ovid, Ibis, 488 (8–18 CE)
Gaius Valerius Flaccus, Argonautica, I.110, III.535, 560, IV.1–57 (1st century)
Hyginus, Fables, 14. Argonauts Assembled (1st century)
Philostratus the Elder, Images, ii.24 Thiodamas (170–245)
First Vatican Mythographer, 49. Hercules et Hylas

வெளி இணைப்புகள்

[DGRBM2-1] Schmitz, Leonhard (1867). "Alceides". Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology 1. Ed. William Smith. Boston: Little, Brown and Company. 98. பரணிடப்பட்டது 2008-05-27 at the வந்தவழி இயந்திரம்

[2] Bibliotheca ii. 4. § 12

[Alcides-3] By his adoptive descent through Amphitryon, Heracles receives the epithet Alcides, as "of the line of Alcaeus", father of Amphitryon. Amphitryon's own, mortal son was Iphicles.

[1]

[2]

[3]