ทิ้ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]เทียบกับภาษากวางตุ้ง 掟 /ting/ โยน ทิ้ง
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ทิ้ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tíng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thing | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰiŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ทิ้ง (คำอาการนาม การทิ้ง)
- ทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ถืออยู่หลุดจากมือด้วยอาการต่าง ๆ, ถ้าด้วยอาการขว้าง เรียกว่า ขว้างทิ้ง, ถ้าด้วยอาการโยน เรียกว่า โยนทิ้ง, ถ้าด้วยอาการเท เรียกว่า เททิ้ง เป็นต้น
- สละ
- ทิ้งทาน
- ละไป
- ทิ้งบ้าน
- ทิ้งเรือน
- โยนหรือเทเสียโดยไม่ต้องการ
- ทิ้งขยะ
- ปล่อยลง
- ทิ้งระเบิด
- ปล่อยไว้
- ทิ้งไว้ให้เย็น
- เหลือไว้
- ทิ้งเงินไว้ให้ใช้
- เว้น
- ทิ้งระยะ
- ทิ้งช่วง
- เรียกแพรหรือผ้าเนื้อหนัก ๆ ลื่น ๆ ที่มีลักษณะถ่วงหรือทิ้งตัวลงว่า ผ้าเนื้อทิ้ง หรือ ผ้าทิ้งตัว
- โดยปริยายหมายความว่าปล่อยด้วยกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น
- ทิ้งลูกทิ้งเมีย
- ทิ้งบ้าน
- ทิ้งการเล่าเรียน
- ทิ้งเพื่อน
- ทิ้งกันเสียไกล
- พูดทิ้งไว้ที
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]โยนสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป