CD
Ang compact disc (CD) ay isang digital optical disc data storage format na pinagsama-samang binuo ng Philips at Sony upang mag-imbak at mag-play ng mga digital audio recording. Noong Agosto 1982, ginawa ang unang compact disc. Pagkatapos ay inilabas ito noong Oktubre 1982 at binansagan bilang Digital Audio Compact Disc. Inilabas noong Marso 2, 1983 sa Hilagang Amerika at Europa.
Ang format ay iniakma sa ibang pagkakataon para sa pag-imbak ng data (CD-ROM). Maraming iba pang mga format ang karagdagang hinango mula sa mga ito, kabilang ang write-once na audio at data storage (CD-R), rewritable media (CD-RW), Video CD (VCD), Super Video CD (SVCD), Photo CD, Picture CD, Compact Disc-Interactive (CD-i) at Enhanced Music CD.
Ang mga karaniwang CD ay may diameter na 120 millimeters (4.7 in) at idinisenyo upang humawak ng hanggang 74 minuto ng hindi naka-compress na stereo digital audio o humigit-kumulang 650 MB ng data. Ang kapasidad ay karaniwang pinalawak sa 80 minuto at 700 MB sa pamamagitan ng pag-aayos ng data nang mas malapit sa parehong laki ng disc. Ang Mini CD ay may iba't ibang diameters mula 60 hanggang 80 millimeters (2.4 hanggang 3.1 in); minsan ginagamit ang mga ito para sa mga CD single, nag-iimbak ng hanggang 24 minuto ng audio, o naghahatid ng mga driver ng device.
Sa panahon ng pagpapakilala ng teknolohiya noong 1982, ang isang CD ay maaaring mag-imbak ng mas maraming data kaysa sa isang personal na computer hard disk drive, na karaniwang may hawak na 10 MB. Sa pamamagitan ng 2010, ang mga hard drive ay karaniwang nag-aalok ng mas maraming espasyo sa imbakan bilang isang libong mga CD, habang ang kanilang mga presyo ay bumagsak sa antas ng kalakal. Noong 2004, ang mga benta sa buong mundo ng mga audio CD, CD-ROM, at CD-R ay umabot sa humigit-kumulang 30 bilyong disc. Noong 2007, mayroong 200 bilyon mga CD ang nabenta sa buong mundo.[1]
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang lathalaing ito na tungkol sa Teknolohiya ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.