İçeriğe atla

Henry Koster

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Henry Koster
Hermann Kosterlitz
Doğum1 Mayıs 1905(1905-05-01)
Berlin, Alman İmparatorluğu
Ölüm21 Eylül 1988 (83 yaşında)
Camarillo, Kaliforniya, ABD
Ölüm sebebiKaraciğer kanseri
MeslekYönetmen, senarist, yapımcı
Etkin yıllar1925–1967
EvlilikKató Király (1935–1941; 1 çocuk)
Peggy Moran (1942–1988; 2 çocuk)[1]

Henry Koster (doğum adı Hermann Kosterlitz, d. 1 Mayıs 1905 – ö. 21 Eylül 1988) Almanya doğumlu bir film yönetmeniydi. The Bishop's Wife (1947) filmiyle En İyi Yönetmen Akademi Ödülü’ne aday gösterildi. Aktris Peggy Moran'ın kocasıydı.

Koster, Almanya'nın Berlin kentinde Yahudi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Sinemayla 1910 yıllarında amcasının Berlin'de bir sinema salonu açmasıyla tanıştı. Koster'ın annesi, filmlere eşlik etmek için piyano çalmış ve genç çocuğu filmleri izleyerek kendini meşgul etmeye bırakmıştı. Başlangıçta kısa öykü yazarı olarak çalıştıktan sonra, Kosterlitz bir Berlin film şirketi tarafından senarist olarak işe alındı ve yönetmen Curtis Bernhardt'ın asistanı oldu. Bernhardt bir gün hastalandı ve Kosterlitz'den yönetmenliği devralmasını istedi.

1932'de Koster, Berlin'deki ilk filmi olan komedi Thea Roland'ı yönetti. İkinci filmi Das häßliche Mädchen'i yönetmenin ortasında olan Koster, antisemitizmin nedeniyle gitmesi gerektiğini biliyordu. Öğle yemeği saatinde bankasında bir SA memuruna sinirlendi ve memuru bayılttı. Koster tarafından Felix Joachimson ile birlikte yazılan film 1933 sonbaharında prömiyerini yaptığında isimleri silindi ve ikisi de sürgüne gitti.

Koster Almanya'dan Fransa'ya gitti ve burada Bernhardt (daha önce ayrılmıştı) tarafından yeniden işe alındı. Sonunda Koster Budapeşte'ye gitti ve 1934'te Kató Király ile tanıştı ve evlendi. Budapeşte'de Universal'ı Avrupa'da temsil eden Joe Pasternak ile tekrar tanıştı ve onun için üç film yönetti. Bu filmlerden biri, 1938'de Norman Taurog tarafından The Girl Downstairs olarak yeniden yapılan Catherine the Last'ti, her iki versiyon da Franciska Gaalbaşroldeydi. 1935'te Koster, arkadaşı Gabriel Levy'den bir Hollanda filmi yönetmesini isteyen bir mektup aldı. Hollanda'ya taşınmak istemeyen Koster, "Üzgünüm, çok meşgulüm. Ayrıca, şimdi küçük üretiminiz için çok fazla bir maaş alıyorum. Maaşım ne kadar bilmek istersen, bir film için 25.000 dolar kazanıyorum." Şaşırtıcı bir şekilde, Levy ona tutarı ödemeyi kabul ederek onu geri gönderdi. Böylece Koster, uluslararası alanda The Cross-Patch olarak yayınlanan De Kribbebijter'i yönetmeye başladı.[2]

1936'da Koster, Hollywood'da Universal Pictures ile çalışmak üzere bir sözleşme yaptı ve Pasternak, diğer mülteciler ve eşi ile çalışmak için Amerika Birleşik Devletleri'ne gitti. Koster İngilizce bilmemesine rağmen, stüdyoyu, 14 yaşındaki yıldız Deanna Durbin'e kişisel olarak koçluk yaptığı Üç Akıllı Kız filmin yapmasına izin vermeye ikna etti. Bu film, büyük bir başarı kazandı ve Universal'i iflastan kurtardı. Koster'ın Durbin ve Leopold Stokowski ile oynadığı ikinci Universal filmi Yüz Adam ve Kız da başarılı oldu.

Koster, Abbott ve Costello'yu New York'ta bir gece kulübünde çalışırken keşfetti. Hollywood'a döndü ve Universal'ı onları işe almaya ikna etti. Kadın başrol Peggy Moran, 1942'de Koster'ın ikinci karısı oldu. Moran ile evlendiğinde Koster, yaptığı her filmde onu oynatacağına söz verdi. Yaptı, ama bu onun heykeliydi. Genellikle bir şöminenin, piyanonun veya masanın üzerine oyulmuş bir heykeldir. The Robe için, bir Roma villasında göze çarpan bir Yunan büstünü kullandı.

Henry Koster, 1930'ların sonlarında ve 1940'ların başlarında Durbin, Betty Grable ve dönemin diğer müzikal yıldızlarıyla sayısız müzikal ve aile komedisi yaptı. O ve Joe Pasternak, Universal'in en yeni şarkı söyleyen yıldızı Gloria Jean için başarılı bir ekran testi yaptılar. Pasternak, Haziran 1941'de Metro-Goldwyn-Mayer için Universal'dan ayrıldığında, Koster onunla birlikte gitti. İronik olarak, Koster'ın Nazi Almanya'sından kaçmasına rağmen, Amerika Birleşik Devletleri II. Dünya Savaşı'na girdiğinde Koster düşman olarak kabul edildi ve akşamları evinde kalmak zorunda kaldı. Aktör Charles Laughton, Koster'ı ziyaret eder ve onunla satranç oynardı.

Koster (solda) yapımcı Samuel G. Engel ve kameraman Arthur Arling ile birlikte The Story of Ruth (1960) setinde.

Koster'ın savaş sonrası kariyeri de aynı derecede başarılıydı. Piskoposun Karısı (1947) için Akademi Ödülü'ne aday gösterildi. 1950'de en büyük başarılı filmi olan James Stewart komedisi Harvey’i yönetti. Richard Burton'ın ilk ABD filmi olan Kuzenim Rachel'ı yönetti ve ardından 1953'te kendisine ilk CinemaScope filmi olan The Robe verildi. Marlon Brando ile Désirée (1954), Bette Davis ile The Virgin Queen (1955), Ava Gardner ile The Naked Maja (1958) ve Elana Eden ile The Story of Ruth (1960) dahil olmak üzere kostüm dramaları yönetti, sonra aile filmlerine ve müzikallere geri döndü. Son filmi 1965'te Şarkı Söyleyen Rahibe idi. Koster, California, Camarillo'daki Leisure Village'da emekli oldu ve burada birlikte çalıştığı film yıldızlarının portrelerini çizdi.

Koster hiçbir zaman Oscar kazanmamış olsa da, performansları ile Oscar adayı olan altı farklı oyuncu yönetti: Cecil Kellaway, Loretta Young, Celeste Holm, Elsa Lanchester, Josephine Hull, James Stewart ve Richard Burton . Hull, Harvey için Oscar kazandı.

Karaciğer kanserinden öldü.[3][4]

Koster'ın bazı ev filmleri, Akademi Film Arşivi koleksiyonunun bir parçasıdır. Arşiv, Koster'ın bazı filmlerinin kamera arkası görüntüleri de dahil olmak üzere bu ev filmlerinden bazılarını korudu.[5]

  1. ^ Koster, Bob (2 Aralık 2008). "Biography: Henry Koster". pbs.org. Public Broadcasting Service. 7 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2022. 
  2. ^ Horak. "Henry Koster Interview (1975)". Middle European Emigres in Hollywood (1933-1945). Beverly Hills, Ca: American Film Institute Oral History. 20 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2022. 
  3. ^ "The New York Times". 5 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2022. 
  4. ^ "UPI". 24 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2022. 
  5. ^ "Preserved Projects". Academy Film Archive. 20 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2022. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy