Arado Ar 232
Arado Ar 232B-0 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
średni samolot transportowy |
Załoga |
4 |
Historia | |
Data oblotu |
czerwiec 1941 |
Lata produkcji |
1943 |
Wycofanie ze służby |
1945 |
Liczba egz. |
19 |
Dane techniczne | |
Napęd |
4 × BMW Bramo 323R-2 Fafnir |
Moc |
startowa: 883 kW (1200 KM), 691 kW (940 KM) na wysokości 4000 m |
Wymiary | |
Rozpiętość |
33,5 m |
Długość |
23,5 m |
Wysokość |
5,7 m |
Powierzchnia nośna |
142,60 m² |
Masa | |
Własna |
10 280 kg |
Startowa |
21 160 kg |
Zapas paliwa |
2700 dm3 |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
338 km/h na wysokości 4600 m |
Prędkość przelotowa |
288 km/h na wysokości 2000 m |
Prędkość wznoszenia |
27,5 minuty na wysokości 6000 m |
Pułap |
8000 m |
Zasięg |
1300 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
3 × karabin maszynowy MG 131 kalibru 13 mm, działko MG 151/20 kalibru 20 mm, do ośmiu karabinów maszynowych MG 34 kalibru 7,9 mm | |
Przestrzeń ładunkowa | |
długość – 6,6 m szerokość – 2,3 m wysokość – 2 m | |
Użytkownicy | |
Niemcy |
Arado Ar 232 – niemiecki samolot transportowy z okresu II wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Prototyp samolotu wzbił się w powietrze latem 1941 roku. Napędzały go dwa silniki gwiazdowe BMW 801MA o mocy 1193 kW. Trzeci prototyp wyposażono w cztery silniki gwiazdowe BMW Bramo 323, zamocowane w krawędziach natarcia środkowej, poszerzonej części płata. Taka konfiguracja została zachowana w 19 wyprodukowanych Ar 232B, które bardzo intensywnie eksploatowano w latach 1942–1945. Większość z maszyn została przydzielona do jednostki Kampfgeschwader 200 i wykonywała zadania specjalne[1].
Była to nowoczesna konstrukcja z pojemną ładownią zakończoną tylną rampą załadunkową (umożliwiała załadunek na przykład samochodu terenowego), posiadająca wiele rozwiązań ułatwiających operacje załadunku i wyładunku, na przykład ruchomy dźwig podwieszony pod stropem ładowni, możliwość zmiany wysokości podłogi (obniżenie podwozia głównego). Charakterystycznym elementem samolotu było wielokołowe podwozie – początkowo 11, później 10 dwukołowych wózków z niskociśnieniowymi oponami – umieszczone w rzędzie pod kadłubem i umożliwiające korzystanie z przygodnych, nieutwardzonych lądowisk[2].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Średni samolot transportowy w układzie grzbietopłata o konstrukcji metalowej. Kadłub zakończony rampą, powyżej wychodziła belka ogonowa z umieszczonym na jej końcu usterzeniem poziomym i zdwojonym usterzeniem pionowym; trójgoleniowe podwozie główne chowane w locie i 11 dwukołowych wózków umieszczonych na stałe pod kadłubem. Napędzany czterema dziewięciocylindrowymi silnikami gwiazdowymi BMW Bramo 323R-2 Fafnir o mocy startowej 883 kW (1200 KM) z dodatkowym wtryskiem mieszanki wody z metanolem, 735 kW (1000 KM) na wysokości 0 m, 691 kW (940 KM) na wysokości 4000 m[1].
Uzbrojony w karabin maszynowy MG 131 kalibru 13 mm w oszklonym nosie kadłuba, działko MG 151/20 kalibru 20 mm w wieżyczce strzeleckiej na grzbiecie kadłuba, jeden lub dwa karabiny maszynowe MG 131 kalibru 13 mm z tyłu kadłuba, pod belką ogonową. Istniała możliwość zamontowania w oknach do ośmiu karabinów maszynowych MG 34 kalibru 7,9 mm obsługiwanych przez pasażerów[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 64.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 31.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 32.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
- Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.