Przejdź do zawartości

Lech Piasecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Piasecki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1961
Poznań

Obywatelstwo

Polska

Informacje klubowe
Klub

zakończył karierę

Kariera seniorska
Lata Drużyna
1986–1988 Del Tongo
1989 Malvor – Sidi
1990 Diana – Colnago
1991 Colnago – Lampre
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym
złoto Giavera 1985 Start wspólny
Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym
złoto Gandawa 1988 Na dochodzenie
Kopia medalu i autograf L. Piaseckiego w Alei Gwiazd Sportu w Dziwnowie

Lech Piasecki (ur. 13 listopada 1961 w Poznaniu) – polski kolarz szosowy i torowy, mistrz świata amatorów i torowy mistrz świata zawodowców, zwycięzca Wyścigu Pokoju, pięciu etapów w Giro d’Italia, lider Tour de France.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Od 1976 roku trenował w klubie Orlęta Myślibórz pod okiem trenera Kazimierza Franczuka. W 1978 roku przeniósł się do Orląt Gorzów Wielkopolski (trener Mieczysław Szurko). W 1979 roku wygrał Ogólnopolską Spartakiadę Młodzieży w jeździe indywidualnej na czas w Toruniu oraz był trzeci na górskich mistrzostwach Polski.

W 1980 roku został mistrzem Polski juniorów w jeździe indywidualnej na czas, a na górskich mistrzostwach Polski zajął trzecie miejsce. W 1981 roku został powołany do kadry Polski seniorów (trener Zbigniew Rusin) oraz na mistrzostwa świata amatorów w Pradze (gdzie startował bez sukcesów). W 1982 roku podczas wyścigu Dookoła Dolnej Saksonii wygrał klasyfikację na najlepszego górala oraz zdobył podwójne mistrzostwo Polski – górskie i ze startu wspólnego. Na mistrzostwach świata w Goodwood zajął 4. miejsce w wyścigu drużynowym. W 1984 roku zdobył tytuł mistrza Polski w jeździe indywidualnej na czas.

W 1985 roku zwyciężył w Wyścigu Pokoju (jechał w żółtej koszulce lidera od pierwszego do ostatniego etapu), w wyścigu Dookoła Austrii wywalczył tytuł najaktywniejszego kolarza, w wyścigu Dookoła Nadrenii został najlepszym góralem a na szosowych mistrzostwach świata w Giavera del Montello (Włochy) zdobył złoty medal w gronie amatorów w wyścigu ze startu wspólnego[1]. Zdobył też tytuł mistrza Polski w jeździe indywidualnej na czas oraz z Zenonem Jaskułą w jeździe na czas parami. Te sukcesy przyniosły mu wygraną w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski.

29 listopada 1985 roku Piasecki podpisał kontrakt zawodowy z grupą Del Tongo Colnago. W 1986 roku wygrał etap jazdy na czas w Giro d’Italia oraz wyścig Firenze-Pistoia. W 1987 roku wygrał etap jazdy indywidualnej na czas w wyścigu Tirreno-Adriático, zajął 2. i 3. miejsce w czasówkach na Giro d’Italia oraz był liderem Tour de France po 1. i 2. etapie[2]. W 1988 roku wygrał etapy jazdy na czas w drużynie i indywidualnie w Giro d’Italia oraz zdobył złoto w wyścigu na 5000 m na dochodzenie zawodowców na torowych mistrzostwach świata w Gandawie, pokonując w finale Brytyjczyka Anthony’ego Doyle’a. W 1989 roku Piasecki wygrał czasówki w Tirreno Adriatico i Giro d’Italia, kryterium asów w Bolonii oraz wyścig Giro di Friuli. W 1990 roku wygrał etap jazdy na czas w Giro d’Italia oraz wyścig Firenze-Pistoia. W kwietniu 1991 roku Piasecki ogłosił zakończenie kariery.

Obecnie współpracuje m.in. przy organizacji Tour de Pologne.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim[3] i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010)[4].

Najważniejsze osiągnięcia sportowe

[edytuj | edytuj kod]

Starty w Wielkich Tourach

[edytuj | edytuj kod]
Grand Tour 1986 1987 1988 1989 1990
Pink jersey Giro 86. 53. 74. 67. 56.
Yellow jersey Tour - DNF[5] - - -
golden jersey Vuelta - - - - DNF[6]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 25 lat temu Lech Piasecki został Mistrzem Świata [online], kolarski.pl [dostęp 2012-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-04] (pol.).
  2. Zdjęcie archiwalne z 1987 roku. Lech Piasecki w żółtej koszulce lidera Tour de France [online], sport.pl [dostęp 2012-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] (pol.).
  3. M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 278
  4. M.P. z 2011 r. nr 25, poz. 269
  5. wycofał się po 7. etapie
  6. nie ukończył 11. etapu

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy