Перайсьці да зьместу

Прыпяцкае Палесьсе

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Прыпяцкае Палесьсе (2001)
Прыпяцкае Палесьсе (1977)

Прыпяцкае Палесьсе — фізыка-геаграфічная акруга Беларускага Палесься, на поўдні Беларусі, ва ўсходняй частцы Берасьцейскай, заходняй часткі Гомельскай, на поўдні Менскай і крайнім паўднёвым захадзе Магілёўскай абласьцей. Працягласьць з захаду на ўсход ад 175 да 280 км, з поўначы на поўдзень ад 83 да 140 км. Вышыня 127—140 м, максымальная 174 м (на захад ад мястэчка Лагішын Пінскага раёну).

Нізінная тэрыторыя ўяўляе сабой сыстэму алювіяльных, абалонавых, азёрна-алювіяльных раўнін зь дзялянкамі водна-ледавіковых і марэнавых раўнін, моцна дэнудаваных краявымі ледавіковымі грудамі й градамі. Характэрна наяўнасьць буйных затарфаваных балотных масіваў і рэшткавых азёраў. Азёрна-алювіяльныя раўніны працягнулася на паўночны захад уздоўж ракі Арэса да возера Чырвонае і паміж Сьцьвігай і Ўбарцю (адносныя вышыні 0,5—2 м). Складзеныя пясковымі адкладаньнямі, перакрытымі маламагутным торфам. Дзялянкі водна-ледавіковых раўнін разьмешчаныя на паўночным усходзе і паўночным захадзе і на левабярэжжа ракі Гарынь. Паверхня іх ускладненая эолавымі градамі вышынёй 3—5 м, асобнымі марэнавымі грудамі, невялікімі лагчынамі. Даліна Прыпяці ўлучае абалону і дзьве надабалонавыя тэрасы. Шырыня нізкай, забалочанай абалоны ад 2—3 да 8—9 км, пры ўпадзеньні Піны і Гарыні да 16—18 км. Першая алювіяльная надабалонавая тэраса плоская, месцамі ўскладненая эолавымі ўтварэньнямі, складзеная сярэдне- і дробназярновымі пяскамі. Другая (вышыня над зрэзам вады 7—15 м, шырыня ад 200—500 м да 18 км) — цокальная плоскахвалістая, ускладненая эолавымі грудамі й градамі, рэшткамі марэнавай раўніны. Характэрныя адкрытыя травяныя балоты.

Характэрна стракатасьць і мазаічнасьць глебаў (дзярнова-падзолістыя, тарфяна-балотныя, дзярновыя забалочаныя, абалонавыя і іншых).

Па тэрыторыі Прыпяцкага Палесься працякае рака Прыпяць зь левымі прытокамі Піна, Ясельда, Бобрык 1-ы, Цна, Лань, Случ, Пціч, Трэмля, Іпа і правымі — Стыр, Гарынь, Сьцьвіга, Убарць (нізоўі). Азёры: Чырвонае, Выганашчанскае, Чорнае, Спораўскае, Бабровіцкае, Белае.

Лясістасьць у Жыткавіцкім раёне да 57%, на поўначы Лельчыцкага да 69%, у Пінскім да 32%. Пераважаюць хваёвыя (на выдмах), шыракаліста-хваёвыя, чорнаалешнікавыя лясы і дубровы. У паніжэньнях пухнатабярозавыя і чорнаалешнікавыя лясы. Пад балотамі каля 23% тэрыторыі (1/3 зь іх асушаюцца), пераважаюць нізінныя. Найвялікшыя балотныя масівы: Паддубічы, Выганашчанскае балота, Грычын, Булеў Мох, Хольча, Аброўскае балота, Межч. У абалонах зёлкавыя гідрамэзафітныя лугі зь дзялянкамі асотавых і абалонавых дуброваў, сустракаюцца буйназлакавыя мэзагідрафітныя лугі. Пад сельскагаспадарчымі ўгодзьдзямі каля 30% тэрыторыі. У межах Прыпяцкага Палесься Прыпяцкі ляндшафтава-гідралягічны запаведнік, Целяханская запаведна-паляўнічая гаспадарка, 8 заказьнікаў.

Сярэдняя тэмпэратура студзеня -5,5°С, ліпеня 18,3°С, ападкаў 632 мм за год (паводле дадзеных Палескай балотнай станцыі).

  • Природа Белоруссии. Популярная энциклопедия. — Мн.: БелЭн 1986. — 600 с.: ил.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy