Эамер
| Эамер | |
|---|---|
| Éomer | |
| Раса | Чалавек |
| Пол | Мужчынскі |
| Месца пражывання | Эдарас |
Э́амер (англ.: Éomer) — герой твора Дж. Р. Р. Толкіна «Уладар Пярсцёнкаў», сын Эомунда, брат Эавін і пляменнік кароля Тэадэна.
Імя
[правіць | правіць зыходнік]Імя «Эамер», магчыма, паходзіць ад старажытнаанглійскіх каранёў, якія азначаюць «конь» і «слаўны». Тасама яго называлі «Эадзіг», што на старажытнаанглійскім азначае «шчаслівы, благаславенны, квітнеючы, багаты».
Дзяцінства
[правіць | правіць зыходнік]Эамер нарадзіўся ў 2991 г. Трэцяй Эпохі. Яго маткай была Тэадвін, сястра кароля Тэадэна. У 3002 г. бацька Эамера загінуў, а неўзабаве захварэла і памерла маці. Тэадэн забраў Эамера і яго сястру Эавін да сябе і выхоўваў як сваіх сына і дачку.
Эамер быў падобны да сваіх продкаў, але быў вышэй, чым часцей за ўсё бываюць рахірым, атрымаўшы гэту рысу ад сваёй бабулі па маці, Морвен Лосарнахскай.
Удзел у падзеях Вайны Пярсцёнка
[правіць | правіць зыходнік]У бытнасць военачальнікам (трэцім маршалам) Рохана Эамер сур'ёзна ўспрыняў становішча, якое склалася ў Рохане да 3018-3019 гг. Трэцяй Эпохі, і, нягледзячы на перашкоды з боку тайнага каралеўскага саветніка Грымы Чарвявуста, намагаўся зрабіць усё, што было ў яго сілах, дзеля падтрымкі баяздольнасці роханскага войска і абароны межаў ад нападаў з боку оркаў Сарумана. Менавіта таму ён — у парушэнне каралеўскага загаду, пераданага Грымам — вясной 3019 года знішчыў са сваім эарэдам атрад оркаў под кіраўніцтвам Углука і Грышнака і мімаволі спрыяў вызваленню ўзятых оркамі ў палон членаў Брацтва Пярсцёнка — хобітаў Піпіна і Мэры. Пасля бітвы яго атрад сутыкнуўся з Арагорнам, Легаласам і Гімлі, якія пераследавалі оркаў, і зноў, у парушэнне дзеючых загадаў, Эамер пакінуў падазроных чужынцаў жывымі і нават забяспечыў іх канямі з-пад забітых воінаў сваёй дружыны.
«Самаўпраўства» Эамера не сышло яму з рук: пасля вяртання ў Эдарас ён (па навушчэнні Грымы) быў адхілены ад кіравання і пасаджаны пад варту, дзе і знаходзіўся да прыбыцця ў сталіцу Гандальфа разам з яго спадарожнікамі. Пасля ацалення Тэадэна і выгнання Грымы ён быў адноўлены ў сваіх правах і разам з каралём удзельнічаў у абароне Хельмавай Падзі ад войск Сарумана — урук-хаяў і дунландцаў. Пасля разгрома войск Сарумана суправаджаў Гандальфа і Тэадэна ў Ізенгард.
У Бітве на Пеленорскіх палях прыняў кіраванне пасля гібелі Тэадэна і атакай на юг аб'яднаўся з войскам Арагорна. Удзельнічаў у Бітве каля Чорнай Брамы Мордара. Пацвердзіў клятву Эарла Арагорну ў абмен на пацверджанне ўладання землямі Рохана. Пасля смерці Тэадэна стаў каралём.
