yer

See also: 'yĕr, -yer, YER, Yer, ýer, -yər, and þér

Translingual

Symbol

yer

1. (international standards) ISO 639-3 language code for Tarok.

See also

• Wiktionary’s coverage of Tarok terms

English

Etymology 1

Most likely from the intrusive R, between "yeah" (/jəː/) and a non-high vowel (/ə/, /ɪə/, /ɑː/, /ɔː/). For example, "Yeah-r-I know" (/jəɹ ʌɪ nəʊ/).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈjɛ(ə)/, /jʌ/
• Rhymes: -ɛə, -ʌ

Adverb

yer

1. (UK, slang) Pronunciation spelling of yeah, yes.

Etymology 2

Borrowed from Russian ер (jer, “ъ”) and ерь (jerʹ, “ь”).

Pronunciation

• (General American) IPA^(key): /jɝ/
• (UK) IPA^(key): /jɜː/

• Audio (US):

  (file)

• Rhymes: -ɜː(ɹ)

Noun

yer (plural yers)

1. Either of the letters ъ and ь in Cyrillic alphabets, which originally represented phonemically the ultra-short vowels in Slavic languages.

See also

• jer

Etymology 3

From you.

Pronunciation

• (East Anglian Dialect) IPA^(key): /jɜː/

Pronoun

yer

1. (UK, slang, uncommon) Pronunciation spelling of you. (plural or singular)
   • 1916 April 13, Oswald Kendall, “The Romance of the Martin Connor”, in The Youth's Companion‎^[1], volume 90, number 15, page 198, column 2:

     "Thet one in the Formosa Channel was tremenjus. The velocity of the wind tetched a ’undred and forty mile,—so it was computed at Taipei,— arfter which it blew the wind gedge away. Yer need a string to yer ’at in a breeze like thet!"

   • 1992, Mary Jane Staples, Sergeant Joe:

     'Still, yer got nice looks,' said Ella.

Derived terms

• yer one
• yerself, yerselves

Contraction

yer

1. (UK, slang) Pronunciation spelling of you're, you are.
   • 1991, Kathleen Dayus, Where There's Life, London: Virago Press Ltd:

     Yer a lotta nosey parkers.

   • 1997 June 26, J. K. Rowling [pseudonym; Joanne Rowling], chapter IV, in Harry Potter and the Philosopher’s Stone (Harry Potter; 1), London: Bloomsbury Publishing, →ISBN:

     ‘Ah, go boil yer heads, both of yeh,’ said Hagrid. ‘Harry – yer a wizard.’

Determiner

yer

1. (UK, Southern US, dialectal) Pronunciation spelling of your.
   • 1991, Thomas Hayden, The Killing Frost, London: Random Century Group:

     'Make yer way down to the station,' he said.

   • 1997 June 26, J. K. Rowling [pseudonym; Joanne Rowling], chapter IV, in Harry Potter and the Philosopher’s Stone (Harry Potter; 1), London: Bloomsbury Publishing, →ISBN:

     ‘Las’ time I saw you, you was only a baby,’ said the giant. ‘Yeh look a lot like yer dad, but yeh’ve got yer mum’s eyes.’

   • 2019 December 10, Yacht Club Games, Shovel Knight: King of Cards, Nintendo 3DS, level/area: House of Joustus:

     Old Lady: 'HOLLER AT THAT FELLER IN THE CHEST DOWNSTAIRS. IF Y'NEED CARDS, HE'S YER MAIN MAN, HEH HEH!'

Derived terms

• in-yer-face
• lang may yer lum reek
• on yer bike
• what's yer poison
• yer man

See also

• ya

Anagrams

• -ery, Rey, Rye, e'ry, eyr, rye, yre

Azerbaijani

Other scripts

Cyrillic		јер
Abjad		یئر

Etymology

Inherited from Old Anatolian Turkish یر (yẹr), from Proto-Turkic *yẹr. Cognate with Old Turkic 𐰘𐰼 (yer), 𐰘𐰃𐰼 (yir), Turkish yer, Gagauz er, Turkmen ýer.

Pronunciation

• IPA^(key): /jer/, [jerʲ]

• Audio:

  (file)

Noun

yer (definite accusative yeri, plural yerlər)

1. ground

   Yerdən götürdüyünü ağzına salma! ― Don't put into your mouth anything you picked from the ground!

2. place, location

   Bütün sənədlər bir yerdə saxlanılmalıdır ― All the documents must be kept in one place.

3. space

   Şkafda paltar üçün yer daha qalmayıb! ― There is no space left for more clothes in the closet!

4. (colloquial) bed, mattress, bedding

   Hər səhər öz yerini yığmalısan. ― You must tidy your bedding up every morning.

Declension

Declension of yer

	singular	plural
nominative	yer	yerlər
definite accusative	yeri	yerləri
dative	yerə	yerlərə
locative	yerdə	yerlərdə
ablative	yerdən	yerlərdən
definite genitive	yerin	yerlərin

Possessive forms of yer

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	yerim	yerlərim
sənin (“your”)	yerin	yerlərin
onun (“his/her/its”)	yeri	yerləri
bizim (“our”)	yerimiz	yerlərimiz
sizin (“your”)	yeriniz	yerləriniz
onların (“their”)	yeri or yerləri	yerləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	yerimi	yerlərimi
sənin (“your”)	yerini	yerlərini
onun (“his/her/its”)	yerini	yerlərini
bizim (“our”)	yerimizi	yerlərimizi
sizin (“your”)	yerinizi	yerlərinizi
onların (“their”)	yerini or yerlərini	yerlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	yerimə	yerlərimə
sənin (“your”)	yerinə	yerlərinə
onun (“his/her/its”)	yerinə	yerlərinə
bizim (“our”)	yerimizə	yerlərimizə
sizin (“your”)	yerinizə	yerlərinizə
onların (“their”)	yerinə or yerlərinə	yerlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	yerimdə	yerlərimdə
sənin (“your”)	yerində	yerlərində
onun (“his/her/its”)	yerində	yerlərində
bizim (“our”)	yerimizdə	yerlərimizdə
sizin (“your”)	yerinizdə	yerlərinizdə
onların (“their”)	yerində or yerlərində	yerlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	yerimdən	yerlərimdən
sənin (“your”)	yerindən	yerlərindən
onun (“his/her/its”)	yerindən	yerlərindən
bizim (“our”)	yerimizdən	yerlərimizdən
sizin (“your”)	yerinizdən	yerlərinizdən
onların (“their”)	yerindən or yerlərindən	yerlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	yerimin	yerlərimin
sənin (“your”)	yerinin	yerlərinin
onun (“his/her/its”)	yerinin	yerlərinin
bizim (“our”)	yerimizin	yerlərimizin
sizin (“your”)	yerinizin	yerlərinizin
onların (“their”)	yerinin or yerlərinin	yerlərinin

Derived terms

• yerbəyer (“in good order; well installed”)
• yerli (“local”)
  • yerlibazlıq (“unjustly favoring of one's fellow countrypeople”)
• yerləşmək (“to be located”)
  • yerləşdirmək (“to locate; to place”)
• yersiz (“out of place”)
• yerlik hal (“locative”)

Blagar

Noun

yer

1. water

References

• Paideuma, volume 52 (2006), page 152

Breton

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈjeːʁ/

Noun

yer f pl

1. plural of yar

Cornish

Noun

yer f pl

1. plural of yar (“chicken, hen”)

Crimean Tatar

Etymology

Ultimately from Proto-Turkic *yẹr. Cognate with Old Turkic 𐰘𐰼 (yer), 𐰘𐰃𐰼 (yir) and Azerbaijani yer.

Noun

yer

1. earth.
2. place, location.

Declension

Declension of yer

nominative	yer
genitive	yerniñ
dative	yerge
accusative	yerni
locative	yerde
ablative	yerden

References

• Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎^[2], Simferopol: Dolya, →ISBN

Khalaj

Perso-Arabic		یئر

Etymology

From Proto-Turkic *yẹr.

Pronunciation

• IPA^(key): [jɛɾ]
• (Talxâbî) IPA^(key): [jeˑɾ]
• (Xarrâbî) IPA^(key): [jɛɾ], [je̞ˑɾ], [jeˑɾ], [jie̯ɾ]

Noun

yer (definite accusative yerü, plural yerlər)

1. soil, ground
2. place
3. rank
4. dignity

Declension

Declension of yer

	singular	plural
nominative	yer	yerlər
genitive	yerü̂ñ	yerlərü̂ñ
dative	yerkə	yerlərkə
definite accusative	yerü	yerlərü
locative	yerçə	yerlərçə
ablative	yerdə	yerlərdə
instrumental	yerlə	yerlərlə
equative	yervâra	yerlərvâra

References

• Doerfer, Gerhard (1980) Wörterbuch des Chaladsch (Dialekt von Charrab) [Khalaj dictionary] (in German), Budapest: Akadémiai Kiadó
• Doerfer, Gerhard (1988) Grammatik des Chaladsch [Grammar of Khalaj] (in German), Wiesbaden: Harrassowitz, →ISBN, →OCLC

Mauritian Creole

Etymology

From French hier.

Adverb

yer

1. yesterday

Derived terms

• avantyer

Meroitic

Romanization

yer

1. Romanization of 𐦤𐦡𐦫

Scots

Pronoun

yer

1. your

Serer

Etymology

From Proto-Fula-Serer *yɛr, whence also Fula yarugol.

Verb

yer

1. to drink

Turkish

Yer

Pronunciation

• IPA^(key): [jæɾ̥]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -æɾ

Etymology 1

From Ottoman Turkish یر, from Old Anatolian Turkish یر (yẹr), from Proto-Turkic *yẹr. Compare Old Turkic 𐰘𐰼 (yer), 𐰘𐰃𐰼 (yir), Azerbaijani yer, Gagauz er, Turkmen ýer.

Noun

yer (definite accusative yeri, plural yerler)

1. place, location

   O yere hiç gitmedim. ― I’ve never been there. (literally, “to that place”)

2. the ground, the earth

   Synonyms: yeryüzü, yerküre, dünya

   Yerin üçte ikisi sularla kaplıdır. ― Two thirds of the earth is covered with water.

3. ground, floor

   elindekini yere düşürdü ― he dropped the thing on his hands to the ground/floor

4. land, territory

   Synonyms: ülke, toprak

5. location, position

   Synonym: konum

6. site, place, a location where an event occurs

   Synonyms: mahal, alan, nokta

7. position, rank

   Synonyms: mevki, makam

8. importance

   Synonym: önem

   Türkiye'nin Asya'daki yeri ― the importance of Turkey in Asia

9. any part of a person
10. (euphemistic) butt, buttocks, ass

    yerini duvara vurmuş ― he hit his butt to the wall

    bir yerinden uyduruyor ― he is making it up from his butt

11. mark

    Synonym: iz

12. place, shoes, situation

    Synonym: durum

    yerimde olsan ne yapardın? ― what would you do if you were in my shoes/place?

13. place, capacity of housing, residence or presence

    evde bana da yeriniz var mı? ― do you have a place in your house for me too?

14. property, estate, specifically a one suitable for housing or residency

    Synonym: arsa

15. arable soil

    Synonyms: arazi, toprak

16. (Trabzon, Kahramanmaraş, Kayseri, Ordu) farm

    Synonym: tarla

17. (Afyonkarahisar, Amasya, Ordu, Trabzon, Kars, Erzincan, Kahramanmaraş, Hatay, Sivas, Niğde) bed

    Synonym: yatak

Declension

Declension of yer

singular plural nominative yer yerler definite accusative yeri yerleri dative yere yerlere locative yerde yerlerde ablative yerden yerlerden genitive yerin yerlerin Possessive forms nominative singular plural 1st singular yerim yerlerim 2nd singular yerin yerlerin 3rd singular yeri yerleri 1st plural yerimiz yerlerimiz 2nd plural yeriniz yerleriniz 3rd plural yerleri yerleri definite accusative singular plural 1st singular yerimi yerlerimi 2nd singular yerini yerlerini 3rd singular yerini yerlerini 1st plural yerimizi yerlerimizi 2nd plural yerinizi yerlerinizi 3rd plural yerlerini yerlerini dative singular plural 1st singular yerime yerlerime 2nd singular yerine yerlerine 3rd singular yerine yerlerine 1st plural yerimize yerlerimize 2nd plural yerinize yerlerinize 3rd plural yerlerine yerlerine locative singular plural 1st singular yerimde yerlerimde 2nd singular yerinde yerlerinde 3rd singular yerinde yerlerinde 1st plural yerimizde yerlerimizde 2nd plural yerinizde yerlerinizde 3rd plural yerlerinde yerlerinde ablative singular plural 1st singular yerimden yerlerimden 2nd singular yerinden yerlerinden 3rd singular yerinden yerlerinden 1st plural yerimizden yerlerimizden 2nd plural yerinizden yerlerinizden 3rd plural yerlerinden yerlerinden genitive singular plural 1st singular yerimin yerlerimin 2nd singular yerinin yerlerinin 3rd singular yerinin yerlerinin 1st plural yerimizin yerlerimizin 2nd plural yerinizin yerlerinizin 3rd plural yerlerinin yerlerinin Predicative forms singular plural 1st singular yerim yerlerim 2nd singular yersin yerlersin 3rd singular yer yerdir yerler yerlerdir 1st plural yeriz yerleriz 2nd plural yersiniz yerlersiniz 3rd plural yerler yerlerdir

Derived terms

• abdestsiz yere basmamak
• aç yeri başka, acı yeri başka
• adam yerine koymak
• adamın yere bakanından, suyun yavaş akanından kork
• âdet yerini bulsun diye
• ağaca çıksa pabucu yerde kalmaz
• ağır taş yerinden oynamaz
• ağzı burnu yerinde
• ağzının içi yangın yerine dönmek
• ah yerde kalmaz
• aklı başka yerde olmak
• alçak yerde tepecik kendisini dağ sanır
• altın yerde paslanmaz, taş yağmurdan ıslanmaz
• anası yerinde
• aptal yerine koymak
• arkası yere gelmemek
• ateş düştüğü yeri yakar
• ateş olmayan yerden duman çıkmaz
• ayağı yerden kesilmek
• ayağının bastığı yerde ot bitmez
• ayakları yere değmemek
• ayaklarını yerden kesmek
• boyu bosu yerinde
• el beğenmezse yer beğensin
• hak yerde kalmaz
• her yer
• iğne atsan yere düşmez
• mazlumun ahı yerde kalmaz
• pazar yerine dönmek
• sırtını yere getirmek
• yangın yeri
• yer açmak
• yer adı
• yer almak
• yer altı geçidi
• yer bilimi
• yer cücesi
• yer çekimi
• yer çekirdeği
• yer elması
• yer fıstığı
• yer kabul etmez
• yer kaplamak
• yer yarılıp da içine girmek
• yer yer
• yeraltı
• yerberi
• yerde kalmak
• yerdegezen
• yerden bitme
• yerden göğe kadar
• yerden yere vurmak
• yere bakan yürek yakan
• yere batmak
• yere sermek
• yeregeçen
• yeri
• yeri başka
• yeri gelmek
• yeri göğü inletmek
• yeridir
• yerinde
• yerini doldurmak
• yerini tutmak
• yerküre
• yerle bir etmek
• yerle yeksan etmek
• yerlerde sürünmek
• yerleşmek
• yerleştirmek
• yerli
• yerli yerinde
• yermerkezci
• yeröte
• yersel
• yersiz
• yeryüzü
• yüreği yerinden oynamak

Etymology 2

Verb

yer

1. third-person singular indicative aorist of yemek

Further reading

• “yer”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Nişanyan, Sevan (2002–) “yer”, in Nişanyan Sözlük
• “yer”, in Türkiye'de halk ağzından derleme sözlüğü [Compilation Dictionary of Popular Speech in Turkey] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1982
• Parlatır, İsmail et al. (1998) “yer”, in Türkçe Sözlük, 9th edition, Ankara: Türk Dil Kurumu
• Eren, Hasan (1999) “yer”, in Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü [Etymological Dictionary of the Turkish Language]‎^[3] (in Turkish), Ankara: Bizim Büro Basım Evi
• Ayverdi, İlhan (2010) “yer”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı

Uzbek

Other scripts

Yangi Imlo
Cyrillic	ер‍
Latin	yer‍
Perso-Arabic (Afghanistan)

Yer.

Etymology

Inherited from Chagatai یر, from Proto-Turkic *yẹr (“earth”). Cognate with Uyghur يەر (yer), Turkmen ýer, Azerbaijani yer, Turkish yer; Kazakh жер (jer), Kyrgyz жер (jer); etc.

Pronunciation

• IPA^(key): /jɛr/, [jɛr]
• Hyphenation: yer

Noun

yer (plural yerlar)

1. earth
2. soil, ground

Declension

Declension of yer

	singular	plural
nominative	yer	yerlar
genitive	yerning	yerlarning
dative	yerga	yerlarga
definite accusative	yerni	yerlarni
locative	yerda	yerlarda
ablative	yerdan	yerlardan
similative	yerdek	yerlardek

Possessive forms of yer

1st person singular
	singular	plural
nominative	yerim	yerlarim
genitive	yerimning	yerlarimning
dative	yerimga	yerlarimga
definite accusative	yerimni	yerlarimni
locative	yerimda	yerlarimda
ablative	yerimdan	yerlarimdan
similative	yerimdek	yerlarimdek
2nd person singular
	singular	plural
nominative	yering	yerlaring
genitive	yeringning	yerlaringning
dative	yeringga	yerlaringga
definite accusative	yeringni	yerlaringni
locative	yeringda	yerlaringda
ablative	yeringdan	yerlaringdan
similative	yeringdek	yerlaringdek
3rd person singular
	singular	plural
nominative	yeri	yerlari
genitive	yerining	yerlarining
dative	yeriga	yerlariga
definite accusative	yerini	yerlarini
locative	yerida	yerlarida
ablative	yeridan	yerlaridan
similative	yeridek	yerlaridek
1st person plural
	singular	plural
nominative	yerimiz	yerlarimiz
genitive	yerimizning	yerlarimizning
dative	yerimizga	yerlarimizga
definite accusative	yerimizni	yerlarimizni
locative	yerimizda	yerlarimizda
ablative	yerimizdan	yerlarimizdan
similative	yerimizdek	yerlarimizdek
2nd person plural
	singular	plural
nominative	yeringiz	yerlaringiz
genitive	yeringizning	yerlaringizning
dative	yeringizga	yerlaringizga
definite accusative	yeringizni	yerlaringizni
locative	yeringizda	yerlaringizda
ablative	yeringizdan	yerlaringizdan
similative	yeringizdek	yerlaringizdek
3rd person plural
	singular	plural
nominative	yeri	yerlari
genitive	yerining	yerlarining
dative	yeriga	yerlariga
definite accusative	yerini	yerlarini
locative	yerida	yerlarida
ablative	yeridan	yerlaridan
similative	yeridek	yerlaridek

Yola

Etymology

From Middle English your, from Old English ēower, from Proto-West Germanic *iuwar.

Pronunciation

• IPA^(key): /jɛr/

Determiner

yer

1. your
   • 1867, GLOSSARY OF THE DIALECT OF FORTH AND BARGY, page 45:

     Yer hele.

     Your health (a toast).

   • 1867, CONGRATULATORY ADDRESS IN THE DIALECT OF FORTH AND BARGY, page 114, lines 6-7:

     wi vengem o' core t'gie oure zense o' ye gradès whilke be ee-dighte wi yer name;

     to pour forth from the strength of our hearts, our sense of the qualities which characterise your name,

   • 1867, CONGRATULATORY ADDRESS IN THE DIALECT OF FORTH AND BARGY, page 116, lines 2-4:

     ye wake o'hopes ee-blighte, stampe na yer zwae be rare an lightzom.

     the consequence of disappointed hopes, confirms your rule to be rare and enlightened.

Derived terms

• yerzel

References

• Jacob Poole (d. 1827) (before 1828) William Barnes, editor, A Glossary, With some Pieces of Verse, of the old Dialect of the English Colony in the Baronies of Forth and Bargy, County of Wexford, Ireland, London: J. Russell Smith, published 1867, page 80