مزوزا

مزوزا

تکه‌ای از مِزوزای باستانی بر پوست در موزهٔ ورشو، ورشو
بخش‌های هلاخا مرتبط با این مقاله:
تورات:	Deuteronomy 6:9 و Deuteronomy 11:20
میشنا:	منوشا ۳:۷
شولحان عاروخ:	Yoreh De'ah 285-291

مِزوزا (عبری: מְזוּזָה‎) طوماری‌ست از پوستِ حیوانِ حلال‌گوشت که بر روی آن دو پاراشای اولِ شمع ایسرائل و همچنین نامِ اعظمِ خداوند با مرکبی مخصوص بوسیلهٔ یک خطاطِ مؤمن، متعهد و متبحر و آشنا به این امر یعنی سوفر نوشته می‌شود. مِزوزا از مهم‌ترین و اساسی‌ترین اصولِ فرهنگی-دینیِ یهود و نمادی از اعتقاد و ایمانِ هر فردِ یهودی به ذات خدا است و همچون وظیفهٔ شرعی، حفظ و اجرای مِزوزا امری لازم است. یهودیان بر این باورند که وجودِ مزوزا بر ستونِ درِ خانه‌هایشان نشانه‌ای است از اصالت، آگاهی و غرور از یهودی‌بودن که با قراردادنِ آن قدوسیت و طهارتی خاص را در محیطِ خانوادهٔ خویش به ارمغان خواهند آورد. افزون بر این، از دیرباز این اعتقاد وجود داشته است که بدین‌وسیله موردِ عنایت و حمایتِ قادرِ مطلق قرار خواهند گرفت.

واژه‌شناسی

ریشهٔ لغتِ مزوزا از کلمة «لِزوز» به معنای رفت‌وآمد و عبور کردن گرفته شده است. (ریشة دیگر مزوزا و هم وزن آن کلمه «تزوزا» به معنای حرکت کردن است). در دیگر کتاب‌های مقدس یهود، تفاسیر و تعابیر دیگری هم در این باب بیان شده است که از مهم‌ترین آن معانی، فرق نهادن و جدا کردن و دیگری به دور نگاه داشتنِ مرگ (نابودکننده) است.

توصیهٔ تورات

«بشنو ای اسراییل! خداوند، خدای ما یکتاست».
«متبارک باد نامِ پرجلالِ سلطنتش از ازل تا ابد».
«خداوند خدایت را با تمامیِ دل و جان و تمامیِ قدرتت دوست بدار».
«و این سخنان را که اکنون امر می‌نمایم در قلبت جای دِه».
«آنها را به فرزندانت تعلیم دِه و همواره دربارهٔ آنها سخن بگو».
«چه هنگامی که در خانه نشسته‌ای و چه زمانی که در راه هستی، به هنگامِ خوابیدن و برخاستنت».
«آنها را همچون علامت بر دستت ببند و به‌عنوانِ نشانه میانِ چشمانت بگذار».
«آنها را بر قائمهٔ چهارچوب درِ خانه و دروازه‌ات بنویس».

پیوند به بیرون

• انجمنِ کلیمیانِ تهران