Saltar ao contido

Gaius Julius Civilis

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaGaius Julius Civilis

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento25 Editar o valor en Wikidata
Morteséculo I (>70) Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónmilitar Editar o valor en Wikidata
Período de tempoAlto Imperio Romano Editar o valor en Wikidata
Familia
IrmánsJulius Paulus Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteAllgemeine Deutsche Biographie
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
The Nuttall Encyclopædia >>>:Civilis, Claudius Editar o valor en Wikidata


Gaius Julius Civilis (Xulio Civilis) foi o líder da rebelión bátava contra os romanos no 69 d.C. O seu nomen mostra que el (ou un dos seus antepasados masculinos) foi feito cidadán romano (e, polo tanto, a tribo un vasalo romano) por Augusto ou Calígula.

Historia temperá

[editar | editar a fonte]

Foi encarcerado dúas veces por un cargo de rebelión e escapou por pouco da execución. Durante os disturbios que seguiron á morte de Nerón, el tomou as armas coa pretensión de poñerse do lado de Vespasiano e induciu aos habitantes do seu país natal a rebelarse. Os bátavos, que prestaran un valioso servizo baixo os primeiros emperadores, foran ben tratados para unilos á causa de Roma. Estaban exentos de tributos, pero estaban obrigados a fornecer un gran número de homes para o exército, e a carga do servizo militar e a opresión dos gobernadores provinciais foron importantes incentivos para a revolta. Aos bátavos uníronse inmediatamente varias tribos xermánicas veciñas.

Artigo principal: Revolta dos bátavos.
Estatua de Civilis en Tervuren de Lodewijk Van Geel (1820–21)

As guarnicións romanas preto do Rin foron expulsadas e vinte e catro barcos capturados. Dúas lexións ao mando de Mummio Luperco foron derrotadas en Castra Vetera (preto do moderno Xanten) e rodeadas. Oito cohortes de veteranos bátavos uníronse aos seus paisanos, e as tropas enviadas por Vespasiano para o relevo de Vetera botaron o seu lote con eles.

"Que Siria, Asia Menor e Oriente, habituados ao despotismo, se sometan á escravitude... A liberdade é un agasallo que a natureza lle concede até aos animais mudos. A coraxe é a peculiar excelencia do home, e os deuses axudan ao lado máis valente". - Gaius Julius Civilis [1]

O resultado destas adhesións ás forzas de Civilis foi un levantamento na Galia. Hordeonius Flaccus foi asasinado polas súas tropas (70 d. C.), e o conxunto das forzas romanas foron inducidas por dous xefes dos auxiliares galos, Xulio Clásico e Xulio Tutor, a rebelarse de Roma e unirse a Civilis. Toda a Galia se declarou así practicamente independente, e contemplábase a fundación dun novo reino da Galia. A profetisa Veleda predixo o éxito total de Civilis e a caída do Imperio Romano. Pero as disputas xurdiron entre as distintas tribos e imposibilitaron a cooperación; Vespasiano, que remataba con éxito a guerra civil, pediu a Civilis que depuxese as armas, e ante a súa negativa resolveu tomar medidas contundentes para reprimir a revolta.

Derrota e rendición

[editar | editar a fonte]
The Conspiracy of Claudius Civilis, completado en 1661 por Rembrandt.

A chegada de Quintus Petillius Cerialis cunha forte forza impresionou aos galos e ás tropas amotinadas para someterse; Civilis foi derrotado en Augusta Treverorum (Tréveris) e Castra Vetera, e obrigado a retirarse á illa dos bátavos. Finalmente chegou a un acordo con Cerialis polo que os seus paisanos obtiveron certas vantaxes e retomaron relacións amigábeis con Roma. A partir deste momento, Civilis desaparece da historia.

  1. Tacitus Historiae IV.17

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Cambridge University Press.
  • A principal autoridade para a historia da insurrección é Publio Cornelio Tácito, Historias, iv., v., cuxo relato rompe ao comezo do discurso de Civilis a Cerialis.
  • Flavio Xosefo, Bellum Judaicum, vii. 4.
  • E. Meyer, Der Freiheitskrieg der Bataver unter Civilis (1856)
  • Merivale, Hist. of the Romans under the Empire, ch. 58.
  • H. Schiller, Geschichte der römischen Kaiserzeit, bk. ii. ch. 2, § 54 (1883).

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy