Mansur Al-Hallaj
  | |
| Nome orixinal | (ar) الحسين بن منصور الحلاج |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | c. 858 (Gregoriano) Wasit (Califato Abbásida) |
| Morte | 26 de marzo de 922 (Gregoriano) (63/64 anos) Bagdad (Califato Abbásida) |
| Causa da morte | pena de morte, decapitación |
| Relixión | Islam, Alevismo e Sufismo |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Sufismo |
| Ocupación | poeta, mestre, místico, escritor |
| Profesores | Sahl al-Tustari (en)  e Junayd de Bagdá (pt) |
| Outro | |
| Condenado por | blasfémia (pt) |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  |
  | |
Mansur Al-Hallaj, nado no 858 e finado no 922, foi un escritor, místico e mestre sufí persa. A súa poesía está considerada, mesmo hoxe en día, como unha herexía por numerosos islamólogos, na súa procura do absoluto e pola súa linguaxe.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Naceu na cidade de Tur. O avó puido ser un zoroastrista. O seu pai viviu unha vida tranquila, e esta forma de vida interesou grandemente o Hallaj mozo, que desde os seus anos máis novos memorizaba o Alcorán, insatisfeito co ensino tradicional do Alcorán retirouse a unha vida ascética, frecuentou a mestres do sufismo como Sahl at-Tustari, 'Amr ibn 'Uthman al-Makki e Abu al-Qasim al-Junayd.
Predicador en Irán, a India e nas fronteiras da China, cando chegou a Bagdad fíxose sospeitoso tanto entre os sunitas como entre os xiítas polas súas ideas místicas e a súa influencia entre as masas. Acusado de participar na rebelión de Zajn, foi condenado a morte e cruficicado o 26 de marzo do 922.
| Control de autoridades |
|
|---|
