Saltar ao contido

Polo Sur

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Modelo:Xeografía físicaPolo Sur
Imaxe
TipoPolo xeográfico Editar o valor en Wikidata
Epónimosur Editar o valor en Wikidata
Descubridor ou inventorRoald Amundsen Editar o valor en Wikidata
Parte deEarth's poles (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Localización
ContinenteAntártida Editar o valor en Wikidata
División administrativaZona do Tratado sobre a Antártida (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
lang=gl Editar o valor en Wikidata Mapa
 90°S 0°L / -90, 0
Medicións
ClimaClima glacial (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Historia
Data de descuberta ou invención1911 Editar o valor en Wikidata
1. Polo Sur Xeográfico
2. Polo Sur Magnético (2007)
3. Polo Sur Xeomagnético (2005)
4. Polo de inaccesibilidade.

O Polo Sur, tamén coñecido como Polo Sur Xeográfico ou Polo Sur Terrestre, é un dos dous puntos nos que o eixe de rotación da Terra cruza a súa superficie. É o punto máis meridional da superficie da Terra e atópase no lado oposto ó Polo Norte.

Está situado no continente da Antártida sendo este é o lugar onde se encontra o estación Amundsen-Scott, que se estableceu en 1956 e que estivo permanentemente habitada dende aquel ano. O polo Sur xeográfico non debe confundirse co polo Sur magnético.

Durante o inverno austral o Polo Sur non recibe luz solar en absoluto, e no verán o sol, polo contrario, está todo o tempo nunha posición baixa no ceo sobre o horizonte. Moita da luz solar que chega á superficie é reflectida pola neve. A falta de calor solar, combinada coa elevada altitude (3200 m), inflúe en que o Polo Sur teña un dos climas máis fríos do planeta. As temperaturas no Polo Sur son moito menores cás do Polo Norte, especialmente porque o Polo Sur se localiza a maior altitude en medio da masa continental, mentres que o Polo Norte está ao nivel do mar na metade do océano, o que á súa vez, actúa como reserva de calor.

A mediados de verán, o Sol logra a súa elevación máxima a aproximadamente 23,5º; as temperaturas no Polo Sur son de arredor de -25 °C. A medida que o "día" de seis meses vai rematando e o Sol baixa, as temperaturas tamén baixan e chegan na posta do Sol (finais de marzo) e a súa saída (finais de setembro) a arredor de -45 °C. A mediados do inverno, a temperatura mantense a arredor de -65 °C. a temperatura máis elevada rexistrada na Base Amundsen-Scott é de -14 °C, e a máis baixa, -83 °C. Non obstante, esta non é a máis baixa rexistrada no planeta, senón que foi a rexistrada nos cumes situados na meseta antártica oriental, entre o Domo A e o Domo F, que chegaron a -93 °C.

O Polo Sur ten un clima desértico, case sen recibir precipitacións. Non obstante, os fortes ventos poden causar nevadas.

Temperaturas media máxima e mínima, e precipitacións no Polo Sur
Datos climáticos para Polo Sur
Mes Xan Feb Mar Abr Mai Xuñ Xul Ago Set Out Nov Dec Anual
Temperatura máxima en °C −14 −20 −26 −27 −30 −31 −33 −32 −29 −29 −18 −13 −13,6
Media máxima en °C −25,9 −38,1 −50,3 −54,2 −53,9 −54,4 −55,9 −55,6 −55,1 −48,4 −36,9 −26,5 −46,3
Media mínima en °C −29,4 −42,7 −57,0 −61,2 −61,7 −61,2 −62,8 −62,5 −62,4 −53,8 −40,4 −29,3 −52,0
Temperatura mínima en °C −41 −57 −71 −75 −78 −82 −80 −77 −79 −71 −55 −38 −82,8
Media de días con neve (≥ 0.1 cm) 16 19 22 24 26 27 30 30 27 25 21 17 284
Media de horas de sol mensuais 558 480 217 0 0 0 0 0 60 434 600 589 2 938
Fonte #1: [1]
Fonte #2: Cool Antarctica[2]

Exploracións

[editar | editar a fonte]
Base Amundsen-Scott.

Os primeiros homes en chegar ao polo sur xeográfico foron o noruegués Roald Amundsen e o seu grupo, o 14 de decembro de 1911. Amundsen chamou ao seu campamento Polheim, e todo o que rodeaba o polo, Haakon VII's Vidde, en honor ao rei Haakon VII de Noruega. O competidor de Amundsen, o británico Robert Falcon Scott, chegou ao polo un mes despois. Na viaxe de volta, Scott e os seus catro compañeiros morreron de fame e hipotermia. En 1914, o explorador británico Ernest Shackleton coa súa Expedición Imperial Trans-Antártica decidiu emprender a súa aventura de cruzar a Antártida pasando polo Polo Sur, mais o Endurance, o seu barco, quedou atrapado na banquisa e afundiu once meses máis tarde. Shackleton e todo su equipo sobreviviron despois de moitas vicisitudes.

Richard Byrd e o seu primeiro piloto Bernt Balchen convertéronse nas primeiras persoas en sobrevoar o polo sur, o 29 de novembro de 1929. Non obstante, non foi ata o 31 de outubro de 1956 cando outro home pisou o polo outra vez, cando un grupo liderado por George Dufek, da Mariña estadounidense, aterrou no avión de transporte militar R4D Skytrain (Douglas C-47 Skytrain). A Base Amundsen-Scott estadounidense foi establecida arredor de 1956–1957, con motivo do Ano Xeofísico Internacional.

Logo de Amundsen e Scott, os seguintes en chegar ao polo sur por terra foron Edmund Hillary, o (3 de xaneiro de 1958), e Vivian Fuchs, o (19 de xaneiro de 1958), cos seus respectivos grupos, no transcurso da «Expedición Trans-Antártica da Commonwealth». Houbo varias expedicións a continuación por terra, incluíndo a Antero Havola, Crary e Fiennes.

A marcha a pé máis rápida sen apoio ao polo sur xeográfico dende a costa durou 47 días, e foi feita en 1999 por Tim Jarvis e Peter Treseder, que levaron zorras que pesaban 200 kg e que contiñan comida e combustible.

Polo Sur Cerimonial

[editar | editar a fonte]
Polo Sur Cerimonial coas bandeiras dos firmantes do Tratado Antártico.

O Polo Sur Cerimonial é unha área da Base Amundsen-Scott que consiste nunha esfera metálica nun pedestal, arrodeado das bandeiras dos firmantes do Tratado Antártico. Localízase a poucos metros do Polo Sur Xeográfico, que está marcado unicamente por un sinal e unha estaca. Debido a que a capa de xeo se move 10 metros por ano, a estaca cámbiase de lugar cada ano en Ano Novo.

Polo Sur Magnético

[editar | editar a fonte]

O polo sur magnético é o lugar onde o campo magnético do planeta é perpendicular á superficie, e é un sitio moi próximo ao polo sur xeomagnético e ao polo sur xeográfico, aínda que nun sentido estritamente magnético é un polo norte, cara ao que apunta o polo sur dun compás.

Na Terra localizábase, en 2007, a 64°29′S 137°41′L / -64.483, -137.683; aínda que varía constantemente, chegando a cambiar a súa posición no planeta, circunstancia que se deu en numerosas ocasións como consecuencia das propiedades do campo magnético terrestre.[3]

O 16 de xaneiro de 1909, tres homes, Douglas Mawson, Edgeworth David e Alistair Mackay, dunha expedición dirixida por Sir Ernest Shackleton, aseguraron que atoparan o Polo Sur Magnético.[4] Non obstante, hai dúbidas de se a súa localización foi a correcta.[5]

Polo Sur de Inaccesibilidade

[editar | editar a fonte]

O Polo Sur de Inaccesibilidade é o punto do continente antártico que está máis afastado do océano Antártico e o máis complicado de acceder.

Localízase a 85°50′S 65°47′L / -85.833, -65.783 e a súa primeira expedición foi o 14 de decembro de 1958 pola 3.ª Expedición Antártica Soviética, dirixida por Yevgeny Tolstikov. Estableceron unha base temporal, a base Polyus Nedostupnosti. De camiño ao Polo, a expedición estableceu outra estación, Sovetskaya, con coordenadas 78°24′S 87°32′L / -78.400, -87.533, que existiu entre o 16 de febreiro de 1958 e o 3 de xaneiro de 1959.

O Polo Sur de Inaccesibilidade é máis remoto e complicado de acceder que o Polo Sur Xeográfico. O 4 de decembro de 2006, o Team N2i[6] (Equipo N2i), embarcouse para lograr chegar sen asistencia mecánica e o equipo logrou o seu cometido o 20 de xaneiro de 2007.

  1. "South Pole, Antarctica". WeatherBase. Arquivado dende o orixinal o 26 de decembro de 2018. Consultado o 7 de outubro de 2009. 
  2. "Antarctica Climate data and graphs". Arquivado dende o orixinal o 09 de outubro de 2010. Consultado o 10 de abril de 2010. 
  3. "Nation Geophysical Data Center". Arquivado dende o orixinal o 17 de maio de 2008. Consultado o 03 de xuño de 2016. 
  4. "Antartica.ac.uk". Arquivado dende o orixinal o 29 de xuño de 2007. Consultado o 03 de xuño de 2016. 
  5. "Deeptow.whoi.edu sobre o Polo Sur". Arquivado dende o orixinal o 21 de abril de 2016. Consultado o 03 de xuño de 2016. 
  6. "Team N2i". Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2009. Consultado o 15 de febreiro de 2020. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy