AHS Kryl
 Prototyp Kryl na MSPO w 2017 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu |
samobieżna armatohaubica |
| Trakcja |
kołowa |
| Załoga |
5 |
| Historia | |
| Prototypy |
2014 |
| Egzemplarze |
1 (prototyp) |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik wysokoprężny, rzędowy MTU 6R106TD21, z turbodoładowaniem, o mocy 240 kW (326 KM) |
| Pancerz |
poziom I według STANAG 4569[1] |
| Długość |
10300 mm |
| Szerokość |
2550 mm |
| Wysokość |
3440 mm |
| Masa |
23000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
85 km/h |
| Zasięg pojazdu |
500 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
0,7 m (bez przygotowania podwozia) |
| Rowy (szer.) |
0,6 m |
| Kąt podjazdu |
20° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 armatohaubica kal. 155 mm dł. 52 kal. | |
Kryl – polska prototypowa lekka, samobieżna armatohaubica kalibru 155 mm na podwoziu kołowym. Opracowywana, wraz z systemem dowodzenia i kierowania ogniem, przez Hutę Stalowa Wola na podstawie doświadczeń oraz z wykorzystaniem elementów systemu Krab.
Historia
[edytuj | edytuj kod]HSW rozpoczęła pracę nad Krylem w 2011 roku. Początkowo zadanie obejmowało opracowanie dokumentacji technicznej oraz wykonanie partii próbnej armatohaubic. Wśród założeń była aeromobilność systemu, co wymusiło zastosowanie podwozia o ograniczonej masie i wysokości[2]. Jako nośnik uzbrojenia wybrano specjalnie opracowane podwozie firmy Jelcz[3]. Jako że HSW nie posiadała doświadczenia w budowie takiego uzbrojenia oraz nie miała możliwości produkcji luf, podjęto decyzję o współpracy z zewnętrznym dostawcą. Rozważano opcję współpracy pomiędzy francuskim Nexterem oraz izraelskim Elbitem. W wyniku rozmów podjęta została decyzja o wyborze tego ostatniego[4].
W międzyczasie, w drugiej połowie 2013, konsorcjum w składzie HSW, WB Electronics, Wojskowa Akademia Techniczna oraz Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2 otrzymało dofinansowanie z NCBiR na rozwój projektu Zautomatyzowany system dowodzenia i kierowania ogniem dywizjonowego modułu ogniowego 155-mm lekkich armatohaubic kryptonim Kryl[3]. Projekt ten powinien zostać zakończony w roku 2017.
Prototyp systemu z działem ATMOS-2000 na podwoziu kołowym został opracowany do czerwca 2014[5]. 17 lipca 2014 roku Jelcz oficjalnie zaprezentował nowe podwozie Jelcz 663.32 o napędzie 6×6 będące nośnikiem dla systemu artyleryjskiego Kryl[6]. Pojazd zaprezentowano we wrześniu 2014 roku na salonie MSPO w Kielcach[2]. W marcu 2017 roku prowadzono próby strzelania z maksymalnym ładunkiem miotającym (na Słowacji)[5]. W 2019 r. planowane było zakończenie fazy rozwojowej, a możliwy początek produkcji seryjnej w razie zamówień to 2021 rok[5].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Kryl jest działem samobieżnym kalibru 155 mm z lufą długości 52 kalibrów i donośności rzędu 40 km. Armata wraz z niezbędnym osprzętem oraz zapasem amunicji umieszczona jest na podwoziu samochodu ciężarowego wysokiej mobilności. Konstrukcja pojazdu zgodnie z wymaganiami MON musi umożliwiać transport na pokładzie samolotów C-130 Hercules[3].
Ze względu na sposób montażu działa w tylnej części pojazdu, mając na uwadze prawidłowe rozmieszczenie masy zespołu, Jelcz zdecydował się na budowę nowego typu trójosiowego podwozia, oznaczonego jako 663.32[7]. Jest to pojazd z przedziałem silnikowym znajdującym się przed kabiną załogi jako przeciwwaga dla części ładunkowej[8]. Nośnik posiada nową, opancerzoną kabinę o podwyższonej odporności na wybuchy min, która mieści całą załogę działa[6]. Poszycie kabiny wykonane jest z blachy pancernej o grubości 5,5 mm[2].
Pojazd napędzany jest silnikiem marki MTU 6R106TD21[1], takim samym jak model 442.32. Jest to 6-cylindrowa jednostka wysokoprężna o pojemności 7,2l, mocy maksymalnej 240 kW (326 KM) przy 2200 obr./min. Maksymalny moment obrotowy wynosi 1300 Nm i osiągany jest w zakresie 1200 – 1600 obr./min. Silnik sprzężony jest z 9-biegową przekładnią mechaniczną[1].
Dostawcą luf oraz części osprzętu był izraelski Elbit. HSW zadeklarowała, że w seryjnych egzemplarzach, stopniowo będą wprowadzone elementy produkowane w kraju[4].
Wraz z pracami nad prototypem armatohaubicy Kryl równolegle prowadzone były prace nad systemem dowodzenia oraz systemem kierowania ogniem modułu dywizjonowego dział 155 mm. Docelowe rozwiązanie będzie umożliwiało również dowodzenie w jednostkach artylerii rakietowej WR-40 Langusta oraz wyrzutni dalekiego zasięgu systemu Homar[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Premiera Kryla. „Raport WTO: MSPO 2014”, s. 26-28, 2014-09-01. Agencja Lotnicza Altair sp. z o.o.. (pol.).
- ↑ a b c Jarosław Brach. Nowa potencjalna rola Jelcza 663.32 6x6. „Nowa Technika Wojskowa”. 6/2018, s. 46-47, czerwiec 2018. Warszawa: Magnum-X.
- ↑ a b c d Początek prac nad systemem dowodzenia i kierowania ogniem dla Kryla [online], Dziennik Zbrojny, 17 stycznia 2014 [dostęp 2014-05-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-15] (pol.).
- ↑ a b Krzysztof Wilewski, Huta zbuduje kołowego Kraba [online], Polska Zbrojna, 13 kwietnia 2013 [dostęp 2014-05-29] (pol.).
- ↑ a b c Tomasz Kwasek, Huta Stalowa Wola - rok nowych wyzwań, „Nowa Technika Wojskowa” nr 5/2018, s. 37-38.
- ↑ a b Potrójna premiera w Jelczu [online], Altair, 18 lipca 2014 [dostęp 2014-07-21] (pol.).
- ↑ MC, MSPO14: Premiera artyleryjskiego Kryla [online], Dziennik Zbrojny, 2 września 2014 [dostęp 2014-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-29] (pol.).
- ↑ JG, Nowości od Jelcza w 2014 r. [online], defence24.pl, 21 grudnia 2013 [dostęp 2014-05-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-17] (pol.).