Przejdź do zawartości

Bąkojady

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bąkojady
Buphagidae[1]
Lesson, 1828
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – bąkojad czerwonodzioby (B. erythrorhynchus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

bąkojady

Typ nomenklatoryczny

„Buphagus” Brisson = Buphaga africana Linnaeus

Rodzaje

Bąkojady[3] (Buphagidae) – monotypowa rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), wcześniej klasyfikowana w randze podrodziny Buphaginae w rodzinie szpaków (Sturnidae).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Bąkojady zamieszkują sawannę w Afryce Subsaharyjskiej[4].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 20 cm, masa ciała 42–71 g[5].

Żerują na dużych, roślinożernych ssakach kopytnych (bawołach, nosorożcach, zebrach, antylopach i słoniach). Wyjadają im ze skóry pasożyty (głównie kleszcze i larwy muchówek) oraz bliznowate tkanki i krew z ran ssaka. Nogi bąkojadów są krótkie i wyposażone w ostre pazury, dzięki czemu mogą się utrzymać na grzbiecie i bokach ciała poruszającego się ssaka.

Bąkojady nie tylko oczyszczają skórę zwierząt, ale pełnią również rolę strażników ostrzegających o zagrożeniu. Są towarzyskie, żerują i nocują w stadach. Gnieżdżą się w dziuplach drzew.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Greckie βους bous – wół; -φαγος -phagos – -jedzący < φαγειν phagein – jeść[6].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina Buphagidae jest taksonem siostrzanym w stosunku do (przedrzeźniacze (Mimidae) + szpaki (Sturnidae))[7][8][9]. Do rodziny należy jeden rodzaj z następującymi gatunkami[3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Buphagidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. M.J. Brisson: Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés: a laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms quils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. T. 2. Parisiis: Ad Ripam Augustinorum, apud Cl. Joannem-Baptistam Bauche, bibliopolam, ad Insigne S. Genovesae, & S. Joannis in Deserto, 1760, s. 437. (łac.).
  3. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Buphagidae Lesson, 1828 - bąkojady - Oxpeckers (wersja: 2017-05-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-18].
  4. F. Gill, D. Donsker (red.): Nuthatches, Wallcreeper, treecreepers, mockingbirds, starlings, oxpeckers. IOC World Bird List: Version 9.2. [dostęp 2019-12-01]. (ang.).
  5. A. Craig: Family Buphagidae (Oxpeckers). W: J. del Hoyo, A. Elliott, D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 14: Bush-shrikes to Old World Sparrows. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 652–653. ISBN 978-84-96553-50-7. (ang.).
  6. buphagus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).
  7. A. Cibois, J. Cracraft. Assessing the passerine "Tapestry": phylogenetic relationships of the Muscicapoidea inferred from nuclear DNA sequences. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 32 (1), s. 264–273, 2004. DOI: 10.1016/j.ympev.2003.12.002. (ang.). 
  8. D. Zuccon, A. Cibois, E. Pasquet, P.G.P. Ericson. Nuclear and mitochondrial sequence data reveal the major lineages of starlings, mynas and related taxa. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 41 (12), s. 333–344, 2006. DOI: 10.1016/j.ympev.2006.05.007. (ang.). 
  9. I.J. Lovette, D.R. Rubenstein. A comprehensive molecular phylogeny of the starlings (Aves: Sturnidae) and mockingbirds (Aves: Mimidae): Congruent mtDNA and nuclear trees for a cosmopolitan avian radiation. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 44 (3), s. 1031–1056, 2007. DOI: 10.1016/j.ympev.2007.03.017. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • P. Busse (red.), Z. Czarnecki, A. Dyrcz, M. Gromadzki, R. Hołyński, A. Kowalska-Dyrcz, J. Machalska, S. Manikowski, B. Olech: Ptaki. T. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990, s. 34, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0563-0.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy