Przejdź do zawartości

Ciężkowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ciężkowice
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Widok ogólny Ciężkowic ze Skałki z Krzyżem
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

tarnowski

Gmina

Ciężkowice

Prawa miejskie

1348

Burmistrz

Jowita Jurkiewicz-Drąg

Powierzchnia

9,99[1] km²

Populacja (01.01.2024)
• liczba ludności
• gęstość


2482[1]
248,4 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 14

Kod pocztowy

33-190

Tablice rejestracyjne

KTA

Położenie na mapie gminy Ciężkowice
Mapa konturowa gminy Ciężkowice, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ciężkowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ciężkowice”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ciężkowice”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Ciężkowice”
Ziemia49°47′10″N 20°58′25″E/49,786111 20,973611
TERC (TERYT)

1216014

SIMC

0815239

Urząd miejski
ul. Tysiąclecia 19
33-190 Ciężkowice
Strona internetowa
BIP

Ciężkowicemiasto w Polsce położone w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ciężkowice.

Ciężkowice uzyskały lokację miejską w 1348 roku, zdegradowane w 1934 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1998 roku.

Zapisywane jako Cieszkowice były miastem królewskim starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Przez miasto przebiegają: droga wojewódzka nr 977 i linia kolejowa nr 96 ze stacją Bogoniowice Ciężkowice.

Ze względu na zachowany średniowieczny układ urbanistyczny i zachowaną drewnianą zabudowę w obrębie rynku miasto włączono do Małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Ciężkowice są położone na Pogórzu Ciężkowickim nad rzeką Białą.

Miasto ma charakter rolniczo-turystyczny. Według danych z 30 czerwca 2012 liczyło 2501 mieszkańców[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Legendy głoszą, że założycielem Ciężkowic był Cieszko, stryj Mieszka I, wędrujący wraz ze swą drużyną przez Małopolskę. Zabłądziwszy kiedyś na polowaniu, wojowie natknęli się na uroczą krainę. Wielu z nich ziemie te spodobały się tak bardzo, że osiedlili się tam, na cześć wodza nazywając swą osadę Cieszkowicami.

Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1125 w postaci nazwy Cecouici w łacińskim tekście legata papieskiego Idziego z Tuskulum. Z dokumentu wynika, że wieś była własnością benedyktynów tynieckich. W innym dokumencie – bulli z 1229 r. – papież  Grzegorz IX także wymienia miejscowość jako przynależącą do dóbr opactwa w Tyńcu[potrzebny przypis].

Osada została założona w 1288. Zezwolenie na lokację miasta wydał 29 lutego 1348 Kazimierz Wielki[3]. Miasto królewskie zostało założone na prawie magdeburskim pomiędzy 1339 i 1343 rokiem[4]. Zasadzenia miasta dokonali dwaj mieszczanie ze Starego Sącza – bracia Minard i Mikołaj.

Przez Ciężkowice przebiegały szlaki handlowe, prowadzące z Czech i Węgier do Krakowa. Miasto posiadało prawo do organizacji cotygodniowych targów. Handlowano głównie wyrobami tkackimi i rzemieślniczymi, solą oraz produktami rolniczymi, szczególnie szeroko znanym ciężkowickim nabiałem. Sprowadzano węgierskie wina oraz konie. Do dziś co środę na rynku ciężkowickim organizowany jest targ.

W XIV w. w Ciężkowicach istniał kościół pod wezwaniem św. Krzyża, założony przez benedyktynów, który potem wyburzono. W 1358 r. wybudowano kościół pod wezwaniem św. Andrzeja i założono parafię. Współczesny kościół, w stylu gotyku nadwiślańskiego, pochodzi z początku XX wieku.

W końcu XVI wieku były miastem królewskim starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego[5].

Ciężkowice straciły na wielkości i znaczeniu w okresie zaboru austriackiego, kiedy językiem urzędowym był niemiecki. Językiem niemieckim posługiwano się w szkołach. Wprowadzono wtedy trzy klasy nauczania:

  • do klasy elementarnej uczęszczali uczniowie w wieku 6–12 lat; uczyli się poznawania liter niemieckich, głoskowania i czytania oraz tłumaczenia poszczególnych wyrazów z języka niemieckiego na polski;
  • w klasie pierwszej (8–14 lat) obowiązywał mały katechizm w języku niemieckim i polskim, czytanie niemieckie i polskie, pisanie, rachowanie, ortografia, znajomość głównych części mowy, praktyczna nauka języka niemieckiego;
  • do klasy drugiej uczęszczały dzieci w wieku 10–16 lat; uczyły się religii, ewangelii, czytania niemieckiego i polskiego, kaligrafii, ortografii i gramatyki niemieckiej.

W początkowym okresie I wojny światowej w okolicach Ciężkowic toczyły się długotrwałe walki, najcięższe w grudniu 1914 r. oraz w pierwszych dniach maja 1915 r. w trakcie wielkiej bitwy pod Gorlicami. Pozostałością po nich jest pięć cmentarzy wojennych (nr 137, 138, 139, 140 i 141). W 1934 Ciężkowice pozbawione zostały praw miejskich (odzyskały je po 64 latach)[6].

W początkowym okresie okupacji hitlerowskiej od 3 października 1939 r. w mieście stacjonowała niemiecka 54 kompania strzelców krajowych (Landschützen) z okolic Stuttgartu, która z końcem marca 1940 r. została przeniesiona do Sanoka[7].

W następnych latach II wojny światowej w okolicach Ciężkowic działały jednostki Armii Krajowej.

W 2003 oddano do użytku halę sportową. W 2021 otwarto park zdrojowy imienia burmistrza Zbigniewa Jurkiewicza, w którym stosowana jest hydroterapia według metody księdza Sebastiana Kneippa. W 2023 powstała w przysiółku Rakutowa ścieżka edukacyjna w koronach drzew długości ponad 1 km.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

W pobliżu znajduje się rezerwat przyrody Skamieniałe Miasto z licznymi ostańcami skalnymi.

Do najciekawszych obiektów należą:

Na przeciwnym, zachodnim brzegu rzeki Białej, w sąsiedniej Kąśnej Dolnej, znajduje się dworek Ignacego Jana Paderewskiego otoczony parkiem, gdzie odbywają się koncerty „Muzyczne Spotkania u Paderewskiego”. Artysta przyczynił się do rozwoju życia kulturalnego miasta, m.in. ufundował budynek, fortepian i książki dla założonego przy Rynku 15 Klubu Inteligencji Obywatelskiej[9].

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Wodospad Czarownic.

Przez Ciężkowice przebiegają szlaki:

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Ciężkowicami.

Liczba ludności

[edytuj | edytuj kod]
  • 1900 – 1856
  • 1910 – 2014
  • 1925 – 1934
  • 1933 – 2079
  • 1950 – 1811
  • 1960 – 1908
  • 1970 – 1936
  • 1978 – 2035
  • 1988 – 2183 [10]
  • 1998 – 2478
  • 1999 – 2366
  • 2000 – 2337
  • 2001 – 2367
  • 2002 – 2369
  • 2003 – 2400
  • 2004 – 2407
  • 2005 – 2387
  • 2006 – 2389
  • 2007 – 2421
  • 2008 – 2395
  • 2009 – 2393
  • 2010 – 2387
  • 2011 – 2493
  • 2012 – 2480
  • 2013 – 2483
  • 2014 – 2496
  • 2015 – 2485
  • 2016 – 2454
  • 2017 – 2470
  • 2018 – 2469
  • 2019 – 2479
  • 2020 – 2447
  • 2021 – 2444 [11]

Wykres zmian liczby ludności

[edytuj | edytuj kod]

Piramida wieku mieszkańców

[edytuj | edytuj kod]
  • Piramida wieku mieszkańców Ciężkowic w 2014 roku[12].


W Ciężkowicach działają dwa kluby sportowe:

Ludzie związani z Ciężkowicami

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Ciężkowicami.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-10-23] (pol.).
  2. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 30 VI 2012 r.
  3. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 26–27.
  4. Anna Berdecka, Nowe lokacje miast królewskich w Małopolsce w latach 1333–1370 : chronologia i rozmieszczenie, w: Przegląd Historyczny, T. 65 (1974), z. 4, tabela 1 po s. 617.
  5. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, s. 94.
  6. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. w sprawie zmiany granic, nazw i siedzib władz niektórych gmin oraz nadania statusu miasta niektórym miejscowościom w województwach: bielskim, olsztyńskim, piotrkowskim, rzeszowskim, tarnobrzeskim, tarnowskim i włocławskim. (Dz.U. z 1997 r. nr 130, poz. 847).
  7. Adam Bartosz: Pogórze i Łemkowszczyzna na zdjęciach niemieckiego żołnierza [w:] "Płaj. Almanach karpacki". T. 19, jesień 1999 ISBN 83-85258-21-3, s. 136-148
  8. Piotr Rutka, Mistrz Paderewski zasiadł przy fortepianie na ciężkowickim rynku [online], Pogórze24.pl, 4 maja 2018 [dostęp 2018-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-11].
  9. Encyklopedia Ciężkowic – Postacie [online], encyklopedia.ciezkowice.pl [dostęp 2022-08-13].
  10. Monografie – Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyńskiego, strona 561
  11. Ciężkowice w liczbach, – Polska w liczbach [dostęp 2019-04-07 liczba ludności na podstawie danych GUS.
  12. Ciężkowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  13. Klasa B 2022/2023, grupa: Tarnów IV [online], 90minut.pl [dostęp 2022-08-13].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy