Przejdź do zawartości

Dino De Laurentiis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Dino De Laurentiis Company)
Dino De Laurentiis
Ilustracja
Dino De Laurentiis (2009)
Prawdziwe imię i nazwisko

Agostino De Laurentiis

Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1919
Torre Annunziata

Data i miejsce śmierci

11 listopada 2010
Beverly Hills

Zawód

producent filmowy

Współmałżonek

Martha Schumacher

Lata aktywności

1940–2007

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001) Order Zasług w Pracy
Strona internetowa

Dino De Laurentiis, właśc. Agostino De Laurentiis (ur. 8 sierpnia 1919 w Torre Annunziata, zm. 11 listopada 2010 w Beverly Hills) – włoski producent filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Torre Annunziata. Pracę zarobkową rozpoczął w bardzo wczesnym wieku, sprzedając spaghetti produkowane przez swego ojca. Studiował na rzymskiej Centro sperimentale di cinematografia, naukę przerwała mu jednak II wojna światowa.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1946 założył własną wytwórnię filmową Dino de Laurentiis Cinematografica, która upadła w 1970. W 1976 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie założył kolejną wytwórnię filmową De Laurentiis Entertainment Group (DEG), która w 1983 została przekształcona w Dino de Laurentiis Company (DDLC). Od 1940, kiedy powstał jego pierwszy film (L'ultimo Combattimento), wyprodukował około 150 tytułów, wśród których można znaleźć najbardziej znane i utytułowane produkcje filmowe w historii kina światowego.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był trzykrotnie żonaty. Jego pierwsze małżeństwo zostało unieważnione. W 1949 poślubił Silvanę Mangano, z którą miał czworo dzieci: Weronikę, Raffaellę (również producentkę filmową), Federica (który zginął tragicznie w 1981) i Francescę. Rozwiedli się w 1989 po 40 latach małżeństwa. W 1990 Dino poślubił producentkę filmową Marthę Schumacher, z którą miał dwie córki – Karolinę i Dinę. Jego wnuczka Giada De Laurentiis jest gwiazdą amerykańskiej stacji telewizyjnej Food Network[1]. Jego bratanek Aurelio De Laurentiis jest właścicielem wytwórni filmowej Filmauro[2] i prezesem włoskiego klubu piłkarskiego SSC Napoli[3].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Film Reżyseria
1949 Gorzki ryż Giuseppe De Santis
1954 La strada Federico Fellini
1956 Wojna i pokój King Vidor
1957 Noce Cabirii Federico Fellini
1961 Życie nie jest łatwe Dino Risi
1965 Bitwa o Ardeny Ken Annakin
1968 Barbarella Roger Vadim
1973 Serpico Sidney Lumet
1974 Życzenie śmierci Michael Winner
1976 King Kong John Guillermin
1980 Flash Gordon Mike Hodges
1981 Halloween 2 Rick Rosenthal
1981 Ragtime Miloš Forman
1982 Conan Barbarzyńca John Milius
1982 Amityville II: Opętanie Damiano Damiani
1983 Martwa strefa David Cronenberg
1983 Amityville III: Demon Richard Fleischer
1984 Conan Niszczyciel Richard Fleischer
1984 Podpalaczka Mark L. Lester
1984 Diuna David Lynch
1984 Bunt na Bounty Roger Donaldson
1985 Jak to się robi w Chicago John Irvin
1985 Rok smoka Michael Cimino
1985 Czerwona Sonja Richard Fleischer
1986 Blue Velvet David Lynch
1986 Łowca Michael Mann
1986 King Kong żyje John Guillermin
1990 Godziny rozpaczy Michael Cimino
1993 Sidła miłości Uli Edel
1993 Armia ciemności Sam Raimi
1995 Zabójcy Richard Donner
1996 Brudne pieniądze Bracia Wachowski
1997 Incydent Jonathan Mostow
2000 U-571 Jonathan Mostow
2001 Hannibal Ridley Scott
2002 Czerwony smok Brett Ratner
2006 Hannibal. Po drugiej stronie maski Peter Webber
2007 Ostatni legion Doug Lefler
2007 Dekameron David Leland

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda Rok Kategoria Za Wynik
Oscar 1957 Najlepszy film nieanglojęzyczny La strada Wygrana
2001 Nagroda im. Irvinga G. Thalberga Wygrana

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Giada De Laurentiis. [w:] Food network [on-line]. [dostęp 2011-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-01)]. (ang.).
  2. Aurelio De Laurentiis. [w:] Filmbug [on-line]. [dostęp 2011-03-06]. (ang.).
  3. SSC Napoli. [w:] iGol [on-line]. [dostęp 2011-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-23)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy