Innocenty V
| Piotr z Tarentaise (OP) Pierre de Tarentaise | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1224 | |
| Data i miejsce śmierci |
22 czerwca 1276 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Papież | ||
| Okres sprawowania |
21 stycznia 1276–22 czerwca 1276 | |
| Arcybiskup Lyonu | ||
| Okres sprawowania |
6 czerwca 1272–3 czerwca 1273 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Śluby zakonne |
ok. 1241 | |
| Prezbiterat |
przed 1262 | |
| Nominacja biskupia |
6 czerwca 1272 | |
| Sakra biskupia |
przed 9 sierpnia 1273 | |
| Kreacja kardynalska |
3 czerwca 1273 | |
| Kościół tytularny |
Biskup Ostia e Velletri | |
| Pontyfikat |
21 stycznia 1276 | |
| |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Beatyfikacja |
1898 |
| Wspomnienie |
22 czerwca |
Innocenty V (łac. Innocentius V, właśc. Piotr z Tarentaise OP; ur. ok. 1224 w Tarentaise, zm. 22 czerwca 1276 w Rzymie[1]) – błogosławiony Kościoła katolickiego, papież w okresie od 21 stycznia do 22 czerwca 1276, dominikanin[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Tarentaise, w gminie Val d’Isère i w 1240 roku wstąpił do zakonu dominikanów[1]. Po ukończeniu teologii na Uniwersytecie Paryskim został tam wykładowcą[2]. Był autorem komentarzy do Sentencji Piotra Lombarda, podręcznika etyki, komentarzy do listów św. Pawła oraz zbioru kazań[1]. W latach 1272–73 był arcybiskupem Lyonu, a od 1273 kardynałem-biskupem Ostii[2]. Był także wielkim penitencjariuszem i uczestniczył w Soborze w Lyonie w 1274[1].
Na Stolicę Piotrową został wybrany 21 stycznia 1276, czyli w pierwszy dzień konklawe[2], jako pierwszy papież z zakonu św. Dominika[3]. Zaraz po wyborze, 2 marca, zatwierdził Karola Andegaweńskiego jako senatora rzymskiego[1]. Poprosił też nowego króla Niemiec Rudolfa I, by odłożył swój przyjazd do Rzymu na koronację, do czasu rozstrzygnięcia sporu o Sycylię[1]. Karol Andegaweński naciskał papieża, by ten wymógł na Michale Paleologu udział w nowej krucjacie i wprowadzeniu w życie zasad unii lyońskiej[1]. Innocenty zmarł w czasie, gdy wysłał swoich legatów do cesarza bizantyńskiego, z twardymi warunkami porozumienia[1].
Został beatyfikowany przez Leona XIII w 1898 roku, a jego wspomnienie liturgiczne przypada na 22 czerwca[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 278-279. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 102. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ Jan Wierusz-Kowalski, Poczet papieży, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 107, ISBN 83-03-01013-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Innocenty V, papież. DEON. [dostęp 2012-12-30]. (pol.).
- Pope Bl. Innocent V. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
- Poczet papieży. Warszawa: Demart, 2009. ISBN 978-83-7427-468-5.
- Poczet papieży, Michał Gryczyński
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Innocenty V – dokumenty w bibliotece Polona
| Uznani za świętego bez formalnej kanonizacji |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Formalnie kanonizowani i beatyfikowani przez Kościół katolicki |