Przejdź do zawartości

Paw złoty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paw złoty
Pavo muticus[1]
Linnaeus, 1766
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica z pisklęciem
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Pavonini

Rodzaj

Pavo

Gatunek

paw złoty

Podgatunki
  • P. m. spicifer Shaw, 1804
  • P. m. imperator Delacour, 1949
  • P. m. muticus Linnaeus, 1766
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Paw złoty[3], paw zielony[4] (Pavo muticus) − gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Występuje w gęstych lasach południowo-wschodniej Azji. Zagrożony wyginięciem. Jego bliski krewny to paw indyjski (Pavo cristatus).

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]
Samiec z rozłożonym ogonem

Piersi i szyja samca są barwy zielonej ze złotym połyskiem, na głowie widoczny jest czub w kształcie kłosa. Pokrywy skrzydeł są turkusowo-niebieskie z metalicznym połyskiem, grzbiet zielony z brązowym połyskiem. Samiec posiada tren składający się z ok. 200 piór. Samica podobnie ubarwiona, ale nie ma trenu.

Samiec osiąga długość 230–250 cm (z trenem), samica – 80–90 cm.

Podgatunki

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się następujące podgatunki[5][6]:

  • P. muticus spicifer – zdecydowanie najciemniejszy, pióra pokryw skrzydeł są czarne z zielonymi obwódkami. Występuje od północno-wschodnich Indii i Bangladeszu do zachodniej Mjanmy.
  • P. muticus imperator – podobny do P. muticus muticus. Występuje od wschodniej Mjanmy do Tajlandii, Indochin i południowych Chin.
  • P. muticus muticus – występuje na Jawie, na Półwyspie Malajskim wymarł, w Tajlandii prawdopodobnie również. Jest najbardziej zielony w porównaniu do pozostałych podgatunków.

Status

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2009 roku uznaje pawia złotego za gatunek zagrożony (EN – Endangered); wcześniej, od 1994 roku klasyfikowano go jako gatunek narażony (VU – Vulnerable). Liczebność populacji szacuje się na 10–20 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy. Główne zagrożenia dla gatunku to polowania dla mięsa i piór, wybieranie jaj i piskląt z gniazd, przekształcanie środowiska przez człowieka i związana z tym fragmentacja siedlisk oraz niepokojenie przez ludzi[2][7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pavo muticus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Pavo muticus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Pavonini Rafinesque, 1815 (wersja: 2020-09-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-19].
  4. Albin Łącki: Wśród zwierząt – ptaki. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 96. ISBN 83-09-01320-5.
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-19]. (ang.).
  6. Green Peafowl (Pavo muticus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
  7. Species factsheet: Pavo muticus. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy