Saint-Martin
Wspólnota zamorska | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba | |||||
Data powstania |
22 lutego 2007 | ||||
Zarządzający | |||||
Powierzchnia |
53,2 km² | ||||
Populacja (2017) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość |
604 os./km² | ||||
Strefa czasowa |
UTC -4 | ||||
Języki urzędowe | |||||
Położenie na mapie | |||||
Położenie na mapie | |||||
Strona internetowa |
Saint-Martin (Wspólnota Saint-Martin) – terytorium zależne Francji leżące w Małych Antylach zajmujące północną część wyspy o tej samej nazwie oraz kilka mniejszych wysepek. Stolicą Saint-Martin jest miasto Marigot (5,7 tys. mieszkańców).
Terytorium zostało utworzone 22 lutego 2007 roku, a do tego czasu było jedną z jednostek administracyjnych wchodzących w skład Gwadelupy. Jako część Gwadelupy, będącej regionem zamorskim Francji, Saint-Martin wchodziło w skład Unii Europejskiej. Administracyjnie Saint-Martin stanowi jedną gminę (commune de Saint-Martin), która w czasach przynależności do Gwadelupy wchodziła w skład okręgu Saint-Martin i Saint-Barthélemy (Arrondissement de Saint-Martin-Saint-Barthélemy).
W referendum, które odbyło się 7 grudnia 2003, 76,17% głosujących opowiedziało się za odłączeniem Saint-Martin od Gwadelupy i utworzeniem osobnego terytorium zależnego. Zgodnie z ustawą przyjętą przez francuski parlament 7 lutego 2007 roku, która weszła w życie 22 lutego 2007, Saint-Martin jest zbiorowością zamorską (collectivité d’outremer, taki sam status jednocześnie uzyskała inna wyspa wchodząca do 2007 w skład Gwadelupy – Saint-Barthélemy). Saint-Martin, w momencie odłączenia od Gwadelupy, przestał być częścią Unii Europejskiej[3]. Ponownie jest częścią Unii od dnia wejścia w życie traktatu lizbońskiego (1 grudnia 2009).
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Terytorium Saint-Martin leży na niewielkiej wyspie cechującej się górzystym charakterem, gdzie najwyższe wzniesienia osiągają jedynie 400 m n.p.m. Na obszarze Saint-Martin, jak i całej wyspy panuje klimat równikowy, a szatę roślinną stanowią wilgotne sawanny i niewielkie fragmenty lasów tropikalnych. Przyroda jest w znacznym stopniu zdegradowana. Fauna należy do antylskiej krainy neotropikalnej.
Przez główną wyspę przebiega granica lądowa z holenderskim terytorium Sint Maarten.
-
Saint Martin – satelitarne zdjęcie NASA
-
Mapa Sint Maarten z zaznaczonymi częściami francuską i holenderską
-
Obelisk z datą podziału wyspy (1648) na granicy francusko-holenderskiej
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według danych z 2011 roku ludność miała następujące pochodzenie[4]:
- Sint Maarten – 29,9%,
- Dominikana – 10,2%,
- Haiti – 7,8%,
- Jamajka – 6,6%,
- Saint Martin – 5,9%,
- Gujana – 5%,
- Dominika – 4,4%,
- Curaçao – 4,1%,
- pozostali – 26,1%.
Religia
[edytuj | edytuj kod]Struktura religijna w 2011 roku[4]:
- protestanci – 41,9%:
- zielonoświątkowcy – 14,7%,
- metodyści – 10%,
- adwentyści dnia siódmego – 6,6%,
- baptyści – 4,7%,
- anglikanie – 3,1%,
- katolicy – 33,1%,
- bez religii – 7,9%,
- nieokreśleni chrześcijanie – 5,5%,
- hinduiści – 5,2%,
- brak odpowiedzi – 2,4%,
- świadkowie Jehowy – 1,7% (zobacz: Świadkowie Jehowy na Saint-Martin),
- muzułmanie i żydzi – 1,1%,
- inne religie (w tym buddyści, sikhowie, rastafarianie) – 1,3%.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Saint-Martin. World Statesmen.org – Ben M. Cahoon. [dostęp 2015-01-23]. (ang.).
- ↑ The World Factbook – Central Intelligence Agency [online], www.cia.gov [dostęp 2017-10-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-22] (ang.).
- ↑ http://ec.europa.eu/external_relations/kimb/docs/trading_guidelines0108_pl.pdf.
- ↑ a b Central America :: Sint Maarten – The World Factbook – Central Intelligence Agency [online], www.cia.gov [dostęp 2019-09-22] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-26] .