Szofar
Szofar (hebr. שופר; jid. שופֿר szojfer) – instrument dęty o charakterze liturgicznym, używany w judaizmie. Jest rodzajem rogu, który z powodu nawiązania do historii ofiarowania Izaaka przez Abrahama był wykonywany z rogu baraniego[1].
Szofar pojawia się w opisach biblijnych jako instrument, za pomocą którego ogłaszano ważne wydarzenia: zbliżanie się niebezpieczeństwa, rozpoczęcie lub zakończenie wojny, początek postu lub roku jubileuszowego. Był używany także w celach liturgicznych w Świątyni Jerozolimskiej. W późniejszych okresach powtarzany stukrotnie dźwięk szofaru ogłasza początek Nowego Roku (zwanego stąd także Świętem Trąbek) i nadchodzące z nim Dni Pokuty (Straszne Dni). Podczas święta Jom Kipur szofar obwieszcza koniec pokuty[1].
Szofar wydaje trzy rodzaje dźwięków: tekij(j)a, terua i sz(e)warim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Magdalena Bendowska, Zofia Borzymińska: Szofar. [w:] Polski słownik judaistyczny [on-line]. Żydowski Instytut Historyczny. [dostęp 2016-01-09]. (pol.).
