Wang Shu
 Wang Shu | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
|
Wielka Hala Ludowa w Pekinie | |
| Nagrody | |
Wang Shu (chiń. 王澍; ur. 4 listopada 1963 w Urumczi) – chiński architekt, nagrodzony w 2012 roku Nagrodą Pritzkera. Wraz z żoną Lu Wenyu prowadzi biuro Amateur Architecture Studio.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 4 listopada 1963. Studiował architekturę w Nankinie[1].
W 1997 roku w Hangzhou założył z żoną biuro architektoniczne Amateur Architecture Studio[2][3]. Nazwa firmy nawiązuje do przekonania założycieli o ważnej roli rzemiosła w architekturze[2] oraz do eksperymentalnego i spontanicznego ducha ich pracy, w kontrze do monumentalnej architektury reprezentacyjnej[3]. W swoich projektach para wykorzystuje odzyskane surowce oraz tradycyjne materiały i techniki[2].
Małżeństwo znane jest z twórczego wykorzystania dachówek w budowlach[4]. W projekcie Muzeum Historycznego w Ningbo żelbetowe ściany obłożono warstwami różnorodnych dachówek[5] i cegieł w odcieniach koloru szarego, niebieskiego i pomarańczowego[6], nawiązując do tradycyjnej techniki budowania. Sam materiał pochodził z pozostałości wiosek, które znajdywały się wcześniej w tej przestrzeni[4]. Z kolei ściany wewnętrznych dziedzińców zostały wyłożone drewnem, zgodnie z lokalną tradycją[5].
W 2010 roku małżeństwo otrzymało nagrodę architektoniczną im. Ericha Schellinga (Schelling-Architekturpreis)[3]. W 2012 roku Wang Shu został wyróżniony Nagrodą Pritzkera za dzieła, przy których małżeństwo pracowało wspólnie. Decyzja jury o wyróżnieniu połowy architektonicznego duetu spotkała się z krytyką[1][7][8]. W 2014 roku jeden z budynków kampusu Xiangshan Chińskiej Akademii Sztuk Pięknych ich projektu znalazł się w finale Design of the Year (pol. „projekt roku”) utworzonej przez Design Museum w Londynie. W 2016 roku małżeństwo wygłosiło doroczny wykład o architekturze w Royal Academy of Arts[2].
Jest dziekanem Wydziału Architektury Chińskiej Akademii Sztuk Pięknych[3].
Główne dzieła
[edytuj | edytuj kod]- 2000 Biblioteka Wenzheng College Suzhou University
- 2000 Cafe Bar and Gallery, Szanghaj
- 2005 Five Scattered Houses, Ningbo
- 2005 Muzeum sztuki nowoczesnej w Ningbo
- 2006 Tiles garden
- 2006 Vertical Courtyard Apartment, Hangzhou
- 2006 Dom ceramiczny, Jinhua
- 2007 Xiangshan Campus, China Academy of Art, Hangzhou
- 2008 Muzeum historyczne w Ningbo[9]
- 2008 Wielka Hala Ludowa, Pekin
- 2009 Exhibition Hall of the Imperial Street of Southern Song Dynasty, Hangzhou
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Muzeum historyczne w Ningbo -
Muzeum sztuki nowoczesnej w Ningbo -
Ningbo Tengtou Case Pavilion
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Spotlight: Wang Shu [online], ArchDaily, 4 listopada 2017 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
- ↑ a b c d Wang Shu and Lu Wenyu to deliver Royal Academy lecture [online], Dezeen, 14 czerwca 2016 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
- ↑ a b c d Wang Shu [online], architecture.mit.edu [dostęp 2020-11-06].
- ↑ a b Material Masters: The Traditional Tiles of Wang Shu & Lu Wenyu [online], ArchDaily, 3 czerwca 2015 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
- ↑ a b Kenneth Frampton, Kenneth Frampton On The Work of Wang Shu and Lu Wenyu [online], ArchDaily, 23 marca 2017 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
- ↑ Jane Perlez, An Architect’s Vision: Bare Elegance in China (Published 2012), „The New York Times”, 9 sierpnia 2012, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
- ↑ Despina Stratigakos, Gdzie są architektki, Agnieszka Rasmus-Zgorzelska (tłum.), Warszawa: Centrum Architektury, 2019, s. 102, ISBN 978-83-949185-4-5.
- ↑ Working in the Shadows [online], The Architect’s Newspaper, 25 kwietnia 2012 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
- ↑ Muzeum historyczne w Ningbo. NIMiOZ Architektura. [dostęp 2018-02-04]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcia wybranych budynków Wang Shu