Przejdź do zawartości

Wiktor Wiesnin (architekt)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Wiesnin
Ви́ктор Алекса́ндрович Весни́н
Ilustracja
Fotografia z 1940
Data urodzenia

28 marca 1882

Data i miejsce śmierci

17 września 1950
Moskwa

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

modernizm

Dom towarowy „Mostorg”

Wiktor Wiesnin (ros. Ви́ктор Алекса́ндрович Весни́н) (ur. 28 marca 1882 w Juriewcu koło Niżnego Nowgorodu, zm. 17 września 1950 w Moskwie) – architekt rosyjski i radziecki.

Urodził się w rodzinie kupieckiej. Miał dwóch braci: Leonida (ur. 28 listopada 1880) i Aleksandra (ur. 16 maja 1883). Bracia z zapałem zajmowali się rysunkiem i malarstwem.

Wiktor wraz z bratem Aleksandrem ukończył Moskiewską Akademię Praktyczną, w latach 1901–1912 studiował w Instytucie Inżynierów Cywilnych w Petersburgu. Został asystentem architektów Illariona Iwanowa-Szyca i Romana Klejna. Od roku 1914 samodzielnie projektował obiekty przemysłowe. Był prezesem biura organizacyjnego Związku Architektów ZSRR (1932–1939), pierwszym prezesem Akademii Architektury ZSRR (1939–1949) i członkiem rzeczywistym Akademii Nauk ZSRR (od 1943).

Jeszcze podczas studiów w roku 1903 zaprojektował wnętrza kawiarni i salonu fryzjerskiego w moskiewskim hotelu Metropol projektowanym przez Williama Walcota.

Wraz z bratem w Niżnym Nowgorodzie zaprojektował willę D. Sirotkina w stylu rosyjskiego klasycyzmu.

Bracia uczestniczyli z powodzeniem w wielu konkursach architektonicznych, zrealizowali też wiele obiektów.

Od roku 1917 zajęli się projektowaniem obiektów przemysłowych, m.in. zakładów chemicznych Burnajewa w Kineszmie, zakładów we wsi Żyliowo pod Moskwą, w Penzie i Tambowie. Największym osiągnięciem tego okresu stały się zakłady „Wielkiej Manufaktury Tomna” w Kineszmie w obwodzie iwanowskim, gdzie oprócz budynków fabrycznych powstała cerkiew, szkoła i przedszkole.

Po rewolucji październikowej w latach 1918–1924 Wiktor Wiesnin zaprojektował Czernoreczeńską wytwórnię superfosfatu wraz z osiedlem pracowniczym w guberni Niżegorodzkiej, zakłady chemiczne w Saratowie, zakłady sodowe w guberni omskiej i in.

Wraz z Nikitą Łazarewem zbudował Dom Ludowy w Wiczudze z dekoracją ze sztukaterii.

Bracia Wiesninowie stali się w latach 1923–1925 pionierami konstruktywizmu w ZSRR. Ich projekt konkursowy „Pałacu Pracy” w centrum Moskwy otrzymał jednak dopiero trzecią nagrodę.

Wielkim sukcesem zespołu architektów pod jego kierownictwem stał się konkurs na projekt Dnieprowskiej Elektrowni Wodnej „DnieproGES”.

Na I zjeździe architektów radzieckich (1937) Wiesnin bronił konstruktywizmu. Jako kierownik pracowni projektowej Ludowego Komisariatu Przemysłu Ciężkiego, mimo krytyki pozostał wierny konstruktywizmowi.

W okresie powojennym Wiktor Wiesnin zajmował się odbudową Zaporoża.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Katarzyna Zielinska: Miasto-komuna, czyli radziecka utopia urbanistyczna międzywojnia, Artifex 11/2009, s. 4 ISSN 1644-3519
  • Чередина И. С.,Архитектор, который умел проектировать всё. К 125-летию со дня рождения академика В. А. Веснин, Этюды об ученых, Вестник Росийской Академии наук, № 4, (2007) str.341
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy