Zenon z Elei

Zenon

Ζήνων ο Ελεάτης

Data i miejsce urodzenia	490 r. p.n.e. Elea
Data śmierci	430 r. p.n.e.

Zenon z Elei (stgr. Ζήνων ὁ Ἐλεάτης Zḗnōn ho Eleátēs; ur. ok. 490 p.n.e., zm. ok. 430 p.n.e.) – filozof grecki.

Był uczniem Parmenidesa i należał do szkoły eleatów z Elei. Doskonalił sztukę prowadzenia sporów, którą rozumiał jako wykazywanie na drodze samego zestawiania pojęć prawdy własnej i cudzego fałszu, co w ówczesnych pojęciach było dialektyką i co pozwoliło później Arystotelesowi uznać go za jej twórcę.

Zenon z Elei był wytrawnym polemistą. Znany również ze swoich paradoksów lub dowodów na niemożność istnienia wielości rzeczy i ruchu. Cztery jego dowody o niemożności ruchu znane są pod nazwami: dychotomii, Achillesa, strzały i stadionu.

Zobacz też

• Kwantowy efekt Zenona

Linki zewnętrzne

• John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Zenon z Elei w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
• JohnJ. Palmer JohnJ., Zeno of Elea, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 5 stycznia 2017, ISSN 1095-5054 [dostęp 2017-12-30]  (ang.).