Zwierzomorkowce
 Rhopalomyces elegans | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd |
zwierzomorkowce |
| Nazwa systematyczna | |
| Zoopagales Bessey ex R.K. Benj The Whole Fungus 2: 590 (1979)[1] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
Zwierzomorkowce (Zoopagales Bessey ex R.K. Benj.) – rząd grzybów należący do typu Zoopagomycota[2].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Pasożyty wewnętrzne lub zewnętrzne grzybów i drobnych zwierząt. Plecha prosta lub w postaci rozgałęzionej grzybni. Ektopasożyty wytwarzają ssawki wnikające do ciała żywiciela. Młode strzępki zwykle są wielojądrzaste, czasem dojrzewając tworzą porowate przegrody. Rozmnażanie bezpłciowe przez zarodniki zebrane w zarodniach różnego typu (sporangiolach, merosporangiach) lub przez chlamydospory bądź artrospory (np. u Helicocephalum). Rozmnażanie płciowe z wytwarzaniem zygospor na końcach strzępek płciowych podobnych do strzępek wegetatywnych lub nieco od nich większych[3]. Ze względu na sposób zdobywania pokarmu określane niekiedy jako mięsożerne grzyby nicieniobójcze żyjące w glebie. Wytwarzają na swoich strzępkach trójkomórkowe pierścienie zaciskające się wokół nicieni, które dostały się w ich obręb. Do ciała unieruchomionej ofiary wnikają strzępki trawiące materiał organiczny.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Zoopagomycotina, Zoopagomycota, Fungi[1].
Rząd Zoopagales jest zaliczany według Dictionary of the Fungi do typu Zoopagomycota i należą do niego:
- rodzina Cochlonemataceae Dudd. 1974
- rodzina Helicocephalidaceae Boedijn 1959
- rodzina Piptocephalidaceae J. Schröt. 1886
- rodzina Sigmoideomycetaceae Benny, R.K. Benj. & P.M. Kirk 1992
- rodzina Zoopagaceae Drechsler 1938
- rodzina Incertae sedis
- rodzaj Basidiolum Cienk. 1861
- rodzaj Massartia De Wild. 1897[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2016-05-03] (ang.).
- ↑ a b CABI databases [online] [dostęp 2022-12-14] (ang.).
- ↑ David S. Hibbett, A higher level phylogenetic classification of the ''Fungi'', „Mycological Research”, 111 (5), 2007, s. 509–547 [zarchiwizowane z adresu 2017-01-06].