Ehre

Ehre (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈeːʀə]; lm IPA: [ˈeːʀən] ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) honor, godność

(1.2) zaszczyt

(1.3) cześć

temat słowotwórczy

(2.1) (w złożeniach) dotyczący honoru, honorowy

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Ehre	die Ehren
dopełniacz	der Ehre	der Ehren
celownik	der Ehre	den Ehren
biernik	die Ehre	die Ehren

przykłady:

(1.1) Er hat es getan, um seine Ehre zu wahren. → Uczynił to, by zachować swój honor.

(1.2) Es ist mir eine große Ehre. → To dla mnie wielki zaszczyt.

(1.3) Das Fest wurde ihm zu Ehren organisiert. → Tę uroczystość zorganizowano na jego cześć.

składnia:

(2.1) w złożeniach Ehre + n + rzecz./przym. (np. Ehrentitel, ehrenamtlich)

(2.1) w złożeniach Ehr + rzecz./przym. (np. Ehrbezeugung, ehrbar)

kolokacje:

(1.1) die Ehre wahren / verlieren • Ehre machen • in Ehren • mit Ehren • zu Ehren

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ehrbarkeit ż, Ehrlichkeit ż, Ehren n

czas. ehren

przym. ehrbar, ehrlich

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: