จักรพรรดิเซเน
จักรพรรดิเซเน 清寧天皇 | |||||
---|---|---|---|---|---|
จักรพรรดิญี่ปุ่น | |||||
ครองราชย์ | 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 480 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 484 (ตามธรรมเนียม)[1] | ||||
ก่อนหน้า | ยูเรียกุ | ||||
ถัดไป | เค็นโซ (หรืออาจเป็นเจ้าหญิงอิอิโตโยะ) | ||||
ประสูติ | ค.ศ. 444 ชิรากะ (白髪) | ||||
สวรรคต | 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 484 พระราชวังอิวาเระ โนะ มิกากูริ | (39–40 ปี)||||
ฝังพระศพ | คาวาจิ โนะ ซากาโดะ โนะ ฮาระ โนะ มิซาซางิ (ญี่ปุ่น: 河内坂門原陵; โรมาจิ: Kawachi no Sakado no hara no misasagi; โอซากะ) | ||||
| |||||
ราชสกุล | ราชวงศ์ญี่ปุ่น | ||||
พระราชบิดา | จักรพรรดิยูเรียกุ | ||||
พระราชมารดา | คัตสึรางิ โนะ คาราฮิเมะ |
จักรพรรดิเซเน (ญี่ปุ่น: 清寧天皇; โรมาจิ: Seinei-tennō; ค.ศ. 444 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 484) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 22[2] ตามลำดับการสืบราชบัลลังก์แบบดั้งเดิม[3]
แม้ว่าไม่สามารถระบุวันที่แน่นอนเกี่ยวกับพระชนม์ชีพหรือรัชสมัยของจักรพรรดิพระองค์นี้ได้ แต่โดยทั่วไปถือว่าพระองค์ครองราชย์ระหว่าง ค.ศ. 480 ถึง 484[4]
เรื่องราวตามตำนาน
[แก้]รายงานจากโคจิกิและนิฮงโชกิ พระองค์เป็นพระราชโอรสในจักรพรรดิยูเรียกุกับคัตสึรางิ โนะ คาราฮิเมะ พระมเหสี พระกนิษฐภคินีของพระองค์มีพระนามว่า เจ้าหญิงทากูฮาตาฮิเมะ พระนามตอนพระราชสมภพคือ ชิรากะ (ญี่ปุ่น: 白髪皇子; โรมาจิ: Shiraka) กล่าวกันว่าพระเกศาของพระองค์เป็นสีขาวมาตั้งแต่เสด็จพระราชสมภพ[5] หลังพระราชบิดาสวรรคต เซเนชนะการต่อสู้กับเจ้าชายโฮชิกาวะ พระเชษฐาต่างพระราชมารดา เพื่อขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระราชบิดา
จักรพรรดิเซเนไม่มีพระราชโอรสธิดา อย่างไรก็ตาม ได้มีการค้นพบพระราชนัดดาสองพระองค์ของจักรพรรดิริจู จักรพรรดิองค์ที่ 17—ภายหลังขึ้นครองราชย์เป็นเจ้าชายโวเกะและเจ้าชายโอเกะ เซเนทรงรับเลี้ยงทั้งสองเป็นรัชทายาท[6]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Genealogy of the Emperors of Japan" at Kunaicho.go.jp; retrieved 2013-8-28.
- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō): 清寧天皇 (22); retrieved 2013-8-28.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 28–29; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, pp. 258–259; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, pp. 115–116.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 41.
- ↑ Titsingh, p. 29; n.b., there is speculation that this unusual hair color suggests albinism.
- ↑ Aston, William. (1998). Nihongi, Vol. 1, pp. 373–377.
ข้อมูล
[แก้]- Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Nippon Gakujutsu Shinkokai (1969). The Manyōshū: The Nippon Gakujutsu Shinkokai Translation of One Thousand Poems. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-08620-2
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Nihon Shoki Online English Translations. Scroll 15 – Emperors Seinei, Kenzo, and Ninken