ข้ามไปเนื้อหา

จักรพรรดิเซเน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิเซเน
清寧天皇
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 480 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 484 (ตามธรรมเนียม)[1]
ก่อนหน้ายูเรียกุ
ถัดไปเค็นโซ
(หรืออาจเป็นเจ้าหญิงอิอิโตโยะ)
ประสูติค.ศ. 444
ชิรากะ (白髪)
สวรรคต27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 484(484-02-27) (39–40 ปี)
พระราชวังอิวาเระ โนะ มิกากูริ
ฝังพระศพคาวาจิ โนะ ซากาโดะ โนะ ฮาระ โนะ มิซาซางิ (ญี่ปุ่น: 河内坂門原陵โรมาจิKawachi no Sakado no hara no misasagi; โอซากะ)
พระสมัญญานาม
ชิโงแบบจีน:
จักรพรรดิเซเน (清寧天皇)

ชิโงแบบญี่ปุ่น:
ชิรากะ-โนะ-ทาเกฮิโระ-คูนิโอชิวากะ-ยามาโตะ-เนโกะ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (白髪武広国押稚日本根子天皇)
ราชสกุลราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดาจักรพรรดิยูเรียกุ
พระราชมารดาคัตสึรางิ โนะ คาราฮิเมะ

จักรพรรดิเซเน (ญี่ปุ่น: 清寧天皇โรมาจิSeinei-tennō; ค.ศ. 444 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 484) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 22[2] ตามลำดับการสืบราชบัลลังก์แบบดั้งเดิม[3]

แม้ว่าไม่สามารถระบุวันที่แน่นอนเกี่ยวกับพระชนม์ชีพหรือรัชสมัยของจักรพรรดิพระองค์นี้ได้ แต่โดยทั่วไปถือว่าพระองค์ครองราชย์ระหว่าง ค.ศ. 480 ถึง 484[4]

เรื่องราวตามตำนาน

[แก้]

รายงานจากโคจิกิและนิฮงโชกิ พระองค์เป็นพระราชโอรสในจักรพรรดิยูเรียกุกับคัตสึรางิ โนะ คาราฮิเมะ พระมเหสี พระกนิษฐภคินีของพระองค์มีพระนามว่า เจ้าหญิงทากูฮาตาฮิเมะ พระนามตอนพระราชสมภพคือ ชิรากะ (ญี่ปุ่น: 白髪皇子โรมาจิShiraka) กล่าวกันว่าพระเกศาของพระองค์เป็นสีขาวมาตั้งแต่เสด็จพระราชสมภพ[5] หลังพระราชบิดาสวรรคต เซเนชนะการต่อสู้กับเจ้าชายโฮชิกาวะ พระเชษฐาต่างพระราชมารดา เพื่อขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระราชบิดา

จักรพรรดิเซเนไม่มีพระราชโอรสธิดา อย่างไรก็ตาม ได้มีการค้นพบพระราชนัดดาสองพระองค์ของจักรพรรดิริจู จักรพรรดิองค์ที่ 17—ภายหลังขึ้นครองราชย์เป็นเจ้าชายโวเกะและเจ้าชายโอเกะ เซเนทรงรับเลี้ยงทั้งสองเป็นรัชทายาท[6]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Genealogy of the Emperors of Japan" at Kunaicho.go.jp; retrieved 2013-8-28.
  2. Imperial Household Agency (Kunaichō): 清寧天皇 (22); retrieved 2013-8-28.
  3. Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 28–29; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, pp. 258–259; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, pp. 115–116.
  4. Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 41.
  5. Titsingh, p. 29; n.b., there is speculation that this unusual hair color suggests albinism.
  6. Aston, William. (1998). Nihongi, Vol. 1, pp. 373–377.

ข้อมูล

[แก้]
  • Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
  • Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
  • Nippon Gakujutsu Shinkokai (1969). The Manyōshū: The Nippon Gakujutsu Shinkokai Translation of One Thousand Poems. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-08620-2
  • Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
  • Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
  • Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy