อู้ตั่น
อู้ ตั่น | |
|---|---|
| သန့် | |
 อู้ตั่นในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1963 | |
| เลขาธิการสหประชาชาติคนที่ 3 | |
| ดำรงตำแหน่ง 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1961 – 31 ธันวาคม ค.ศ. 1971 | |
| ก่อนหน้า | ด๊าก ฮัมมาร์เฮิลด์ |
| ถัดไป | ควร์ท วัลท์ไฮม์ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 22 มกราคม ค.ศ. 1909 ป้านตะนอ บริติชพม่า บริติชราช |
| เสียชีวิต | 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1974 (65 ปี) นครนิวยอร์ก รัฐนิวยอร์ก สหรัฐ |
| สาเหตุการเสียชีวิต | มะเร็งปอด |
| ที่ไว้ศพ | Kandawmin Garden Mausolea ย่างกุ้ง พม่า |
| เชื้อชาติ | พม่า |
| พรรคการเมือง | AFPFL (1947 – 1958) |
| คู่สมรส | Daw Thein Tin (died 1989) |
| บุตร |
|
| บุพการี |
|
| ญาติ |
|
| ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยย่างกุ้ง |
| ลายมือชื่อ |  |
ตั่น (พม่า: သန့်; เอ็มแอลซีทีเอส: san.; ออกเสียง: [θa̰ɰ̃]; 22 มกราคม พ.ศ. 2452 – 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2517) หรือที่เรียกร่วมกับคำนำหน้าชื่อว่า อู้ตั่น (ဦးသန့်) เป็นนักการทูตชาวพม่า และเป็นเลขาธิการองค์การสหประชาชาติใน ค.ศ. 1961 ถึง 1971 เป็นเวลา 10 ปีกับอีกหนึ่งเดือน[a]
อู้ตั่นเสียชีวิตเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1974 ที่นครนิวยอร์ก สหรัฐ ด้วยโรคมะเร็งปอด รวมอายุได้ 65 ปี
ชีวิตช่วงต้น
[แก้]
ตั่นเป็นลูกคนแรกจากลูกชายสี่คนที่เกิดในป้านตะนอ บริติชพม่า จากครอบครัวเจ้าของที่ดินที่ร่ำรวยปานกลางและพ่อค้าข้าว Po Hnit พ่อของเขา ซึ่งจบการศึกษาที่โกลกาตา เป็นบุคคลเดียวในเมืองที่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่ว[2] โดยเป็นคนก่อตั้งสมาคมวิจัยพม่าและช่วยก่อตั้งหนังสือพิมพ์เดอะซัน (สุริยะ) ที่ย่างกุ้ง[2][3] ถึงแม้ว่าสมาชิกครอบครัวของเขามีเชื้อสายพม่าและนับถือศาสนาพุทธ ตั่น-มหยิ่นอู้ (หลานชายของอู้ตั่น) รายงานว่า พ่อของตั่นมีบรรพบุรุษ "จากทั้งอินเดียและจีน พุทธและมุสลิม เช่นเดียวกันกับไทใหญ่และม้ง"[4] พ่อของเขาหวังว่าลูกชายทั้งสี่จะจบในระดับปริญญา[5] Khant, Thaung และ Tin Maung กลายมาเป็นนักการเมืองและนักวิชาการ[3]
ตั่นมีส่วนร่วมในการตีพิมพ์หนังสือพิมพ์และวารสารบางวส่วนภายใต้นามปากกา "Thilawa" และแปลหนังสือหลายเล่ม ซึ่งรวมไปถึงเล่มหนึ่งของสันนิบาตชาติ[6] เขาได้แรงบันดาลใจจากเซอร์สแตฟฟอร์ด คริปปส์, ซุน ยัตเซ็น และมหาตมา คานธี[7] ในช่วงวิกฤตการเมืองพม่า ตั่นอยู่ตรงกลางระหว่างกลุ่มชาตินิยมกับกลุ่มจงรักภักดีต่ออังกฤษ[8]
หมายเหตุ
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ UN website's biography of Thant
- ↑ 2.0 2.1 Bingham 1966, p. 29.
- ↑ 3.0 3.1 Robert H. Taylor, บ.ก. (2008). Dr. Maung Maung: Gentleman, Scholar, Patriot. Institute of Southeast Asian Studies. pp. 211–212. ISBN 978-981-230-409-4.
- ↑ Thant Myint-U (2011). Where China Meets India: Burma and the New Crossroad of Asia. New York: Farrar, Straus and Giroux. pp. 76. ISBN 978-0-374-98408-3.
- ↑ Bingham 1966, p. 32.
- ↑ Naing, Saw Yan (January 22, 2009). Remembering U Thant and His Achievements เก็บถาวร 2012-03-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. The Irrawaddy.
- ↑ Dorn 2007, p. 144.
- ↑ Lewis 2012.
บรรณานุกรม
[แก้]- June Bingham Birge (1966). U Thant: The Search for Peace. New York: Knopf Publishing Group.
- A. Walter Dorn and Robert Pauk (April 2009). "Unsung Mediator: U Thant and the Cuban Missile Crisis". Diplomatic History. 33 (2): 261–291. doi:10.1111/j.1467-7709.2008.00762.x.
- Louis Kriesberg, Stuart J. Thorson (1991). Timing the De-escalation of International Conflicts. Syracuse, NY: Syracuse University Press. ISBN 0815625219.
- A. Walter Dorn and Robert Pauk (November 2012). "The closest brush: How a UN secretary-general averted doomsday". Bulletin of the Atomic Scientists. 68 (6): 79–84. Bibcode:2012BuAtS..68f..79D. doi:10.1177/0096340212464363. S2CID 143657372.
- Lewis, Terrance L. (2012). "U Thant". Salem Press Biographical Encyclopedia:Research Starters. Salem Press.
- A. Walter Dorn (2007). "U Thant: Buddhism in Action" (PDF). ใน Kille, Kent (บ.ก.). The UN Secretary-General and Moral Authority: Ethics and Religion in International Leadership. Washington, DC: Georgetown University Press. ISBN 978-1-58901-180-9.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Bernard J. Firestone (2001). The United Nations under U Thant, 1961–1971. Metuchen, N.J: Scarecrow Press. ISBN 0-8108-3700-5.
- Ramses Nassif (1988). U Thant in New York, 1961–1971: A Portrait of the Third UN Secretary-General. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-02117-8.
- Hanwong, L. (2014). ʻŪ than nai thāna lēkhāthikān ʻOngkān Sahaprachāchāt chāo ʻĒchīa khon rǣk [U Thant as the first Asian secretary-general of the United Nations]. In A. Khamson, T. Weerakietsoontorn & C. Khuntong (Eds.), Yō̜n phinit phūsāng prawattisāt ʻĒchīa Tawanʻō̜k Chīang Tai [Reflections on Makers of Southeast Asian History 2] (pp. 131–63). Bangkok: Reviews of Southeast Asian History and Culture Project (TRF). (in Thai)
- U Thant (1978). View from the UN. Garden City, NY: Doubleday. ISBN 0-385-11541-5.
- ลลิตา หาญวงศ์. “อูถั่นในฐานะเลขาธิการองค์การสหประชาชาติชาวเอเชียคนแรก.” ใน อรพินท์ คำสอน, ธิษณา วีรเกียรติสุนทร และชลธิชา ขุนทอง (บก.), ย้อนพินิจผู้สร้างประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 2. น. 131–63. กรุงเทพฯ: โครงการวิจัย “ปริทรรศน์ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (สกว.), 2557.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- U Thant papers เก็บถาวร 2022-10-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน at the United Nations Archives
- Official UNSG biography from the United Nations website
| ก่อนหน้า | อู้ตั่น | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| ด๊าก ฮัมมาร์เฮิลด์ | 
|
 เลขาธิการสหประชาชาติ คนที่ 3 (30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2504 – 31 ธันวาคม พ.ศ. 2514) |
|
ควร์ท วัลท์ไฮม์ |
เลขาธิการแห่งสันนิบาตชาติและสหประชาชาติ | ||
|---|---|---|
สันนิบาตชาติ (1919–1945) |
|   |
สหประชาชาติ (ตั้งแต่ 1945) |
| |
| เกี่ยวข้อง | ||
1 รักษาการเลขาธิการ | ||
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| วิชาการ | |
| ประชาชน | |
| อื่น ๆ | |
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |